Met al ruim vijf maanden achter ons en nog maar drie weken te gaan begint het einde van onze geweldige reis nu echt in zicht te komen. Met nog maar een paar landen te gaan, moeten we eerst nog een paar landen terug.

De dag na Richards verjaardag zijn we naar de twee van de bekendste historische trekpleisters van Cambodja in Phom Pehn geweest. We huurden een tuktuk voor de dag die ons rond reed, omdat ze niet op loopafstand van elkaar lagen. Eerst even een korte geschiedenisles. In 1975 nam de Rode Khmer de macht over en pleegden tot en met 1979 genocide in Cambodja. Als eerste bezochten we het S21 Museum. Dit was ooit een middelbare school die werd omgebouwd tot een gevangenis. Hier hielden en mishandelden ze 'verraders'. Het museum was indrukwekkend en gaf veel informatie, voornamelijk foto's, over deze tijd in Cambodja, beter dan de musea in Vietnam. Vervolgens zijn we naar de bekende Killing Fields gegaan. Hier kwamen bijna alle gevangenen uit S21 aan hun (vaak gruwelijke) eind. Omdat er niet veel meer over is, behalve massagraven waar nog zo nu en dan kleding en botten naar boven komen, waren we blij met de audiotour. Vergelijkbaar met de toer van Alcatraz kreeg je verhalen te horen over hoe het was van mensen die het hebben meegemaakt (bewakers en gevangenen) en kreeg je er een beter beeld bij. Wat ons het meeste is bijgebleven was de Killing Tree waar ze kinderen met hun hoofden tegenaan sloegen en vervolgens in een massagraf ernaast gooiden. In het midden van het veld stond een heel groot herdenkingsmonument gevuld met geborgen schedels van slachtoffers. Vaak was daarin de doodsoorzaak zichtbaar, want om kogels te besparen werden de meeste gevangenen met machetes, bijlen of scheppen op hun hoofd geslagen.
Een dag later vervolgenden we onze reis naar Battambang. Battambang scheen een stad te waar nog overgebleven Franse architectuur te zien zou zijn. Maar wij zagen het niet. Gelukkig was er nog wel iets anders te doen dan gebouwen bekijken. Vroeger was het mogelijk om met de (bamboe)trein tussen onder andere Phnom Penh en Battambang te reizen, maar tegenwoordig is er vanwege de slechte staat van de rails nog maar een klein traject waar alleen de bamboetrein rijdt. De bamboetrein is niet meer dan twee assen met daarop een bamboe vlonder aangedreven door een grasmaaiermotor. Vanaf het beginstation reden we ongeveer 20 minuten door de rijstvelden tot het eindstation. Bij tegenliggers moest je afstappen, waarna de machinisten één trein naast de rails parkeerden, zodat de ander door kon rijden. Hele aparte ervaring, maar uniek en heel leuk! Die avond zijn we op bezoek geweest bij het lokale circus. De hele show was in elkaar gezet en uitgevoerd door lokale jongeren die waanzinnige acrobatische trucs deden. Ze deden niks onder voor een professioneel circus, echt een aanrader!
De volgende dag vertrokken we naar Siem Reap, voor onze laatste en de meeste bezochte plek in Cambodja: Angkor. Hier verbleven vier dagen in een heerlijk hotel met zwembad (wat een luxe!!). Een zwembad bleek nodig na een lange ochtend tempels bezoeken in de brandende zon. Het Angkor complex bestaat uit een hele hoop tempels, ruïnes en steden uit de periode van het Khmerrijk. In drie dagen bezochten we vijftien tempels met als afsluiter op de laatste dag Angkor Wat (wordt gezien als het grootste religieuze bouwwerk ter wereld) zelf. Om 5 uur 's ochtends stonden we op om vervolgens 9 km te fietsen en van de zonsopgang te genieten. Heel bijzonder! Naast Angkor Wat waren wij erg onder de indruk van Bayon (een tempel met ruim 200 stenen boeddhistische en hindoeïstische hoofden) en Ta Prohm. Ta Prohm is vooral bekend van de Tomb Raider film, een deels overgroeide en ingestorte tempel met vele verborgen gangetjes waar je ondanks de vele toeristen nog een rustig plekje kon vinden. Het enige jammere is dat bij de ingang van elke tempel kinderen (soms al vanaf vier jaar jong) probeerden spullen te verkopen terwijl ze eigenlijk op school zouden moeten zitten. Het viel ons op dat dit veel erger was in Cambodja dan in de andere Aziatische landen.

