Weer even wat rust. he he. Na ons vertrek uit Hong Kong, zo'n 10 dagen geleden, zijn we nergens langer dan 2 dagen gebleven. En daar tussen nog een hele hoop kilometers gemaakt. Van Hong Kong naar Kunming, door naar Lijiang. Vervolgens de Tiger Leaping Gorge in en toen weer naar het zuiden, naar Dali, waar we nu voor ons derde nachtje zijn en ook nog even blijven. Das wel lekker voor de rust om even bij te komen van wat we allemaal hebben gezien.

Na Hong Kong zijn we als eerst even gestopt in Kunming. Het stadje was best aardig, maar we waren om daar te komen alweer een uur of 30 onderweg. Metro, bus, trein, taxi, alles zat er weer in. In de trein ook.....we hadden een slaapcoupe, 4 bedjes, alles geregeld, een boven en een onder bedje, dan kun je ook op bed zitten als bank. Hebben we al onze spullen binnen liggen......komen er 3 mannen binnen, waarvan de middelste......geboeid. Waarschijnlijk een hele aardige, fanatieke, mensenrechtenactivist. Met een stuk of 4, 5 'vrienden' er omheen. Geen idee, er sprak er niet 1 engels. Ik zag nog wel een politiebadge voorbij komen en na wat heftig doch vriendelijke gebaren, waren we, gezien de omstandigheden, toch beter af in een andere coupe. Bij een ouder Chinees echtpaar......met allebei een laag bedje en van wie de man 's nachts onheilspellende geluiden maakte. Ik heb mezelf dus toch maar weer in zo'n hoog bedje gevouwen, oftewel geen uitzicht. Ik schat dat het bedje zo'n 60cm breed is en de ruimte tussen de kettingen waar het bedje in hangt.....180cm. Het betere origami-werk als je 191 bent, zal ik maar zeggen. De mannen van de politie waren wel heel blij met onze verhuizing.

Na weer wat te zijn bijgekomen in Kunming, hebben we gepoogd ons lichaam in een bedje van een sleeper bus te vouwen. Zo'n bedje is nog smaller....en korter, en owja, vergeet niet dat je je handbagage wel heel dicht bij je moet houden. Ook in je bedje dus. Das dus origamisch onmogelijk. Bovendien zijn Margrietjes niet gemaakt voor nachtbussen. Dit was dan dus ook de eerste.....en de laatste nachtbus. Als je dan de volgende ochtend in Lijiang aan komt is dat wel heel mooi, alleen jammer dat ze dat aankomen dan om half zes 's ochtends doen. Dan is er dus nog geen hostel open! Leuk man, dat reizen . Nee hoor, meedelijde hoef je niet echt te hebben. Want we komen wel op hele mooie plekjes. Neem nou Lijiang, een heel oud en na een aardbeving in '96 weer opnieuw in oude stijl gebouwd stadje. De foto's komen nog, dan zie je wat ik bedoel. Vervolgens zijn we naar de Tiger Leaping Gorge gegaan (zie blogfoto), ook niet onaardig. Ik hou d'r van. Ik kwam er alleen maar 1 Margrietje tegen en die voelde zich dan ook een beetje ontheemd. Maar na een flinke wandeling (lees: hike) achter een oud vrouwtje aan (lees: gids), trok de frisse berglucht toch goed door in onze longen.

Na 2 dagen in de kloof (gorge), namen we een bus terug naar het zuiden. De bus zou er zo'n 5 uur over doen. Ware het niet, dat de Chinees zo zijn eigen rij-stijl heeft. Als je even iets moet laden of lossen, dan ga je stilstaan. Of je nou met een klein autootje of met een grote kiepwagen bent, dat maakt niet uit. Het maakt ook niet uit hoe breed de weg is, of eigenlijk hoe smal. Als iemand er langs wil, dan vind hij zijn eigen weg wel. Als het rustig is gaat dit ook wel, maar als het iets drukker wordt.........Zo kan het gebeuren dat je door een dorpje komt, met een 2 baans weg. 1 baan heen, de ander terug. Vraag niet hoe het kan, maar er stonden 3 rijen heen en er kon niets meer terug (als er iemand stil staat, moet een Chinees er namelijk gewoon langs!) Ik heb 1 verkeersagent gezien en wij stonden in de 1st rij die weer kon gaan 'rijden'. Het duurde kilometers. Nadat we de 2 andere rijen in dezelfde richting, links voorbij waren (we reden dus op de linker baan) zagen we rechts ook 2 rijen in de andere rijrichting staan. Het was merkwaardig om te zien en best frustreren als je busrit dan in eens 9 uur duurt, met een grote backpack op je schoot, omdat je die niet op de vloer wilt zetten, omdat die nat is van...ja, van wat eigenlijk? Enfin, de bus bracht ons naar het uitermate relaxte Dali, waar we nu een klein week vertoeven. Een mid-weekje. Dat kan geen kwaad, om even bij te komen. En daar is Dali een uitermate goeie plek voor. Het lijkt een soort backpackers-resort. Gezellig tentjes, lekker eten, het weer lijkt wat milder, een graad of 18. Prima stekje. Morgen springen we op de fiets, beetje rondcruisen, wat plaatjes schieten en die krijgen jullie dan weer kei hard voor je kanis