Woensdag 9 November 2011:

Uitstap naar de Canon del Sumidero en naar de indianendorpen Zinacantan en Chamula…

Na het ontbijt gaan we de wagen halen want vandaag hebben we besloten de Canon del Sumidero te bezoeken. De Rio Grijalva is de 2de rivier van Mexico. Iets ten zuiden van Tuxtla wringt het water zich een weg door een 30km lange canon waarvan de rotswanden op sommige plaatsen tot 1000m oprijzen. Stuwmeren houden het water enigszins in toom. Sommige indianen zouden indertijd liever van de rotswand afgesprongen zijn dan zich te onderwerpen aan de conquistadores. We rijden tot Tuxtla en daar staat Canon del Sumidero al aangegeven. We parkeren de wagen, kopen een ticket voor ongeveer 190 peso per persoon en stappen in een boot die we delen met ongeveer 20 ander Mexicanen of Spanjaarden. Reddingsvesten zijn verplicht… we zagen aan de inkom al een foto van krokodillen en pelikanen maar dachten dat dit enkel maar publiekstrekkers waren… We varen rustig naar het begin van de Canon en de gids neemt zijn tijd om rond te kijken en ons te voorzien van de nodige uitleg. Opeens vaart hij naar de linkeroever en hij tuurt naar het zand. Yes… in de verte ziet hij krokodillen liggen. Ze genieten van de zon en doen geen aanstalten om in het water te gaan. Aha… hier zitten dus toch krokodillen! Hij geeft ons de nodige tijd om foto's te trekken en vaart verder naar rechteroever… meer krokodillen die samen genieten van de zon en af en toe eens grommen op de toeristen die hen storen in hun dutje. We varen verder en tegen een gezapig tempo komen we aan de ingang van de Canon. De volle 35 km varen we af tot aan het stuwmeer waar nogal wat stroomturbines worden aangedreven door de kracht van het water. Hij neemt ruim de tijd en geeft ons de tijd om foto's te nemen. We passeren aalscholvers, een klein soort gieren, pelikanen, reigers, watervallen, grotten en stalactieten…

Na ongeveer 2 uur komen we terug op ons beginpunt. Amai, dat was de moeite. Wat een prachtige natuur!

We rijden terug richting San Cristobal en zijn van plan na het middagmaal de 2 indianendorpen te bezoeken: Zinacantan en San Juan de Chamula … ware het niet dat onze "mooie rode" er anders over besliste!!!

