Zaterdag 19 November 2011:

Duik 3 en 4: Moc-che en Jardines...

Vandaag staan we opnieuw "ready to go" om 8u30 aan Pluto Dive. Alle flessen liggen al in de truc en ons duikmateriaal staat al netjes klaar. Vandaag duikt Alberto mee, de vriend van Barbara. De lucht ziet grijs en het waait! Dit betekent niet veel goeds... Alberto vertelt ook al dadelijk dat de havens nog open zijn maar dat we niet naar het Zuiden kunnen omdat de golfslag té hoog is en we dan nooit binnen geraken met onze boot. Ja mannen... zijn we dan uiteindelijk aan de kust om te duiken, en hebben we zo een weer!

We kleden ons om en met de duikpakken halverwege stappen we in de truc. De zee ligt er inderdaad alles behalve rustig bij: golven, grijze, donkerer wolken, veel kleine bootjes in de haven (die vanwege het weer niet uitvoeren). Wij dus wel... flink als we zijn :-)!

We klimmen aan boord (wat al niet gemakkelijk is in deze branding) en de captain vertrekt. De boot bulkt en slaat op het water. Gelukkig is onze eerste duikplaats niet zo ver: Moc-che. We equiperen ons en slaan op "go" achterover. We laten ons dadelijk zakken want met zo een golfslag... Het zicht onder water is behoorlijk slecht: omdat deze duikstek niet diep is en omdat het rif midden in een grote zandvlakte ligt, zorgt de deinig voor opdwarreld zand... Fotograferen zal zo niet eenvoudig zijn :-(. Komt er nog bij dat ik me in Ierland waan: heel de zee zwiept van voor naar achter. 2m vooruit, 1m achteruit (de processie van Echternach is er niks tegen). Alle gorgonen zwaaien van links naar rechts (of van achteren naar voor, tis maar hoe je het bekijkt) en de vissen gaan rustig mee in deze zwiepende beweging. Probeer maar eens ne foto te trekken van een reuzenmurene die op het ene moment 2m van je af ligt te blazen en die je één tel later vlak voor je neus ziet verschijnen :-(. Gerda had nog nooit murenen gezien maar hier kan je er niet naast kijken: supergroot, supergroen en superactief! We zwemmen verder, passeren enkele langoesten, meer murenen, koraalduivels en nog meer murenen... Veel vis is er! Veel meer dan in Egypte. We zitten op een gegeven moment midden in een kleurrijke school! Super.... Na 75 minuten geeft onze manometer aan dat de oppervlakte wacht en langzaam stijgen we. Tijdens het stijgen worden we bleek van de deining. We steken ons hoofd boven en wat we beneden al vermoed hadden (want het werd zo donker) is werkelijkheid: regen! Zitten we in Mexico en hebben wij regen... We varen tot tegen de kust en gaan aan wal want met dit weer aan boord blijven heeft geen zin: ofwel ben je zeeziek ofwel heb je "echte" zeebenen! We zitten onze surface time uit en merken dat de lucht steeds donkerder wordt... ja jongens... ze gaan het menen hier... wij springen zo elegant mogelijk terug aan boord (wat niet evident is in deze omstandigheden) en varen terug uit. De boot beukt op de golven? De regen en de golven slaan ons om de oren. Pak aan, bril op het aangezicht, vasthoudend en de golven incalculerend... dit zijn Noordzeetoestanden! We vragen of dit normaal is... no, no es normal... (neen, dit is niet normaal!). We varen naar duikstek 2, vallen zo snel mogelijk achteruit en laten ons zakken. Hier dezelfde omstandigheden: veel opwoelend zand, veel deining, weinig duikers (welke gek duikt bij zo een weer ;-) ) en veel, heel veel murenen! Geen schildpad vandaag maar wel enkele leuke roggen, platvissen, fluitvissen en reuzenschelpen. Na 70 minuten (en met een gevoel van zeeziekte) stijgen we naar de oppervlakte. Het ziet boven zwart, de golven staan hoog, heel hoog! We varen rustig aan binnen, dansend op de golven. We bereiken eindelijk de kust waar de palmbomen schuin staan van de wind. De straten staan blank en er is geen mens te zien. Diegenen die we wel zien (die staan te schuilen voor dit rotweer) bekijken ons met grote ogen... ja, we zijn gaan duiken en wij zijn misschien wel minder nat dan jullie ;-)

Douchen in het duikcentrum heeft geen zin en in onze baduitrusting lopen we rustig door het onweer naar ons hotel. Zeiknat komen we er toe. De hoteleigenaar bekijkt ons met een vragende blik... Zijn we zo gaan wandelen? Neen, neen, gaan duiken!

De rest van de namiddag trekt het niet meer open en blijft het regenen. Zijn we in Mexico... hebben we 3 weken rondgereden waarvan 2 in een stikhete zon en nu zitten we aan de kust en nu regent het... We hopen dat morgen, tijdens onze rustdag, de zon terug te voorschijn komt...

Asta manana!