Lieve allemaal,

nog een maand te gaan en dan ben ik terug in Nederland. De reis tot nu toe is super, gaat helemaal voorspoedig. Ik heb dus nog even, hier mijn belevenissen van de afgelopen twee weken. Het weblognummer is geworden "Lonely" van Walter Trout (www.youtube.com/watch?v=dJIYUikEywo). Luister maar eens goed naar de tekst. Zelfs tijdens mijn wereldreis en ook de afgelopen dagen in mijn hostel in Santa Marta vind ik die namelijk vaak genoeg van toepassing op mensen om mij heen.

Salento

Cali was dus niet zo´n bijzondere stad, het hostel was echter prima. Voor de Salsaliefhebbers is Cali een prima plek om te verblijven. Voor mij zijn twee nachten genoeg, ik ga op pad naar Salento. Dit dorp staat hoog aangeschreven in de reisgidsen, rondom het dorp moet het prachtig zijn. Ik ben benieuwd. Eerst mag ik daar zien te komen. Dat is niet zo moeilijk. Vanuit Cali heb ik een drie uur durende bus naar de stad Armenia. Vanuit daar heb ik onmiddellijk de aansluitende minibus naar Salento. 50 minuten later stap ik uit op het mooie plein van Salento. Ik overnacht in hostel Tralala. Tralala. Dat klinkt Nederlands, en dat is het ook. De eigenaar is een Nederlander, en heeft een prima hostel geopend. Ik voel me hier prima, net als de andere reizigers. Wit met Oranje (hoe kan het ook anders), een klein binnenplaatsje, goede bedden, een keuken die goed voorzien is, opgeruimd en netjes, en een mooie DVD collectie. Ik zie de supergoede Engelse, in de jaren zeventig afspelende spionagefilm "Tinker Tailor Soldier Spy". Tegen het eind zit ik zelfs op het puntje van de bank de film te kijken. Ook zie ik de iets mindere maar nog steeds goede "Edgar J." van Clint Eastwood.

Natuurlijk ben ik niet naar Salento gekomen op films te zien. Dat is een leuke bijkomstigheid. Nee, de natuur rond Salento is prachtig. Nabij Salento ligt de zogenoemde "Wax Tree Valley". In het bos, of Jungle zoals ze het zelf noemen, staan diverse palmbomen die hoog boven de overige bomen uit tornen. Ik ben natuurlijk benieuwd. Om daar te komen mag ik eerst vanaf het markplein van Salento in een pick-up jeep naar het startpunt. Dit is een rit door een mooie, groene, frisse vallei. Boompjes hier, weides daar, een beek aan mijn rechterzijde, en bergflanken aan beide kanten. De wandeling is prima, die gaat eerst gestaag omhoog in een pad vol met geulen. Ik ga nog een kleine zijweg. Dit pad voert naar een soort boerderijtje, waar diverse kolibries rondvliegen. Onder genot van een kop koffie geniet ik van de kolibries. Daarna kan ik een stukje terug, heb ik een wat stijle klim omhoog om tot de top te komen, om vervolgens via een brede modderweg af te dalen naar het startpunt.

Niet veel later komen de eerste palmbomen in zicht. Het is niet zo indrukwekkend als ik had verwacht. Ik heb namelijk een groot veld met palmbomen verwacht. Wat ik te zien krijg, zijn palmbomen die boven het bos uitsteken. Maar alles bij elkaar heb ik een mooie wandeling. Bij het eindpunt kom ik zelfs de Argentijnse Maria Elena weer tegen, we drinken terug in Salento nog een kop koffie en gaan in de avond even uit eten. De volgende dag is een relax en ik-doe-weinig-dag. Ik ga nog wel even naar het uitzichtpunt, waar ik een prachtig uitzicht heb over de vallei waar ik gisteren nog doorheen ben gereden.

Bogota
Een langere busrit naar de hoofdstad van Columbia. Ik zit nog in de uitlopers van het Andesgebergte. Dit betekent dat de tweebaansweg al slingerend om de bergen zich een weg baant naar Botoga. De ene bocht naar de andere bocht, een colonne aan verkeer. Aangekomen in Bogota kan ik direct door naar mijn couchsurfingadres. Ik blijf hier echter maar een nacht slapen. CS Host Martha woont met twee anderen in een huurhuis, het huurcontract eindigt komende zondag 1 juni. Echter, de Columbiaanse huisgenoot heeft vele spullen uit het huis verkocht zonder de huisgenoten te informeren. En juist op de dag dat ik kom, zijn veel spullen opgehaald. In de avonds doet zich een beetje de gekke situatie voor, dat ze aangeeft nog wat werk te moeten doen. Vervolgens zit ze op haar kamer wel een hele tijd te kletsen met een huisgenoot, terwijl ze een beetje aan het werk is. Ik vind het wel goed hoor. Een nachtje en ik ga wel naar een hostel in het centrum. Zo gegezegd zo gedaan. Op weg naar een hostel loop ik hostel "musicology" voorbij, interessant. Het andere hostel is te duur, komt mede doordat ze in de Lonely Planet staan. Ik ga dus terug naar hostel Musicology. Vlot een internetcafe opgezocht om te skypen met de familie, want het is vandaag de trouwdag van Jos en Esther. Ze hebben me mooi bijgepraat over de mooie zonnige trouwdag die ze gehad hebben. Gelukkig.