Terwijl Cambodja één van de armste landen ter wereld is, is het er niet bijzonder goedkoop voor Azië. Dit komt doordat de Amerikaanse dollar een officieel betaalmiddel is (je pint het er en alleen in plaats van het Amerikaanse muntgeld gebruiken ze hun eigen munt, de Riel). Overigens viel het ook op dat Cambodja nog viezer is dan de andere Aziatische landen. Zo lagen er in de straten hopen vuilnis en stonk het meer dan gemiddeld. Ondanks de stank hebben wij toch erg genoten van onze tien dagen in Cambodja.

Na Cambodja was het weer terug naar ons startpunt in Azië, Bangkok. Wegens een verplichte overstap richting de Thaise eilanden besloten we nog één dag in Bangkok te blijven. Het was de dag voor de shutdown, een hoop straten waren al dicht, winkels waren gesloten, de sfeer was anders dan 2 maanden eerder. Al merkte je er op Khaosan Road natuurlijk niks van. We hadden een heerlijk avondmaal: allebei probeerden we gefrituurde wormen en Simoné ook heel moedig een gefrituurde springhaan (dit ging Richard toch echt te ver). We hebben foto's als bewijs ;)

Nadat we ons hadden voorgenomen om niet meer langer dan 6 uur door te brengen in een bus, bleek het vanaf hier toch niet anders te kunnen. Vanwege de shutdown de volgende dag en de komende Full Moon Party op de eilanden waren alle treinen al volgeboekt (hebben wij weer), en moesten we een nachtbus nemen (met normale stoelen). De bestemming was Koh Tao, in de Thaise Golf. Het begon lekker, de bus kon de afgesproken ophaallocatie niet bereiken vanwege de drukte en afgesloten straten, dus moesten we eerst een half uur met onze zware tassen sjouwen op zoek naar de bus. Uiteindelijk ruim 2 uur later vertrokken en zeer slecht geslapen. Om 5 uur 's nachts werden we afgezet bij de haven waar we 2 uur moesten wachten tot de boot vertrok die er nog 3 uur over deed. Na al met al ruim 18 uur reizen konden we eindelijk tot rust komen in een hotelkamer op Koh Tao.
De rest van de middag en de volgende dag hebben we eindelijk lekker op het strand kunnen relaxen.

Een dag later op 15 januari namen we 's avonds de ferry naar het naastgelegen eiland Koh Phangan waar we de nacht zouden doorhalen tijdens de Full Moon Party. We zouden jullie graag vertellen dat we tien buckets whiskey-redbull op hadden, maar de waarheid is: we hebben de nacht op alleen Red Bull overleefd. Om jullie een beeld te geven van onze nacht: het feest speelt zich af op het strand waar allemaal barretjes volgehangen met blacklight aan zitten die verschillende muziekstijlen draaien. Zowel de straten als het strand waren gevuld met bezopen mensen (jong en oud) gekleed in neon kleuren en beschilderd met neon verf. Drank wordt hier verkocht in kleine emmertjes, voornaamste reden waarom mensen hier (onbewust) gedrugd worden. Schaamte kennen ze hier niet, zo wordt de zee bijvoorbeeld door mannen én vrouwen als wc gebruikt (en daarom probeerden wij uit het water te blijven :p) en laveloze mensen waren meer regel dan uitzondering. Ondanks de duizenden mensen die elke maand op dit feest af komen hebben wij geen problemen gezien en was de sfeer goed. Het was niet zo bijzonder als dat we hadden gedacht, maar gaaf om meegemaakt te hebben. We hebben ons goed vermaakt met dansen en mensen te kijken. Om 6 uur 's ochtends werden we met een busje opgehaald die ons naar de ferry bracht, die uiteindelijk pas om 9 uur vertrok.

We waren erg blij toen we rond 12 uur in konden checken bij Sairee Cottage Diving waar we dezelfde middag aan onze drie daagse duikcursus zouden beginnen. Het klinkt misschien slecht, na een feest zoiets serieus gaan doen, maar die middag hoefden we alleen video's te kijken. Al was het huiswerk maken die avond een stuk lastiger.
En ja, jullie lezen het goed, we zijn gaan duiken! Koh Tao is één van de beste (en goedkoopste) plekken ter wereld om te leren duiken. Richard wist al langer dat hij zijn duikbrevet hier wilde halen, maar Simoné besloot pas op het laatste moment om het ook te proberen.
Onze groep bestond uit vier cursisten, inclusief onszelf en één instructeur. Een Duitse jongen en meisje, beide van onze leeftijd, (Nederland vs. Duitsland, de Nederlanders natuurlijk de beste ;)) waren de andere leerlingen en Kim, een Finse Canadees, was onze instructeur. Echt een super vent die ons beide erg op ons gemak stelde!

