De trein naar La Crosse had gelukkig geen vertraging. Ik ging naar daar om Blade, die ik in New York had ontmoet, te bezoeken. Hij had aangeraden om door Milwaukee en Madison te reizen, maar daar was ik niet meer geraakt omdat openbaar vervoer naar daar en hostels moeilijk te vinden was. Ik kwam aan in La Crosse op 13 september om 20uur en nam de taxi naar Blade zijn huis, hij woonde daar samen met z'n broer Ben. Toen ik arriveerde zette ik me even op de stoep totdat hij terug kwam van werk. Toen Blade uit zijn auto stapte was hij verbaasd mij te zien, want hij was vergeten dat ik langs kwam. Toch zijn we die avond al naar een eerste 'college party' geweest. En net als in Troy eindigde dat toen de politie kwam opdagen.

De dag erna was een zondag, 'football day'. We gingen de wedstrijd bij Trent en Chelsea kijken, vrienden van Blade. Ze hadden een leuk nieuw huisje en een baby, Avery. De wedstrijd was tussen de Greenbay Packers, het team van Wisconsin en de Jets uit New York. Bij deze ben ik voor altijd een Packer-fan. Football is echt super populair in Amerika. Iedereen volgt het, veel populairder dan voetbal in België of Nederland. Het was een gezellige bende en Trent zei dat ik maar langs kwam als Blade moest werken of naar school moest en ik me verveelde.

Blade had zelfs zonder mij een redelijk druk schema. Elke morgen had hij les en elke avond behalve zondag en maandag werkte hij van 17 tot 21uur. Meestal was er dan ook nog wat studeerwerk nodig in de middag of avond, maar al de rest van de tijd had hij gelukkig vrij om dingen met mij te doen. Wanneer hij er niet was hield ik me bezig met uitslapen, bloggen, boodschappen, fietsen en Trent bezoeken. Maandag middag gingen we naar de Wal-Mart, een super grote winkelketen waar je bijna alles kunt vinden. Hier kon ik enkele ontbrekende kampeerspullen kopen zoals een tent en een campingvuurtje. In de avond gingen we met Caroline naar de 'Bluffs', de Ardennen van La Crosse, voor een kleine wandeling en een prachtig uitzicht over de stad. We waren helaas net te laat voor zonsondergang.

Woensdag had ik wat meer tijd om met Ben te praten. Hij liet me wat kampeerspullen zien die ik van hem mocht meenemen als ik dat wilde. Op de kast zag ik een autootje op afstandsbediening en kon het dus niet laten om naar gemeenschappelijke interesses te polsen. Hij nam het van de kast en vertelde hoe het ding al een hele tijd stof had liggen verzamelen omdat het kapot was. Ik mocht me er van hem mee amuseren als ik me verveelde, want hij wist niet meer hoe het werkte of hoe het te maken. Mijn uitdaging om het ding werkende te krijgen was begonnen. Na het testen van de elektronica bleek dat alles werkte, maar dat er een onderdeel van het stuurmechanisme ontbrak. Ik voelde me zo vrij om in hun garage aan de slag te gaan en het nodige gereedschap te gebruiken om uit een houten plakje het ontbrekende onderdeel zelf te maken. Na de lijm een nachtje te laten drogen was het donderdag tijd voor een testritje… en het werkte! In het tabblad 'video's' komt binnenkort een filmpje. In de namiddag ging ik met Blade naar de 'gym' om van een gratis twee-weken-proeflidmaatschap te profiteren. Met Blade als persoonlijke trainer kwam ik hier af en toe serieuze 'workouts' en zelfs joga sessies doen. Blade studeert 'finance', maar probeert naast de unief ook een 'personal coach' certificaat te bemachtigen om daarmee als zelfstandige aan de slag te kunnen.

Zaterdag avond 20 september ging ik, toen Blade was werken, weer naar de fitness, met de fiets. Ik wilde erna ook nog even naar de winkel voor sokken. Toen ik buiten kwam, was het ineens pikdonker en was het aan het stortregenen. De regen leek niet van korte duur dus er zat niet anders op dan erdoor te fietsen. Na één minuut fietsen was ik al zeiknat en alsof dat niet genoeg was, reed een auto door een grote plas water langs me die ik volledig over me heen kreeg. Na 15 minuten fietsen kwam ik doorweekt aan. Ook Blade kwam net terug van zijn werk en hij overtuigde me om toch nog uit te gaan, op slippers natuurlijk, want mijn schoenen moesten drogen. We gingen naar een bar op de hoek van de straat waar 'pitchers' maar 5 dollar kostte. Dat komt neer op ongeveer één dollar per glas, een stuk goedkoper dan ik gewend was. Na enkele potjes polen maakten we een weddenschap, wie de volgende verloor moest met zijn broek naar beneden de bar uitwandelen. Ik was vrij zeker van mijn stuk omdat ik al drie potjes na elkaar gewonnen had, maar natuurlijk was ík het die uiteindelijk met de broek op de knieën de bar uitliep.