Ik ben in Columbia, maar Bogota met zijn hoogte van ongeveer 2800 meter boven zeeniveau is zeker niet de warmste stad. Rondlopen in een t-shirt is wel heel erg fris. Ik wandel wat rond in het centrum van Bogota, dit is helaas niet zo indrukwekkend. Het centrale plein is prima, er omheen gaat het nog, maar het is niet prachtig of schitterend. De armoede op straat is ook zichtbaar. Ik zie diverse zwervers, ik geef een zwerven een van mijn shirts. Ook zie ik meer dan genoeg straatventers. ZIj moeten rondkomen van het kleine spul dat zij op straat verkopen. Ook opvallend is het bordje "Minutos". Diverse mensen op straat "verhuren" hun mobiele telefoon voor een paar minuten, soms is de prijs nog afhankelijk van de touroperator. Daar waar in het westen de mobiele telefoon voor velen bijna het belangrijkste bezit is geworden, is dat in ondere andere in Columbia nog niet het geval. Gelukkig is er wel het prachtige en uitstekende Museo del Oro. Dit museum heeft prachtige gouden en zilveren artifacten, sierraden, maskers en gebruiksmaterialen. Uitstekend tentoongesteld, een genot om er door heen te lopen.

Nabij Bogota blijkt in de stad Zipaquira ook een grote kathedraal in een zoutmijn te zijn. 12 jaar geleden heb ik de schitterende kathedraal in de zoutmijn van Wieliczka (nabij Krakow), Polen gezien. Ik ben dus zeer benieuwd hoe dan deze kathedraal is. Gebasseerd op het bezoekersaantal is de zoutmijn van Zipaquira een toeristische atractie. Wel, wat kan kan ik zeggen. Het was ok, maar Wieliczka is stukken beter en mooier. Als je dus een kathedraal in een zoutmijn wil zien, ga dan naar Polen. De kathedraal in de zoutmijn van Zipaquira blijkt gewoon een grote ruimte met weing details te zijn. Voordat ik in de kathedraal zelf kom, loop ik eerst in een groep onder begeleiding van een gids een langere gang in met links en rechts diverse inhammen. In die inhammen zijn in, uit, en op en het steen verschillende soorten, eenvoudige kruisen gehouwd. Elke kruis representeerde een fase in het leven van Jezus. Dat kan, maar helaas werkt dat niet voor mij. Soms doet men een stap te ver met het representeren. De gids had er een goede vaart in. De helft van de mensen moest nog door het toegangspoortje terwijl hij ondertussen al aan het uitleggen was! En bij sommige inhammen stapte hij vrolijk door na zijn uitleg terwijl de helft nog snel weer een foto moest maken. Dan hebben sommige mensen ook wel de neiging om alles op foto vast te leggen. Een leuk middagtripje, maar ook niet meer dan dat.

Ciudad Perdida

De "Lost City Hike", ik heb vorige week besloten om deze te gaan lopen en te boeken bij Magic Tours in de stad Santa Marta. Ik besluit om vanuit Bogota naar Santa Marta te vliegen: 1,5 uur reistijd in plaats van een 20 uur durende busrit. Rond een uur of 21:00 arriveer ik in Santa Marta, ik kan direct merken dat ik aan de Caribische kust ben: warm! hoge luchtvochtigheid! beetje zweten! De "Lost City" is een ruinestad midden in de jungle, alleen per voet bereikbaar. In 1970 ontdekten schatgravers per toeval de 1100 treden tellende trap naar de stad. Voor vijf jaar zijn ze bezig geweest, totdat in 1975 een van de schatgravers de overheid op de hoogte stelden. Nu mogen slechts vier touroperators de meerdaagse wandeltocht aanbieden, de overheid stelt daarbij ook jaarlijks de prijs vast (600.000 soles, is ongeveer 250 euro).