De eerste dag van de driedaagse cursus tot open water duiker bestond uit het kijken van twee basis instructie video's en wat huiswerk. Dag twee moesten we vroeg op voor nog een klassikale sessie, maar 's middags begon de lol pas echt: oefenen in het zwembad! Na het passen van wetsuits, flippers en duikbrillen moesten we zelf onze duikuitrusting in elkaar zetten. Tijdens de drie uur in het zwembad leerden we verschillende vaardigheden, zoals ademtechnieken, het af- en opzetten van je masker onderwater en klaren, je ademautomaat onderwater uit en weer in doen en het oefenen van noodsituaties. De volgende ochtend werd ons een theorie-examen afgenomen (makkie natuurlijk) en 's middags gingen we met de boot de zee op voor onze eerste open-water duik. Echt een geweldige ervaring! Tijdens deze twee duiken gingen we tot 12 meter diepte, maar dit heb je helemaal niet in de gaten. Op 12 meter oefenden we opnieuw onze 'skills' zoals het af- en opzetten van je masker en ademautomaat. Wat gaaf!
De volgende ochtend stonden we om 7 uur alweer klaar om met de boot te vertrekken voor onze laatste twee duiken. We konden niet wachten om weer het water in te gaan! Voor de gelegenheid ging er ook een cameravrouw met ons mee voor wat mooie beelden van onze certificeringsduiken. Op deze duiken gingen we tot 18 meter diepte! We hebben echt fantastisch mooie dieren gezien, denk aan de verschillende vrolijk gekleurde vissen van Finding Nemo, op de bodem chillende blauw gestipte roggen, de grote, territoriale trekkervissen en een (giftige) zeeslang! Toen we na de vierde duik weer boven kwamen waren we officieel gecertificeerde PADI Open Water duikers!
's Middags konden we even bijkomen, want 's avonds zouden we gezellig met onze groep wat gaan eten en drinken, en tegelijk was er de presentatie van onze onderwaterfilm die die ochtend gemaakt was. Echt een super gave film als resultaat en een geweldig aandenken aan een fantastische ervaring! We zijn heel trots op onszelf, en vooral op Simoné met haar diepwater- en haaienangsten, en we hopen veel vaker te gaan duiken! Ook hebben we echt genoten van Koh Tao, een super leuk eiland en hier zouden we nog graag weer een keer terug willen komen!

Na nog een dag lekker op het strand gelegen te hebben werd het tijd om door te gaan naar ons volgende eiland en tevens onze laatste stop in Thailand, Koh Lanta in de Andaman Zee. Het was een hele tour om daar te komen. Om 9 uur 's avonds vertrokken we vanuit Koh Tao met een nachtboot welke om 4 uur aan kwam in de haven van Surat Thani. Bij een nachtboot denk je aan wat luxe, maar dat was hier absoluut niet het geval! De boot had 2 slaapniveau's boven het laadruim, met 30 slaapplaatsen aan iedere kant, waar je als sardientjes naast en tegen elkaar aan lag. Reddingsvesten waren nergens te bekennen en reddingsboten al helemaal niet! Waarschijnlijk onze gevaarlijkste vervoermiddel tot nu toe. Gelukkig hebben we het overleefd! Het laatste deel ging per minivan en na 16 uur reizen konden we weer op het strand ploffen!

De volgende 5 dagen brachten we op Koh Lanta door, voornamelijk met lekker bakken op het strand en goede boeken lezen. Met ruim 33 graden was dat absoluut geen straf! Ons hotel zat precies aan een prachtig strand en de zee was lekker rustig. 's Avonds verplaatsten de restaurants hun tafels het strand op, zodat je in het maanlicht op het strand kon dineren, heel bijzonder! Een dagje huurden we een scooter om het eiland rond te toeren, maar dat hadden we in twee uur ook weer gezien. We hadden voor Koh Lanta gekozen om het een stuk rustiger is dan het naastgelegen Koh Phi Phi maar zeker net zo mooi! Dat bleek waar, want degene die naast je lag op het strand lag minstens 20 meter verderop. Genieten!

