Uitgecheckt en wel staan we om 7.45 uur buiten en lopen we richting het busstation om de bus van 8.15 uur te halen. Onderweg mogen we een flinke regenbui trotseren, net nadat we fris gedoucht zijn. De busreis vandaag zal tot 20.00 uur duren, de lokale tijd in Adelaide is dan 19.30 uur. Onderweg passeren we vele droge akkers en zien we tijden geen huizen/dorpjes. In de bus zitten nogal een aantal interessante figuren zoals een gothic, een ruziënd stel, een hippe opa en natuurlijk een Aziaat. Als we een lekke band hadden gekregen had dit zo een slechte film kunnen worden ;) De verplichte ruststops voor de chauffeur worden gemaakt. We kijken diverse series en kijken ook veel uit het raam. Wat een dooie bedoeling de hele dag in de bus zitten maar het brengt ons wel naar de volgende bestemming. Een kleine wandeling moet afgelegd worden richting het hostel waarna we de sleutel vinden op de bar bij de receptie. Eindelijk volgt het avondeten, pesto pasta.

Gisteren bij aankomst konden we niet betalen omdat de receptie dicht was, op een papiertje bij de sleutel stond dat de betaling voor 10.00 uur gedaan moest zijn. Dus stap ik om half 10 uit bed. Vervolgens internetten we wat, Niels ontdekt dat het internet hier zo goed is dat we zelfs series kunnen kijken. Eindelijk kunnen we onze favoriete series weer bijkijken. Niels belt met de touroperator om de trip in Alice Springs te bevestigen. In de middag gaan we naar de supermarkt waarbij we door het stadscentrum komen. Diverse restaurantjes, terrasjes en kledingwinkels worden voorbij gelopen voordat we op de plek terecht komen waar we wat kunnen kopen. Vlees en groenten worden ingeslagen voor het avondeten en als versnapering blue berries muffins. Er wordt nog een serie gekeken voordat het avondeten gemaakt wordt, deze keer rijst met satay en gehakt.

Met het lawaai op de gang lukt het uitslapen niet echt. Ook vandaag worden er vele uurtjes op de ipad doorgebracht. Op de planning stond een rondje door de stad alleen de verleiding van het kijken van de series is te groot. Daarnaast vertellen meerdere online artikelen ons dat er in Adelaide niks te beleven valt. Een laat ontbijt en hetzelfde avondeten als gisteren volgen. De backpack wordt vliegklaar gemaakt voordat we naar het balkon gaan om wat te chillen, lekkers te eten en een wijntje te drinken.

Het is vandaag zaterdag en we zullen het vliegtuig pakken naar Alice Springs. Een trip naar de outback, de oranje warme woestijn staat gepland in onze agenda. Om 8.45 uur gaan we met de taxi naar het vliegveld en 10 minuten later zijn we ingecheckt met het zelf-incheck-systeem. Hiermee print je je bagagelabels uit, kies je je stoelen en print je je boardingpass. Daarna drop je zelf de bagage op de band. We boarden in een kleine vliegtuig en de stoel naast ons is nog vrij, oftewel extra ruimte. Wat vreemd is, is dat nergens onze paspoorten gecontroleerd zijn. We stijgen op, krijgen wat te drinken en een koekje en na 1 uur en 50 minuten staan we alweer op de grond. Het vliegveld waarop we landen is klein en de bagage is er dan ook vrijwel gelijk. De gratis shuttle brengt ons naar het hostel waarna we in een eenvoudige kamer belanden. De foto's van de sd kaart zet ik over op de USB als back-up waarna we wat noodles gaan eten. We ontdekken dat we beide 1,5 liter water moeten bij hebben voor de woestijn trip dus gaan we naar de supermarkt. Voor de zekerheid wordt ook nog wat extra zonnebrand ingeslagen. De handbagage wordt tactisch ingepakt omdat de backpack niet mee kan in de bus en dan is het tijd om te gaan eten. De keuken van dit hostel is echt ranzig, over het fornuis lopen mieren en overal zijn vliegen, jakkie! Nog even douchen en ons mentaal voorbereiden op de trip voordat we op tijd gaan slapen.

