Hier is dan eindelijk weer een update van mijn vele avonturen. Ik heb zo veel gedaan de afgelopen weken dat de blog er een beetje bij ingeschoten is (schaam). Ik ben nu al weer over de helft van mijn trip. Als ik terugdenk aan mijn reis tot nu toe, lijkt de tijd voorbij gevlogen. Ik heb zo veel gedaan. Aan de andere kant begin ik thuis toch steeds meer te missen. Ik wil al mijn foto's aan iedereen laten zien, en mijn verhalen live aan jullie vertellen. Ook zou ik best wel een stroopwafel, peperkoek en een frikandel lusten. Aan de andere kant: de winters zijn hier beter dan de zomers in Nederland. De natuur is prachtig en de sfeer is super relaxed. Ik ga daar zeker nog van genieten!

Oke, dan nu naar alle avonturen die ik de afgelopen weken heb beleefd. Na Airlie Beach was mijn eerste stop Kroombit National Park. Hier heeft een echte Australische (vlees)boer zijn ranch opengesteld voor toeristen. Ik heb daar 2 dagen en 1 nacht doorgebracht. We begonnen de eerste dag met een rondleiding over de vele uitgestrekte weides. Nou ja, rondleiding, een paar mannen gingen brandhout halen en wij (ik en een ander Nederlands meisje) mochten mee. Er was een kleine miscommunicatie geweest, want wij dachten dat we op Sunset Hill waren afgezet en naar de ranch terug moesten lopen. We waren echter veel verder weg, en de mannen zijn ons een half uurtje kwijt geraakt. Gelukkig hadden wij niks door (pas achteraf) en is alles goed gekomen (geen slangenbeten e.d.).

Na de lunch mocht ik gaan geitenhoeden te paard. Mijn paard, Dolly was een beetje eigenwijs, ze ging waar ze maar kon grazen. Dat werkt natuurlijk niet als je achter geiten aan moet lopen en ze schreeuwend probeert te verplaatsen. Gelukkig kreeg ik een paar goede aanwijzingen van de staff en kreeg ik Dolly iets beter onder controle. Uiteindelijk hebben we alle geiten in hun hok weten te krijgen (joehoe!). Dat was noodzakelijk voor de geitenrodeo later die middag, maar dat verhaal komt nog.

Eerst mochten we nog proberen te kleiduifschieten (2 van de 5 geraakt :D) en konden we oefenen met de lasso. Zo'n lasso is best moeilijk te handelen. Ik had de grootst mogelijk moeite om een simpele paal te vangen, laat staan een geit! Ik moest snel beter worden, want de geitenrodeo zou snel beginnen. We moesten allemaal 1 voor 1 de ring in, waar een stuk of 7 geiten stonden (voor ieder eentje). En dan niet van die schattige kleine geitjes, maar grote bokken met megahoorns. Je moest binnen 1 minuut proberen om een geit te vangen met je lasso, bevrijden van je lasso en hem naar buiten begeleiden. Natuurlijk bakte ik er niks van en kreeg ik het niet voor elkaar om een geit in mijn lasso te krijgen (alle andere behalve 1 konden het wel :( ). Na 1 minuut moest ik met de hand een geit vangen en naar buiten brengen, en dat alles terwijl je de bokkende geit en zijn hoorns moest ontwijken. Dat is een van de spannendste dingen die ik tot nu toe gedaan heb. Zoals je misschien al kan bedenken was ik niet de snelste in de geitenrodeo, geen prijs voor mij dus.

We gingen terug naar de ranch, iedereen achterin de pick-up truck, en kregen daar mysterieus vlees voorgeschoteld. We moesten raden wat het was (GEIT!). Bij het kampvuur werd voor entertainment gezorgd in de vorm van de enige echte linedance. Iedereen deed mee, en dat maakte het des te gezellig. Daarna mochten we nog proberen om zo lang mogelijk op een mechanische stier te blijven zitten. Het blijkt: hier ben ik nog slechter in dan in de rodeo. Allebei de keren dat ik het probeerde, kon ik niet langer blijven zitten dan een zielige 2 seconden. Weten we dat ook weer.

De tweede dag zijn hebben we les gehad ik het zwaaien van een zweep (ja, pas maar op). Gelukkig was ik hier niet vreselijk slecht in. Daarna zijn we weer met een paar mannen de velden in gegaan. De eerste keer om pompen aan te zetten, en de tweede keer om de koeien extra voer te geven. Daar deden we beide keren meer dan 1,5 uur over (met de auto), zo uitgestrekt veel land hebben ze. En we kregen dan ook mooie uitzichten onderweg! Het was een mooie afsluiting van een leuke paar dagen.

Hervey Bay was mijn volgende stop, maar voor maar 1 nacht. Ik heb dan ook niet zo heel veel kunnen doen, behalve een korte strandwandeling. De volgende ochtend moest ik al weer vroeg met de bus mee naar Rainbow Beach, een soortgelijk strandstadje iets zuidelijker en dichter bij Fraser Island. Daar zou ik de eerste middag gaan Sandboarden (snowboarden in het zand). Echter, er waren geplande bosbranden waar de eigenaar van de surfshop 'even niet aan gedacht had'. Het sandboarden ging dus niet door (maar dat wist ik pas toen ik terug gestuurd werd door de brandweer). Tot op de dag van vandaag heb ik mijn geld nog steeds niet terug...... Mijn dag was verder best verpest, niet alleen daarom, maar ook omdat ik in de bus een stevige verkoudheid had opgelopen. Ik ben lekker terug in mijn bedje gekropen en heb die middag heerlijk geslapen en ik kon gelukkig uitgerust (maar nog steeds verkouden) beginnen aan het avontuur op Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld en nationaal park.

