Zomaar een gesprekje tussen 2 reizigers….

M: He dush, we gaan bijna naar huis!

S: Ja, vind je leuk he?

M: Ja, jij?

S: Ja, ook wel.

M: Echt een bizar jaar geweest.

S: Bizar jaar? Bizarre 15 maanden!

M: Zie je er tegenop om naar huis te gaan?

S: Neuh.

M: Ik krijg wel regelmatig die vraag. Ook of ik denk, dat ik weer aan thuis zou kunnen wennen. Geen idee natuurlijk. Ben nog nooit zo lang van huis geweest, dus ook geen idee hoe het dan weer is om na zo'n lange tijd thuis te komen. Dat moeten we gewoon ondervinden. Ik dacht van te voren ook niet dat ik zo lang van huis kon zijn.

S: Zullen we anders even nog meer voor de hand liggende vragen erin gooien?

M: Ja, kom maar op.

S: Laten we beginnen met de meest voor de hand liggende en gelijk ook de meest saaie vraag.

M: Wacht, laat me raden. "Wat is het mooiste wat je hebt meegemaakt op deze reis?

S: Ja, die vraag bedoelde ik ja.

M: Waarom willen mensen altijd die vraag weten? Zodat ze het beste van het beste horen en je gelijk klaar bent?

S: Geen idee. Maar iedereen vraagt het, dus misschien moet je die vraag gewoon beantwoorden.

M: Nou, dan zeg ik standaard, dat ik deze vraag niet kan beantwoorden. Dat het heel erg afhangt van hoe ik me daar voelde, of we een leuk hostel hadden uitgekozen, of we het juiste eten hadden besteld, of de mensen die we toevallig tegenkwamen aardig waren en dat alle antwoorden hierop gewoon maar een mening zijn….blablabla. Het irriteert me alleen al, als ik dit antwoord steeds weer geef. Ik vind het een stomme vraag.

S: Misschien willen mensen wel gewoon je mening horen. Dus kan je gewoon antwoord geven.

M: Maar mijn mening veranderd iedere dag.

S: Iedere dag, ieder uur ;-) Ik denk dat je er gewoon niet teveel over moet nadenken en gewoon iedere keer een antwoord moet geven wat er op dat moment in je opkomt.

M: f***, tuurlijk. Dat is het. Nou, kijk er bijna naar uit dat mensen deze vraag gaan stellen ;-)

S: En geef voor nu is antwoord dan.

M: Het antwoord op het mooiste wat we op deze reis hebben meegemaakt, is voor nu: dat ik na 15 maanden, 24 uur per dag met jou geweest te zijn, je nog steeds lief vind!

S: Nah!! Das lief!

M: En jij?

S: Wat ik het mooiste vind wat we hebben meegemaakt op deze reis?

M: Jaha, met die vraag zijn we toch dit hele blogje al bezig. Hou de snelheid er een beetje in, anders haken mensen af met lezen.

S: He, doe is lief.

M: Sorry

S: Uhm, jij!

M: Dat is je antwoord op de vraag?

S: Ja!

M: Word wel een heel zoet blogje zo…hihi. Mensen verwachten misschien mooie plekken, mooie avonturen, mooie ontmoetingen…

S: Tja, moeten ze het morgen weer vragen. En dan hebben we nog niet eens de vragen gehad over wat we het stomste/engste/spannendste/indrukwekkendste enz vonden.

M: Misschien interesseert het mensen eigenlijk ook wel niet...haha.

S: Wat vond je trouwens van zo'n blog bijhouden?

M: Een blog aan mijn been.

S: Nog even en we zijn weer thuis.

M: Ja! Maar dat even is voor de meeste mensen nog de tijd van een lange vakantie. Nog 4 weken.

S: Ja, lekker he.

M: Dan mogen we weer ons eigen bedje in!

S: Oh, dat klinkt goed zeg.

M: Dit is denk ik het laatste blogje hoor.

S: Ja, prima toch zo.

M: Nog mooie afsluitende woorden?

S: De wereld is mooi mensen! Maar nu gaan we stoppen, want we moeten New York in. Kep nieuwe schoenen nodig.

M: Ja, laten we over gaan tot de orde van de dag.

Liefs

SxM