Wel. De "Lost City hike" is een prachtige wandeltocht door het regenwoud. Heuvel op, heuvel af, steile beklimmingen en afdalingen, goede uitzichten, en niet de hele tijd in een dichtbeboste regenwoud. Mooie kleine rivieren met grote witte keien, plonsen in het frisse water, lekkere temperaturen met wel hogere luchtvochtigheid, behoorlijk zweten, flinke regenbuien van een paar uur in de middag, natte kleren, goed eten, uitstekende informatieve en leuke gidsen, het zit er allemaal in. De groep bestaat uit Engelsen, Fransen, Amerikanen, een Duitse, een Nieuw Zeelander, een Columbiaanse, en ikzelf. Ciudad Perdida zelf zie ik in de ochtend van de vierde dag. Het is een prachtige ruinestad met ongeveer 250 terassen. Helaas staan er geen gebouwen, en lopen we via vele trappen over, naar, langs en op de terassen. Prachtig. Prachtig. Het hoge uitkijkpunt is schitterend. Ik zeg die ochtend dan ook niet zo veel.

De terugweg gaat via dezelfde route als de heenweg, alleen in iets sneller tempo. De donderdagmiddag lopen we terug naar kamp 2. We waren graag naar kamp 1 gelopen, maar de flinke tropische regenbui zorgt er voor dat we het wel prima vinden. Nat tot aan de onderbroek. De laatste dag staan we wat vroeger op, om zo rond het middaguur bij onze ophaalpunt uit te komen. Daarvoor nog heerlijk gedoken in het frisse water van de rivier. En dan zit de prachtige, maar ook best vermoeiende tocht er op. Dat ik moe ben, merk ik de vrijdagavond. Heb geen energie meer om in de avond nog op stap te gaan. En omdat ik vervolgens nog een matige nachtrust heb, ben ik de halve zaterdag nog een beetje verdwaasd. Mijn lichaam is nog best moe. Als ik in de middag het zwembad van het hostel in stap, vindt mijn lichaam het water koud en begin ik wat te rillen. Daarom het hele weekend maar rustig aan gedaan. Nu is alles o.k. Afgelopen nachten lekker geslapen. Dat doet een mens goed. Ik ben er weer helemaal! Vandaag maar eens de Caribische kust bekijken!

Liefs, Koos

************************************************************************************************************************************

Dear all,

one month left and then I return to the Netherlands. The journey so far is of course excellent. I still have some time to go, here the story of the last two weeks. The weblogsong is "Lonely" by Walter Trout (www.youtube.com/watch?v=dJIYUikEywo). Just listen carefully to his lyrics. Even during my worldtrip and also the last few days in my hostel I found the lyrics typical for the things I saw.

Salento

Cali was not such a special city, the hostel was fine. For the Salsa lovers a great place to stay. For me two nights enough, I'm on the road to Salento. This village is highly regarded in the travel guides, it must be beautiful around this village. I'm curious. But first, I need to get there. That is not so difficult. From Cali, I have a three hour bus to the city of Armenia, and from there I immediately adjoining the minibus to Salento. 50 minutes later I step out on the beautiful square of Salento. I spend the night in hostel Tralala. Tralala. That sounds Dutch, and that's it. The owner, a Dutchman, and has opened a good hostel. I feel good here, just as other visitors. White with Orange (how could it be otherwise), a small courtyard, good beds, a kitchen well equipped, clean and tidy, and a nice DVD collection. I see the excellent English, playing in the seventies spy movie "Tinker Tailor Soldier Spy". Towards the end I'm even sitting on the edge of the couch to watch it. I also see the lesser but still good "J. Edgar" from Clint Eastwood.

Of course I am not come to Salento on films. That is just a nice advantage. No, the Salento countryside around is beautiful. Salento is located near the so-called "Wax Tree Valley". In the forest, or jungle as they call themselves, are several palm trees towering above the other trees from cranking. I am naturally curious. To get there I can get from the market square of Salento in a pick-up jeep to the starting point. This is a ride through a beautiful, green, fresh valley. Trees here, meadows there, a stream on my right side, and slopes on both sides. The walk is fine, first goes steadily upward in a path full of gullies. I'm still a small side road. This path leads to a kind of farm, where several hummingbirds flying around. Under a cup of coffee I enjoy the hummingbirds. Then I can back a bit, I have a somewhat steep climb to the top to come, then through a wide dirt road going down to the starting point.

Not much later the first palm trees in sight. It is not as impressive as I expected. Because I expected to see a large area with palm trees. What I get to see are palm trees that protrude above the forest. But all together I have a nice walk. In the end I meet again the Argentine Maria Elena, back in Salento we drink another cup of coffee, and go out for dinner in the evening. The next day is a relaxing and I-do-little-day. I'm still here to the viewpoint where I have a beautiful view over the valley where I have driven through the day before!

