Profile
Blog
Photos
Videos
Perito, wie kent ´m niet? Wij hadden een indrukwekkende date met dit zwaargewicht.
El Calafate is de uitvalsbasis voor een bezoek aan de bekende gletsjer Perito Moreno. Het plaatsje zelf is met ca. 15.000 inwoners geheel gericht op toerisme. Overal ho(s)tels en dure winkels en touroperators. Het valt echt op hoe georganiseerd, doorontwikkeld (en veel duurder) Argentinië is ten opzichte van de Chileense tegenhangers aan de andere kant van de grens.
De wereldberoemde reuze-ijsberg is echter alleen te bezoeken via één bedrijf (Hielo y Aventura, IJs en Avontuur) dat het alleenrecht heeft op de toeristische exploitatie van de ijsberg.
Wij kozen voor een ´mini-trek´ waarbij je eerst een bezoek brengt aan de gletsjer met allerlei uitkijkpunten, vervolgens met de boot naar de gletsjer vaart en ten slotte anderhalf uur over de gletsjer zelf, over het ijs wandelt. Het was een moooie ervaring, zij het dat het bedrijf ondanks de naam zijn best heeft gedaan om alle ´avontuur´ uit het ijs te halen, danwel zo goed mogelijk te organiseren. Je wordt met Disney-achtige efficiency de hele dag door van reisleider naar gids naar andere gids overgedragen, volgens een tot op de minuut uitgewerkt draaiboek. Het contrast met onze Torres del Paine trektocht kon niet groter zijn, en hoewel we de uitwerking van dit ´belevenisconcept´ bewonderden (Disney is nog lang de baas niet in de Nederlandse gezondheidszorg) werden wij er beiden in deze context lichtelijk opstandig van ;).
Het was echter wel een hele mooie en aparte ervaring. De Perito Moreno heeft een aparte blauwige kleur (vanwege de dichtheid van het ijs breekt het licht anders). Hij is 30 km lang, aan de monding zo´n 2 tot 5 kilometer breed en steekt gemiddeld 74 meter boven het water uit (en nog eens meer dan het dubbele de diepte in). Het bijzondere is ook dat de gletsjer als een van de weinige nog heel langzaam groeit, terwijl aan de punt steeds grote en kleine brokken ijs afbreken, heel indrukwekkend. De Argentijnen hebben op dat punt een heel netwerk aan miradors gebouwd, waarvandaan je het proces perfect kunt volgen. Batterijen toeristen staan met hun camera´s klaar om hét moment te filmen dat er een groot stuk afbreekt en van 40 meter in zee plonst. Maar je kunt niet 2 kilometer wand in de gaten houden, dus je loopt het risico dat net om de hoek een spectaculair brok afbreekt, dat je niet kunt zien. Wij waren ´s ochtends al vroeg, weliswaar erg koud, maar met nog weinig andere toeristen.
Het stuk met de boot was indrukwekkend omdat je voor de gletsjer langsvaart, en dan dringt pas echt door wat een reusachtig gevaarte het is. Voor het lopen op de gletsjer krijg je cramp-ons (klimijzers) onder de schoenen gebonden, waarmee je veel meer grip op het ijs krijgt en je zonder veel moeite over de ijsberg kunt lopen. Nou ja, zodra je even gewend bent dan. De gidsen leiden je over een min of meer vaste en veilige route over de gletjser, langs allerlei fotogenieke plekjes; sneeuw, water, blauwe minigrotten, bizarre vormen - je komt alles tegen. De tocht eindigt met een verrassing: een glas whiskey on the rocks, met ijs van de gletsjer zelf. Het ijs op die plek is ca. 300 jaar oud; de enige plek waar het ijs ouder is dan de whiskey waarin je het drinkt.
EL CHALTEN
Op zondagochtend met een bus over de uitgestrekte, sprookjesachtige Patagonische vlakten. Opkomende zon, muziekje op de ipod... en dan het Fitzroy gebergte dat opdoemt met, eenmaal dichterbij, rondcircelende condors... dat vergeet je niet snel :D.
El Chalten is de trekking-hoofdstad van Argentinië. Het dorpje (niet meer dan 1000 inwoners) is pas in 1985 gesticht om een grensdispuut met Chili op te lossen (lees: te winnen) en heel breed opgezet, langs een enorm brede, doodlopende, ´hoofdweg´ (zonder verkeer) en ligt midden in een natuurgebied. Voordat je het dorpje (per bus) in mag, krijg je een verhaal van parkwachters met wat je wel en niet mag doen in het gebied. El Chalten bestaat voor 50% uit hostels en hotels en restaurants en touroperators en ligt prachtig in een dal bij de Fitzroyrange, waarvan jullie nog talloze foto´s te zien krijgen. We hadden grote plannen voor El Chalten: we wilden een meerdaagse paardrijtocht doen en een uitgebreide kayaktocht en dan ook nog een stuk wandelen.
Helaas is het laagseizoen hier aangebroken en dat betekent dat de aanbieders in een soort winterslaap gaan en nog maar heel weinig kunnen, en soms willen, regelen. We konden alleen maar een korte paardrijtocht doen (voor beginners) en het kayakken kon ook niet vanwege gebrek aan mensen (tenzij we twee keer zoveel wilden betalen). Omdat we de vlucht naar Buenos Aires al hadden geboekt, zagen we aankomen dat we vier dagen niets zouden kunnen doen op een plek waar verder ook niets te doen is...
Gelukkig bleek de volgende dag dat de gewilde paardrijtocht toch door kon gaan (er waren meer belangstellenden). Rob had voorlopig genoeg van (meerdaagse) wandeltochten, dus besloot Miranda maandag de tweedaagse trekking in één dag te wandelen en bleef Rob achter in het hostel. Tja, we hopen niet dat de superlatieven in onze stukjes vervelend worden om te lezen, maar de natuur is hier zo overweldigend en onbeschrijflijk mooi. En zo enorm afwisselend, van struikgewas en bos, tot hoogvlakte, tot gletsjers en -meren op de top van een berg, en nog veel meer. De foto´s laten dat (in ieder geval deels) wel zien. Dan hebben we het nog niet over Fitzroy, die berg is magisch... (oké, nu houden we op). De route in één dag is inderdaad gelukt door flink door te lopen (40 km door de bergen in 10 uur), een magische mix van een meer dan betoverende omgeving, wat wilskracht en een goede conditie
De paardrijtocht de volgende dag was tof. Leuke stoere Chileense paarden, een berg op met een panoramisch uitzicht over Fitzroy. Een heerlijke authentieke barbecue lunch op een prachtige plek omgeven door bergen en paarden. En op de weg terug over een vlakte bijna van het paard (of zelfs met paard en al) omgewaaid in een storm (ja echt, best eng).
Met de bus weer terug naar El Calafate voor onze vlucht naar Buenos Aires. En daarmee kwam er helaas een einde aan de Patagonië avonturen...
- comments