Zondag was geweldig! Het begon zoals elke zondag met 'football', bij Trent. Blade en ik hadden braadworsten mee voor op barbecue. Barbecueën heeft hier echter een andere betekenis dan bij ons. In plaats van vlees boven de gloeiende kolen te leggen, laten zij de kolen eerst heel heet worden, gooien er dan houtsnippers op en leggen pas daarna het vlees op het rooster om het te roken. Bij hun barbecue wordt het vlees dus gerookt in plaats van gegrild of gebraden, wat een heel andere smaak geeft. Namelijk, een heel lekkere rooksmaak, die afhangt van het type hout dat je gebruikt, maar ik verkies nog altijd onze manier. Na de wedstrijd gingen we weer naar de Bluffs met Caroline en Jonathan voor zonsondergang, deze keer waren we wel op tijd. In plaats van kampvuur daar te maken gingen we toch maar naar het huis van Jonathan voor een vuurtje in de vuurkorf. Zijn vrienden Luke en Jay waren er ook en introduceerde me aan het geweldigste hemels geschenk dat je kunt proeven, een s'more (voor 'some more'). Je maakt het door met een perfect goudbruine marshmallow met chocolade blokjes tussen twee granenkoekjes te leggen. Het beste aan een s'more is dat je het zelf met liefde maakt, vlak voor het opeten en dat je het dus niet op voorhand kunt maken of kant-en-klaar kunt eten. De rest keek geïnteresseerd toe hoe ik reageerde op mijn eerste s'more ervaring en vonden het geweldig. Mijn eerste reactie op "What do you think" was iets in de trend van "Waaw, this is amazing, I never had anything like this before. My mind was going all the time like where can I get the ingredients in Belgium to make this every day, when I get back. I'm gonna write a whole blog just about s'mores.". Een hele blog is het uiteindelijk niet geworden, maar ik denk dat ik jullie toch wel een redelijk idee gegeven heb van hoe ik het vond.

Maandag was nog beter. Ik ging met Blade kajakken toe hij terug kwam van de les. Het weer was geweldig en we namen de truck met twee kajaks achterin naar de oever van de Mississippi. De Mississippi is geweldig ter hoogte van La Crosse door de vele vertakkingen en 'backwaters' waar geen stroming is. Af en toe zie je schildpadden zonnebaden op uitstekende boomstronken in het water en op een gegeven moment vloog er een arend boven ons. Er was een arendsnest op een eiland in de buurt en toen ik er naartoe peddelde zag ik een arend heel kort bij op een boomstronk. Toen ik nog iets dichterbij kwam, zette hij zich af en vloog weg over het water, prachtig! We hadden ook een vishengel mee in de kajak, maar helaas beten ze niet…

Ook de dinsdag was super, want Ben vroeg of ik mee wilde vissen op de rivier. Met een 'duck boat' op de trailer gingen we naar een 'landing'. Een 'duckboat' gebruiken ze bij het jagen op eenden en die dingen gaan heel hard, vooral op de 'backwaters' waar er geen golfjes zijn die je afremmen. In plaats van veel te vissen hebben we vooral wat rondgevaren, redelijk ver stroomopwaarts tot bij een dam. Op de terugweg stopte we bij 'Tower Island', a.k.a. 'Spider Island' omdat hier 's nachts duizenden spinnetjes zich vanaf de elektriciteitsmast naar beneden laten zakken. Er stond een bord dat de regels over kamperen daar beschreef. Zo'n soepele wetgeving had ik nog nooit gelezen. Er stond iets van dat je er mag kamperen en vuur mag maken en alcohol mag drinken zolang je de natuur daar niet verstoort en niet zó zat bent dat je een gevaar bent voor jezelf, anderen of de omgeving. Probeer zoiets thuis maar eens te vinden.

