We zitten weer is in de trein.
En in dit geval erg fijn,
Omdat we met Carlo en Astrid mogen zijn.
We zijn op weg naar Lhasa,
Hoog in de Himalaya.
De hoogste spoorlijn van de wereld,
Dus ik voel mezelf een hele kerolt ;-)
Het wordt een mooie rit met fantastische views,
Hopelijk gaat het niet aan ons voorbij als 1 grote roes.
He Griet, jij drukt op de knop van de camera toch?
Dan hebben we altijd gelukkig de foto's nog.
Met Carlo en Astrid zijn we ook in Xi'an geweest,
Daar hebben ze aan terra-cotta legerpoppetjes echt het meest.
In Tibet sluiten we ons aan bij nog 3 Nederlandse draken,
En waarschijnlijk krijgen we ook nog met een Zweed te maken.
Vanaf Lhasa gaan we met z'n achten in een busje,
Om alles er in te krijgen wordt nog wel een klusje.
Waarschijnlijk zijn alle koks voor de komende week Tibetanen,
Met als gevolg dat eten niet is te kanen.
We zullen het wel mee gaan maken,
Het is tijd om dit gedicht te staken.
Ik geef toe, dit gedicht is niet van heel hoog niveau,
Maar voor Sinterklaas vond ik het best een leuk cadeau.

Aan de andere kant, er is weinig Sinterklaasgedicht dat zijn oorsprong op hoger niveau vind,
Met lieve groet..................de Sint.