We rijden richting Zinacantan als in één keer de wagen begint te zingen: een alarmtoon weerklinkt en we hebben dadelijk door wat er scheelt. We stoppen midden in het indianendorp en onmiddellijk slaat de damp uit de motorkap. We zien dat de temperatuurmeter in het rood staat. Vreemd… we hebben juist getankt en er was 10 km geleden niets aan de hand… nu staat de motor roodgloeiend. We openen de motorkap en zien dadelijk dat er iets niet oké is met het water. De radiator staat droog… we vullen hem met alle flesjes water die we bijhebben maar dit blijkt niet voldoende. We lopen naar de dichtstbijzijnde winkel en kopen ongeveer 6 liter water. We laten alles leeglopen in de radiator maar nog steeds blijft hij dampen en zakt het warmtepeil niet. De nieuwsgierige indianen komen al wat dichter en kijken verbaasd naar de rook die uit de wagen komt. Even later zien we het water uit de radiator druipen… dit betekent niet veel goeds :-( Het kan toch niet waar zijn? We waren net zo blij met onze nieuwe wagen of we staan in panne! Ook langs voor spuit het water langs een klein gaatje uit de radiator…! En nu? We moeten europcar bellen op hun noodnummer maar hier in het dorp geen telefooncel of geen levende ziel die Engels begrijpt. Mijn gsm doet het hier ook niet… een kleine jongen staat verwonderd te kijken naar de 4 toeristen die meer aandacht hebben voor hunne auto dan voor hem of de dorpelingen… zijn (vermoedelijke) mama komt ook dichterbij en wij beginnen met hand en tand uit te leggen wat er scheelt… iedereen blijft op een veilige afstand en "bougeert geen vin"! De mama begrijpt wat we bedoelen en doet teken dat hare zoon mee rijdt met de wagen om hogerop in het dorp een "mecanico" te vinden… alle vooruit! De kleine,donkeren indiaan in het midden op de achterbank en wij hogerop. We bereiken de Mecanico maar hij weigert ons te helpen! Dat is de eerste onvriendelijke en stuurse Mexicaan die we tot nu toe tegen kwamen :-(. We besluiten dat verder zoeken in dit dorp geen zin heeft en weten dat we terug moeten naar "beneden", naar de bewoonde wereld, naar San Cristobal… we kopen wel 10 liter water en vertrekken naar de stad. De motor is nog steeds warm maar de meter is ondertussen gezakt en de zoemtoon is weg. We moeten zo snel mogelijk bij een garage en/of een telefooncel geraken. Op weg naar beneden… het alarm… wij aan de kant… het is nog 6km tot de stad…. Dit halen we nooit! We openen de motorkap en al het water is weeral weg :-(. Toevallig komt een boer uit zijn huis en staan wij voor zijn waterbak voor de beesten en zijn veld. De vriendelijke man zegt ons bij te tanken aan zijne waterput en wij vullen alle flessen die we hebben (en de radiator uiteraard)! We laten de wagen afkoelen. Ondertussenj koelt het buiten ook af en wij staan hier in onze short en T-shirt! Op deze hoogte (2200 m) kan het 's avonds behoorlijk koud zijn! We trachten verder te rijden en hopen voor het donker binnen te zijn! Neen, we halen net de voet van de berg. Daar weer alarm en 100 °C! Links van ons een garage… zouden deze mensen ons kunnen helpen? Wij trachten uit te leggen wat er scheelt en ja de brave man buigt zich over de wagen en zegt dat hij ons kan "ayudar" (helpen)! Gelukkig :-) We rijden door zijn straat op zoek naar een andere garage en komen uit bij zijn vriend "de radiotormaker" :-)) Ondertussen hadden we onderweg wel nog water moeten bijtanken bij de Farmacia (maar deze Mexicanen opnieuw zo vriendelijk als maar kon zijn :-)). De "radiatormaker" bekijkt het probleem en zegt dat hij morgen de wagen kan maken indien wij wensen. Wij leggen uit dat dit een huurwagen is en hij is zo vriendelijk van naar Europcar te bellen en het probleem in het Spaans uit te leggen. De verantwoordelijke van Eurpcar begrijpt het probleem, vraagt zijn en mijn GSM nummer en belooft binnen de 2 uur een man van hun agentschap ter plaatse te hebben die ons kan verder helpen. Ondertussen blijft de "radiatormaker" wat verweesd achter… wat moest hij nu doen? De radiator maken of niet? Wij leggen hem uit (de man begrijpt ook wat Engels) dat iemand van Europcar waarschijnlijk de toelating moet geven om het probleem op te lossen en dat die man nu op weg is vanuit Tuxtla. Wij besluiten omdat het veel te koud wordt van in de OXXO een warme tas koffie te gaan drinken. We wachten… en wachten…. En wachten…. Ondertussen wordt het donker en koud! We lopen terug naar de "radiatormaker" die zijn zaal al lang gesloten had maar nog steeds ter plaatse is om ons te helpen! De brave man staat daar gewoon samen met ons te wachten op hulp! Niet normaal…. En? Vraagt hij... Het duurt het wel erg lang! Ik zal nog eens terug bellen… Hij belt en we krijgen het antwoord dat het nog 40 minuten tot 1 uur kan duren vooraleer hij bij ons is. De man blijft staan … hij wil ons perse helpen… Mexicanen… corrupt? Onvriendelijk? Afstandelijk? Wij hebben er in elk geval nog niets van gemerkt! Iedereen wil ons helpen en meestal gratis! Supermentaliteit!

We wachten …. En wachten…en wachten… en na ongeveer 1 uur arriveert de wagen uit Tuxtla: een grote witte Dodge Jeep! We krijgen deze wagen aangeboden en de man van Europcar belooft de rode Dodge tegen morgenavond gemaakt te hebben zodat we terug kunnen "cambiar" (ruilen). Niet te geloven… we moeten met deze zware jeep naar het hotel in een stad vol met zeer kleine straatjes! Maar ja, er zit niets anders op en na een korte inspectie in het donker (deze jeep had geen reservewiel, vele blutsen, de voorruit stuk, enz…) rijden we weg. Bevroren en hongerig). We hopen dat tegen morgen de rode Dodge gemaakt is… afspraak is tussen 18 en 19 u aan ons hotel in San Cristobal. Wij zien dat de "radiatormaker" ondertussen ook vertrokken is! We rijden met ons "zwaar machien" richting San Cristobal en hopen dat de Europcar-man met de rode wagen thuis geraakt. Wij hebben hem in elk geval 4 flessen water meegegeven… zijne weg is nog lang: de berg over (ongeveer 70 km!) Wij zijn er… (3km)

Morgen blijven we in het dorp en gaan San Cristobal verkennen. Rondrijden met deze Jeep heeft weinig zin…

Alle vooruit… hasta manana…