Donderdag 25 september begon Oktoberfest. Ik wist niet wat te verwachten na verhalen over omgekantelde wagens en chaos de jaren ervoor. De eerste avond begon rustig met de 'Torchlight Parade', die vooral voor kinderen was. Ik was met Trent, Chelsea en de baby hier mee naartoe. Toen we de eerste wagen hoorde voorbij gaan herkende ik een Limburgs liedje. Ik verstond niet welk, maar het was zeker Limburgs. Helaas was ik niet gaan vragen of er iemand in die groep dat verstond. De tweede dag kon Blade wél mee omdat hij vrij had. We gingen vrijdag middag eerst naar enkele 'houseparties' en later 'Downtown'. Op een 'houseparty' stelde Blade me voor aan Hunter, een chille kerel die ook al een aantal plaatsen had bezocht, zoals de oostkust van Australië. De derde dag, zaterdag, moest Blade de hele dag werken helaas. Ik ging 's morgens om 9uur met Chelsea en de baby naar de grote optocht. Trent was al daar vanaf 6:30 voor goede plaatsen te claimen. Ik vond de parade eigenlijk niet veel anders dan die van donderdag en het stelde ook niet veel voor, maar het was gezellig. Na de optocht gingen we terug naar Trent's huis en tukte we allemaal even weg in de woonkamer. In de namiddag ging ik met Ben op stap. Eerst naar de bar Howie's om zijn vader en oom te treffen. Daarna wilde Ben naar zijn vrienden 'Downtowm', maar ik zei "op voorwaarde dat we eerst ons een gratis biertje regelen bij een willekeurige 'houseparty'". Op de wandeling naar Howie's liepen we namelijk door 'campus area' waar er letterlijk in elk studentenhuis een dik feesje was met massa's mensen in de voortuin. Het zag er dus naar uit dat je daar als onbekende zomaar kon binnenwandelen zonder dat iemand daar van opkeek. Ben wilde dat enkel doen als zijn vader meekwam, dus overtuigden we hem ook. Bij het eerste huis waar we voorbij liepen riep iemand "yo, what's up", of zoiets naar mij. Ik draaide me om en knoopte een gesprek aan. Na nog geen twee zinnen met de woorden "Belgium" en "world trip" hadden we alle drie een blikje bier in onze hand. Zo makkelijk was dat dus, maar helaas bleven we niet langer. Na een paar gezellige uurtjes 'Downtown' met Ben en zijn vrienden begon ik aan mijn wandeling terug om Blade te treffen. Samen met Blade gingen we te fiets terug naar 'Downtown' voor een 'epic' feesje. De straten waren bomvol, een beetje zoals carnaval, maar zonder de kostuums.

Zondag, katerdag, stond ik om 12uur op. Ik maakte Blade wakker om 14uur zodat we niet te laat zouden zijn voor de uitnodiging van zijn oma om biefstuk te komen eten om 15uur. Blades oma was super vriendelijk. Blades vader maakte de steaks op de grill en samen met de aardappelsalade, maïs, rode bieten en augurken maakte dat een geweldige maaltijd. Ik moest me goed voleten van haar zodat ik wat reserves had voor het verder reizen. En alsof dat nog niet zalig genoeg was, kregen we een superlekker dessert. Een zelfgemaakt kokosnoot koekje met chocolade bovenop. Ik durf bijna zeggen net zo lekker als de s'mores. In de avond gingen we een laatste keer naar de Bluffs met Jonathan voor zonsondergang. De rest van die avond speelde we 'Cards Against Humanity' een super leuk spel waarbij je de andere moet laten lachen door grappige combinaties te maken tussen bepaalde zinnen en kaarten met woordgroepen in je hand.

Ik amuseerde me geweldig in La Crosse en het weer was elke dag super. Heel abnormaal voor de tijd van het jaar daar dus ik had geluk. Ik begon me echt thuis te voelen en zou daar best de rest van mijn verblijf in Amerika kunnen blijven, dus… moest ik vertrekken. Anders zou ik nooit de dingen kunnen zien waarvoor ik in de eerste plaats naar hier was gekomen. Maandag 29 september ging ik voor de laatste keer met Blade naar de 'gym'. Terug thuis pakte ik mijn spullen bij elkaar en ruimden we het huis wat op. Blade bracht me naar het station en trakteerde me onderweg op een heerlijk ijsje. Maar toen was het onvermijdelijke en hartverscheurende afscheid aangebroken. Ik hoop en ben vrij zeker dat ik hem nog ooit ergens in België, de VS of ergens anders tref. Hij zelf hoopte dat hij het zou overleven in La Crosse zonder persoonlijke wekker en gedwongen gezonde maaltijden van mij.