Dat bestond uit een 4-wheel drive (4WD) tour over het eiland en we mochten zelf rijden. We kregen een instructie video te zien over rijden in zand (Slower is safer!), maar dat konden we vrijwel meteen vergeten, want de instructie van de gids Mick waren: plankgas! Het mocht niet baten, want nog voordat we de pont opreden naar het eiland, stond Mick al vast in het zand (en daardoor wij en nog een auto van onze groep ook). Ze hadden ons gratis bier belooft als de gids vast zou komen te zitten, dus natuurlijk was het eerste wat iedereen deed foto's maken. Met wat duw- en trekwerk konden we loskomen en konden we op weg naar het eiland. Ik wil trouwens nog even kwijt dat onze auto veruit de beste bestuurders had. Wij zijn als enige auto niet vast komen te zitten. De andere 2 groepen kwamen regelmatig vast te zitten, of waren langzaam, of konden niet schakelen (de bijrijder moest schakelen voor de bestuurder .......) of brandden de koppeling door, of waren gewoon vreselijk langzaam. Wij gedroegen ons daarentegen voorbeeldig.

Op Fraser Island was er veel te zien. We zijn naar verschillende zoetwatermeren gegaan, zoals Lake McKenzie, Lake Woobi, Eli Creek en de Champagne Pools. Hier kon je heerlijk zwemmen. We hadden 3 dagen volledige zon, dus het was prettig om even af te kunnen koelen. Ook was er op het strand een wrak te zien van een gigantisch schip dat ongeveer 80 jaar geleden was aangespoeld. Je kon alleen maar het top dek zien en dat was al gigantisch, maar dat er nog minstens 4 lagen begraven waren onder het zand was niet voor te stellen.

We mochten 2 nachten kamperen op aboriginal grondgebied. Ze hadden gelukkig gezorgd voor toiletgebouwen, een keuken en een eetplaats, dus we hoefden niet helemaal back to basics. Onze groep kon heel goed samenwerken en we waren vaak de eersten (of de snelsten) die aan het eten waren. Het was helaas niet altijd genoeg. We kregen van de voren een krat met eten mee, en een menu, en we voelden ons helaas vrij geratsoeneerd. We hebben al het eten ook opgemaakt, plus nog wat extra's wat we in een winkeltje konden kopen. Gelukkig hadden we een paar goede koks in de groep, wat ook hielp.

Alles bij elkaar heb ik een geweldige tijd gehad, maar dat kwam ook vooral mede dankzij de groep waar ik in zat. We hadden het heel gezellig met zijn allen. Helaas is iedereen een andere kant op gegaan.

Ik ging door naar Mooloolaba, een plaatsje wat op dit moment ontdekt wordt door allerlei resorts en dergelijk. Het was een mooi, overzichtelijk plaatsje, met mooie restaurantjes en een prachtig strand. Ik ben vanuit Mooloolaba wezen walvisspotten. We hadden gelukkig weer prachtig weer (blijkbaar ongebruikelijk mooi voor een winter) en kalm water. We kwamen ook al snel 2 walvissen tegen die aan het spelen waren in het water. Ze zwaaiden met hun borstvinnen, sloegen op het water met hun staarten en kwamen een paar keer zelfs omhoog. Ik heb naast een heleboel foto's van spetters en zee gelukkig ook een paar mooie foto's van de walvissen kunnen maken. Het zien van de walvissen was echter niet zo spectaculair als in de Whitsunday's, maar dat komt misschien doordat ik het toen niet verwachtte en er nu speciaal naar op zoek ging.

's Middag kon ik nog lekker genieten van het mooie weer op het strand.

De volgende dag ben ik naar de Australian Zoo gegaan, levenswerk van de beroemde Steve Irwin. Dat was ook overal terug te vinden daar, met als hoogtepunt een heus Crocodile Hunter museum. Het was een van de mooiste dierentuinen die ik tot nu toe heb gezien. De verblijven van de dieren waren prachtig, en je kon heel vaak best dichtbij komen. Ik heb ook koala's en kangeroes kunnen aaien, want die liepen vrij rond in de zogenaamde Roo Heaven. Ook de krokodillen show was indrukwekkend.

In mijn laatste ochtend in Mooloolaba ben ik wezen Stand-up paddleboarden. Je staat dan op een surfplank, met een peddel en beweegt je zo voort over het water. Ik dacht dat het moeilijk te leren zou zijn, maar na 10 seconden had ik het gevoel al te pakken een kon ik onderweg. Het was een heerlijke ochtend gymnastiek en het was heerlijk wakker worden. We hebben in ongeveer een uur een rondje gevaren over de rivier. 's Middag was het al weer tijd om door te gaan naar Noosa, waar ik nu zit.

Zo, nu zijn jullie weer op de hoogte van mijn avonturen. Tot de volgende keer!