De start is daar en dat om half 6 smorgens. De backpacks blijven in het hostel als wij met 4 anderen uit het hostel in de volle shuttle bus stappen. (Een busje waar zo'n 20 man in kunnen) Onze driver heet Brad en zal ons de komende dagen voorzien van informatie, eten, accommodatie en zal ook een arts zijn als het nodig is. De eerste stop is bij een Camel farm, waar ik eigenlijk op een kameel wou rijden, maar om half 7 smorgens heb ik hier nog niet echt zin in. Terug op de weg en een plasstop verder komen we aan bij Mount Ebenezer, deze is door meer mensen aangezien als de Uluru waarna ze terugkeerde naar Alice Springs. Maar dat is niet wat wij doen, wij rijden verder naar Uluru waar we eerst lunchen met sandwiches. Veel mensen uit de bus lopen hier rond met een vliegnet op hun hoofd. De vliegen zijn hier namelijk nogal agressief en blijven gewoon op de hoofd zitten als je ze weg slaat. Eerst dachten Niels en ik echt van wat hebben die voor iets belachelijks op hun hoofd maar na de eerste korten wandeling hadden we er toch graag een gehad. Na een rustpauze volgt en nog een wandeling van 30 minuten in de hete zon, de temperatuur ligt rond de veertig graden. Bij het eindpunt, een waterhole. Krijgen we sinaasappels en kunnen we ervoor kiezen om nog een wandeling te maken van een half uurtje die Niels en ik aan ons voorbij laten gaan. De airco en niet aangevallen worden door 10 vliegen tegelijk is waar wij voor kiezen. Op de camp ground maken we snel een plonsje in het zwembad voordat we de zonsondergang gaan bekijken op een uitkijkpunt. De zon gaat onder achter Kata Tjuta en Uluru verdwijnt in de laatste zonnestralen. Het avondeten wordt hierna geserveerd: pasta met groenten en kangoeroe gehakt. Na het eten rollen onze swags uit waar we vanavond in zullen slapen. Dit zijn een soort leger slaapzakken met een klein matrasje erin. Voordat we gaan slapen praten we wat met twee Deense meisjes, een Duitser en een jongen uit Luxemburg die ook nog niet kunnen slapen om 20.00 uur. Twee uurtjes later kruipen we in onze swags voordat ik deze nog eerst geïnspecteerd heb met een zaklamp om te kijken of er geen spinnen in zitten. Gelukkig val ik snel in slaap terwijl Niels wat langer ligt te draaien onder de prachtige heldere sterrenhemel. Ik word wakker van de kou rond 3.00 uur, in het hostel zeiden ze dat het snachts niet koud zou zijn dus hebben we niks van een vest of lakenzak meegenomen. Na even draaien val ik weer in slaap en om 4.30 uur worden we gewekt met muziek.

Er wordt ontbeten, alles wordt weer ingepakt en opgeruimd waarna we om 5.30 uur naar de zonsopkomst achter Uluru rijden. Bij het uitkijkpunt is het redelijk druk waardoor het foto's maken een beetje vermoeilijkt wordt. Het is echt prachtig om de zon achter deze rode berg zien uit te komen. In de bus heb ik een helder moment waarbij ik bedenk dat we onze handdoeken kunnen om binden om ons zo te weren tegen de vliegen. We lijken net bandieten maar het werkt prima. Er staat een wandeling over de Kata Tjuta in de Valley of the Winds op de planning, dit is een soort gebergte met meerdere heuvels (zie de foto's). We lopen voornamelijk in de schaduw en dat gecombineerd met een frisse bries maakt de wandeling een mooie tocht. Bij de Karu lookout eten we een appeltje en maken we wat foto's waarna we terugkeren naar de bus. Een korte rit brengt ons naar de lunchplaats waar we een broodje hamburger krijgen en een verkoelende duik kunnen wagen in het zwembad. Een hout sprokkel stop en 3.5 rijden later komen we aan bij onze slaapplek van vanavond. De mogelijkheid wordt ons geboden om in tenten te slapen met veldbedjes of in swags. Graag kiezen we voor een tent waar we niet meer wakker zullen liggen van de kou. Morgen staat een lange autorit op het programma daarom maken we vandaag onze sandwiches al klaar. Hierna volgt een gezamenlijk duik in het zwembad met de hele groep. Het is een erg leuke groep en met diverse mensen kunnen Niels en ik goed opschieten. Het aantal vliegen is hier fors gedaald omdat deze plek wat hoger gelegen is. Het diner is rijst met kip, groenten en saus en knoflook brood. Wij schuiven aan bij een stel uit Amerika waarbij er verschillende onderwerpen worden besproken: series, films, de wapenwet enzovoort. Het douchen wordt hierdoor verlaat, och we hoeven vanavond toch nergens heen. Als we terugkomen is het kampvuur al aan en gaan in de kring zitten. Het echte outback gevoel is nu wel aanwezig. De buschauffeur vertelt verhalen over de gewonden die gevallen zijn bij deze wandeling. Wij praten nog wat met de Denen en Amerikanen voordat we ons tentje in kruipen.