INTERMEZZO - Amerikaanse cultuur en stereotypes

La Crosse was een geweldig plaatsje. Het staat in de top 10 van fijnste steden in Amerika. Je kunt heel dichtbij vissen, varen, wandelen, jagen, etc. Alleen in de winter schijnt het ondraaglijk te zijn. Meters sneeuw en -40 graden voor maanden aan een stuk. Het lokale leven was heel leuk waardoor ik de Amerikaanse cultuur iets beter leerde kennen, zoals de grenzeloze liefde voor 'football' en het eten. Tv-reclames zijn er veel te veel. Veel erger dan thuis. Ik heb niet getimed, maar 15 minuten show en 10 minuten reclame om en om is niet overdreven. Verder gaan veel mensen vaak naar de 'gym' terwijl andere dan weer erg dik zijn omdat ze waarschijnlijk de overvloed aan fastfood restaurants en 'take-away' niet aankunnen. Maar 'de dikke Amerikaan' is net zo'n onware stereotype als 'de domme Belg' of de 'gierige Hollander'. De Mc Donalds menu's zijn trouwens niet echt groter, maar de frisdranken en koffiebekers zijn wel 2x zo groot. De vaderlandsliefde is dan weer wel volledig waar. Ook denken sommige Amerikanen dat ze beter zijn dan de rest van de wereld, maar dat is zeker niet het geval bij de typische jeugd waar ik mee gesproken heb. Maar zij geven wel toe dat veel anderen zo zijn. Wat je wel inderdaad hier meer tegenkomt dan bij ons is wat simpelere zielen. Maar ik heb me laten vertellen dat dit komt doordat met de eerste emigraties van Europeanen destijds vooral criminelen en simpele geesten op de boot stapte of gezet werden. Maar omdat deze groep Amerikanen net als bij ons klein is, kun je dus zeker niet spreken van 'de domme Amerikaan', in tegendeel zelfs. Een ander verschil is de auto's en vrachtwagens die hier allemaal veel groter, vervuilender en minder zuinig zijn. Er rijden ook veel roestbakken rond die in Europa nooit rijwaardig gekeurd zouden worden. Alles is ook erg overdreven, zoals bijvoorbeeld de reclames. Ze zijn wel ook grappiger. De reclames in videospellen zoals GTA verschillen tot mijn verbazing dus ook niet zo veel van de werkelijkheid. Ze zijn alleen nog grappiger en meer overdreven.

De planning voor de reis ná La Crosse, die ik pas zondag had vastgelegd, is de volgende. Ik zou maandag een Amtrak trein naar Minneapolis nemen, waar ik bij Hunter mocht logeren. Herinner dat ik Hunter pas vrijdag had ontmoet en maar een half uur had gesproken, maar dat ik toch op zijn geweldige gastvrijheid kon rekenen toen ik vroeg of hij een lege bank had. Dinsdag ochtend zou ik een Greyhound bus naar Rapid City nemen en blijven slapen bij een gastheer van couchsurfing. Couchsurfing is een website waar je mensen kunt treffen die gratis een bank aanbieden om te slapen en je soms hun buurt laten zien in ruil voor gezelschap. Ik was dus in het station van La Crosse en knoopte een gesprek aan met iemand. Ik ging naast hem zitten in de trein en praatten de hele rit. Zijn naam was Brandon en hij moest toevallig ook naar Minneapolis. Hij bood een lift aan om me bij Hunters appartement af te zetten. Ideaal dus, want anders moest ik die avond om 22u30 nog een metro/bus traject van ongeveer een uur in een onbekende stad afleggen. Nu was het slechts 15 minuten in de auto. Helaas moest ik diezelfde nacht al weer om 4uur opstaan om de bus naar Rapid City te nemen. Dat ik bij Hunter mocht blijven was geweldig en hij was super gastvrij. Ik mocht van zijn eten nemen wat ik wilde en kon mezelf 's morgens gewoon buiten laten. De gastvrijheid en vertrouwelijkheid van de Amerikanen is echt iets wat ik apprecieer. Minneapolis en zeker de studentenbuurt Dinkytown waar Hunter woont is blijkbaar ook heel mooi en gezellig, maar helaas was ik slechts een paar uur daar. Momenteel zit ik in de bus naar Rapid City, ik ben er bijna en het begint op te klaren.

TRAVELLING IS GOING WITH THE FLOW, EVEN WHEN IT'S UPSTREAM

P.S. Proficiat aan degene die dit in één keer heeft kunnen lezen