Bogota

A long bus ride to the capital of Columbia. I am still in the foothills of the Andes. This means that the dual carriageway already winding around the mountains with a path to Botoga. The one corner to another corner, a convoy of traffic. Arriving in Bogota, I can directly go to my couchsurfing host. I stay there only one night. Host Martha lives in a rented house with two others, the lease ends on Sunday, June 1. However, the Colombian roommate has sold many things from the house. Without informing the others in the house. And precisely on the day that I come, many items are retrieved. Unknown to the housemates who are not informed. Not the best situation to be somebody's guest. And in the evening there is small crazy situation. Martha indicates that she still has some work to do for her job. Then she sits in her room a long time chatting with the roommate. The situation, not my cup of tea. I sleep one night, I'll go to a hostel in the center. On the way I pass a hostel "Musicology", interesting. The other hostel is too expensive, is partly because they are mentioned in the Lonely Planet. I look for a Internet cafe with skype possibility, to skype with the family, because today is brother Jos and his wife Esther their weddingday. They have briefed me on the beautiful sunny wedding. That is good.

I am in Columbia, but Bogota with its altitude of about 2800 meters above sea level is certainly not the warmest city. Walking around in one t-shirt is too fresh. I walk around in the center, Bogota is unfortunately not so impressive. The central square is fine, around it is ok. The poverty on the streets is also visible. I see several vagrants, one of them receives one of my shirts. And I see plenty of street vendors. They must survive on the small stuff that they sell on the street. Also striking is the sign "Minutos." Several people on the street "rent" their cell phone for a few minutes, sometimes the price depends on the operator. Where in the West for many people the mobile phones have become almost the most important property, in Columbia that is not the case. Fortunately there is the beautiful and excellent Museo del Oro. This museum has beautiful gold and silver artifacts, jewelry, masks and materials. Excellent exhibited a pleasure to stroll through.

Near Bogota there is the town Zipaquira with a large cathedral in a salt mine to visit. 12 years ago I have seen the magnificent Cathedral in the Wieliczka salt mine (near Krakow), Poland. I am very curious how it is these kathedral. Based on the number of visitors the salt mine of Zipaquira is a national tourist attraction. Well, what can I say. It was ok, but Wieliczka is much better and more beautiful. So if you have a cathedral in a salt mine wants to see, go to Poland. The cathedral in the salt mine of Zipaquira shows just a big room with few details. Before I get into the cathedral itself, I walk first in a group with a guide a long hallway with left and right several coves. In those coves they have carves in, out, and on the stone various types of a simple cross. Each cross represented a stage in the life of Jesus. Unfortunately that does not work for me. Sometimes people go one step too far with a "representation". The guide had a good momentum. Half of the people still needed access through the gate while he was already explaining his stuff! And after some coves he already moved forward while half of the people still quickly had to make a picture. Then of course some people have the tendency to picture every cross, cove etc. A nice trip, but no more than that.

Ciudad Perdida

The "Lost City Hike", I decided last week to do this hike with Magic Tours in the city of Santa Marta. I decide to fly from Bogota to Santa Marta: 1.5 hours travel time instead of a 20 hour bus ride. Around 9:00 p.m. I arrive in Santa Marta, I can immediately notice that I am on the Caribbean coast: hot! humidity! some sweating! The "Lost City" is a gelding city in the jungle, accessible only by feet. In 1970, treasure hunters discovered by chance the stairs to the city. For five years they spent their time there, until in 1975 one of the treasure hunters finally informed the government. Now only four tour operators may offer multi-day hike, the government will set the fixed price also annually (600,000 soles, is about 250 euros).

The "Lost City hike" is a beautiful hike through the rainforest. Uphill, downhill, steep climbs and descents, great views, and not all the time in a densely wooded forest. Beautiful small rivers with large white boulders, splashing about in the fresh water, good temperatures or higher humidity, good sweating, rainfalls of a few hours in the afternoon, wet clothes, good food, excellent informative and fun guides, it's all included. The group consists of British, French, Americans, a German, a New Zealander, a Colombian, and myself. Ciudad Perdida self I see in the morning of the fourth day. It is a beautiful gelding with about 250 city terraces. Unfortunately there are no buildings, and we walk through many staircases over, into, along and on the terraces. Beautiful. Beautiful. The grand view on the highestpoint is wonderful. I say therefore that morning not so much.

The return is via the same route as the way to get there, only slightly faster pace. Thursday afternoon we walk back to camp 2. We were happy to return to camp 1, but the 1,5 hour walk in large tropical rain ensures that we will sleep in camp 2. The last day we get a little earlier on, so around noon at our pickup point to come out. For this delicious yet dived into the fresh waters of the river. And then the beautiful, but also quite tiring trip ends there. I'm tired, I don't have the energy to go out on Fridaynights. And because I have a moderate sleep on Fridaynight, on Saturday I'm still a bit dazed. My body is pretty tired. In the afternoon I step in the pool of the hostel, my body telss me that the water is cold and it starts to shiver some! So I did not do much this weekend, it was time to relax. But that's all O.K. Last two nights I slept well. That does a person good. I'm back on my feet! Time to explore the Caribean coast.

love, Koos