Ook vandaag staan we om 4.30 uur op. Een korte busrit brengt ons naar het beginpunt van de wandeling over de Kings Canyon, een schitterende gebergte voornamelijk van steen/rotsen. Het wordt een wandeling van 7.5 km die 3.5 uur in beslag zal nemen. De wandeling begint met de Hartattack Hill, die niks is vergeleken met de Devils staircase die we beklommen hebben in Nieuw Zeeland. We genieten van sublieme uitzichten boven op de berg en luisteren naar verhalen over diverse bomen en planten. Halverwege slaan we een zijpad in om naar de Garden of Eden te gaan waar we een kleine snack nuttigen. Op de top van deze berg zie je allemaal ronde bulten, (zie de foto's) het is moeilijk om dit te omschrijven. Voordat het einde nadert lopen we door een steeg van de berg waar we ons doorheen moeten proppen. Gemakkelijk is het einde dat bestaat uit stenen trappen. De reis in de outback zit er bijna op, we hoeven alleen nog maar 5.5 uur terug te rijden naar Alice Springs. Er wordt gestopt bij het Alice Springs bord waar een foto van gemaakt kan worden, ik ren echter naar het verkeersbord met de kangoeroe om hier een foto van te maken, de foto van Australië die ik moet hebben. Op de terugweg stelt de buschauffeur voor om de trip af te sluiten met een etentje. Eigenlijk hebben we hier geen zin in omdat we moe zijn en hiervoor geen extra geld willen uitgeven. Maar als dan blijkt dat Niels zijn slippers is vergeten in de bus gaan we toch. Dit blijkt een goede keuze te zijn, bijna de gehele groep is er en het is echt gezellig. We lopen met een gedeelte terug richting de hostels waarbij we doei zeggen tegen de mensen die we niet meer zullen zien. De twee Denen zien we morgen weer deze vliegen namelijk met dezelfde vlucht als ons naar Cairns.

Gisteren hebben we onze tassen vliegklaar gemaakt, zodat we na het opstaan en douchen gelijk kunnen uitchecken. Dan volgt het ontbijt in een mega smerige keuken, maar goed dat we gisteren buiten de deur hebben gegeten. De shuttle naar het vliegveld gaat om 16.00 uur dus zullen we nog een aantal uurtjes moeten overbruggen. Dat wordt een middag wachten waarbij ik mijn reisdagboek bijwerkt van de afgelopen 3 dagen. Op het vliegveld zien we gelijk onze Deense medereizigers en ook op dit vliegveld gaat het inchecken erg snel. De vlucht verloopt soepel en er zijn vele lege stoelen waardoor we extra ruimte hebben. Op een gegeven moment ruik ik warm eten, wat raar is omdat we alleen een koekje zouden krijgen op deze 2 uur durende vlucht. Blijkbaar krijgen er toch warm avondeten lekker. Aangekomen in Cairns komt de regen met bakken uit de lucht, dit weer hadden we niet bestelt. Na een korte shuttle rit komen we aan bij een dichte deur, gelukkig helpt iemand ons binnen en vinden we de sleutel aan een rekje. Het is een mooie kamer met een schone keuken en badkamer om de hoek. In het hoofdgebouw chillen we op relaxte banken (waar we op gaan zitten zonder eerste te checken of ze hier niet te ranzig voor zijn) met gratis WiFi.

De uitzoektocht voor wat we de komende weken gaan doen gaat van start na het ontbijt. We settlen ons hiervoor op een van de banken op de plek waar we internet hebben. Al vrij snel ontdekken we dat de jongen die naast ons zit Nederlands is. We wisselen onze reserveringen uit en zoeken samen naar de bezienswaardigheden aan de Oostkust. Er wordt besloten om de stad in te gaan waar we langs gaan bij de tour aanbieders. In de 10 minuten dat deze wandeling duurt worden we zeik nat van de regen. Eigenlijk best logisch dat het hier zoveel regent, het is namelijk een tropisch gebied al hadden wij veel zon verwacht. Nadat we wat foldertjes rijker zijn, doen we boodschappen en gaan we even langs bij het Greyhound kantoor waar we uitleg krijgen over de bus. Na de lunch gaan we verder waar we gebleven waren ik zoek de meest interessante route uit die mogelijk is met onze buspas en Niels zoekt naar een Great Barrier Reeg trip. Het is half 7 als we pannenkoeken gaan eten. Helaas blijkt het een ellende te zijn om deze te bakken en zijn we 2 uur verder als we alles afgewassen hebben.