Het plan was om na Koh Lanta met de bus door te reizen naar Kuala Lumpur in Maleisië. Na wat rondvragen bleek dit een reis van ruim 21 uur! Vliegen was de enige optie om onze 'niet langer dan 6 uur met de bus' regel niet weer te hoeven breken. Gelukkig bleek AirAsia voor weinig te vliegen vanuit Krabi, niet ver van Koh Lanta, dus was de keuze snel gemaakt (wat naar :p)! Vanwege een vroege vlucht sliepen we een nacht in Krabi en toen na nog geen anderhalf uur vliegen stonden we op het vliegveld van Kuala Lumpur. Dat is beter!

We hadden al een guesthouse geboekt dus vanaf het vliegveld konden we rechtstreeks naar onze slaapplaats. Het guesthouse lag in Chinatown, wat ons perfect leek aangezien het Chinees Nieuwjaar was terwijl we er waren. Alleen bleken er uiteindelijk helemaal geen festiviteiten te zijn in de stad, heel vreemd en balen natuurlijk. Gelukkig zouden we er later in Singapore nog genoeg van zien :). Kuala Lumpur had naast de Petronas Towers geen echte hoogtepunten of bezienswaardigheden. We hebben door Chinatown en over de Central Market gelopen, ons weer tegoed gedaan aan fastfood en 3x genoten van een film in de bioscoop. Voor een goed uitzicht over de stad zijn we naar de top van de KL Tower geweest, gebouwd op een heuvel heeft hij een hoogte van ruim 300 meter. Rondom kon je een heel eind kijken, leuk!

Na 4 dagen Kuala Lumpur reisden we door naar Melaka. Dit was maar een kort ritje met de bus, ongeveer 2 uur. Bij aankomst op het busstation wilden we meteen een kaartje kopen voor de bus naar Singapore, onze volgende en laatste stop in Zuid-Oost Azië, 2 dagen later. Bleek dat de komende 4 dagen alle bussen al vol zaten vanwege het Chinese Nieuwjaar! Lichtelijk gestrest besloten we maar meteen door te reizen naar Johor Bahru, gelegen op de grens met Singapore, om vanuit daar de grens over te kunnen steken. Toen we daar om half 11 's avonds aankwamen konden we alleen nog een shabby dorm vinden, maar het moest maar!

De volgende dag was het nog maar een half uurtje met de bus, de grens over en Singapore in. Wat een verademing vergeleken met de rest van Azië! Alles goed georganiseerd, schoon, mooi en rustig! Zoals een local het zei: je bent terug in de beschaving. Al snel vonden we een goed hostel en kwamen we erachter dat ook de prijzen niet zoals de rest van Azië zijn. Onze kamer was 2x zo duur als onze duurste kamer in de rest van Azië!
Die avond hadden we onze eerste echte ervaring met het Chinese nieuwjaar, een traditionele leeuwendans. Echt heel bijzonder! Een paar dagen later kwamen we ook nog langs een hele grote parade ter ere van het nieuwjaar. Honderden dansers en performers, heel spectaculair!
De volgende dagen bezochten we de gigantische winkelcentra van Orchard Road, liepen we door Chinatown, bekeken we een deel van het F1 stratencircuit, de bijbehorende pitboxen en de prachtige Marina Bay en skyline van Singapore.
Een avond gingen we mee met een door het hostel georganiseerde tour mee, waar je met steps de stad verkend. Een hele leuke manier om de stad te beleven en nog een goede oefening ook ;)!
Ook de Singapore Zoo vereerden we met een bezoekje, waar we met de hand hele zeldzame witte neushoorns mochten voeren! De show waarbij de olifanten hun krachten tonen is ook echt een aanrader! Bij de dierentuin hoort ook de Night Safari, een apart deel van het park wat speciaal 's nachts open is en zich focust op nachtdieren. Met een soort tram wordt je het park rondgereden en zie je nachtdieren die je anders niet ziet, zoals hyena's. In sommige delen liepen de dieren vrij rond, zodat er opeens een Maleisische tapir naast ons stond!

Singapore is echt een gave stad, alleen wel prijzig! We vinden het heerlijk om na 3 maanden Aziatische hectiek even een beetje bij zinnen te komen in een Westerse omgeving. Morgen laten we zuid-oost Azië alweer achter ons en vertrekken we naar Sri Lanka, waar we 11 dagen rond zullen trekken. Met dan nog 2 korte stops op de Malediven en Dubai hebben we nog maar 3 weken te gaan. Time flies!