Onze eerste kennismaking met de stad Arequipa, een andere hele witte stad van Zuid Amerika omdat veel gebouwen van een soorte witte makkelijk te slijpen kalksteen zijn gemaakt, viel enigszins in het water. Enigszins is misschien niet eens het juiste woord. Onze eerste kennismaking met de stad Arequipa was een waterval van emoties, wat een k-weer! Na weken van zonneschijn, bijna een tekort aan zwembroeken, zonnebrand en zuper ijskoud bier, was daar opeens de regen. Dit totaal niet verwachtend was onze stemming teneergeslagen, vooral nadat we eerder op de dag een eetpauze hadden in Puno, waar de meter 40 graden aangaf, bizarre omslag dus! Wel teneergeslagen, niet uit het veld gelijk door om wat te eten. In tegenstelling tot Argentinie, waar men pas om 10 uur begint met eten, hebben we in Peru en Bolivia al meerdere meegemaakt dat de medewerkers ons weg zitten te kijken zo rond de klok van half 10, ook nu weer. Het eten was er niet minder om, goeie pasta!

De rustdag erna, aangezien pasta eten rond de klok van half 10 nu eenmaal niet in de koude natgeregende kleren gaat zitten, zijn we naar een klooster geweest, opgezet door zuster Santa Catalina, welke inmiddels heilig is verklaard. In het klooster kon d'n Buf weer rustig zijn nieuwe passie voor piano's de vrije loop laten, zoals op menig foto te zien is. De vrolijk gemutste jongen wordt elke keer enthousiaster bij het zien van een piano. Voor Dos slechts een kwestie van een groot raadsel, mysterie is zowat een beter woord. Het klooster nam een kleine 4 straatblokken in beslag, dat is ongeveer 3 a 400 meter in het vierkant, waarbij de 3 staat voor driehonderd.

Vervolgens in dezelfde kerkelijke sferen doorgestevend naar de cathedraal. Wederom een machtig mooi gebouw, zowel van binnen als van buiten. De nog steeds aanwezige kerststal met daarin beelden op ware grootte, van hout gemaakt, stal de show. Ook is dit een van de 100 kerken in de wereld waar zowel de nationale vlag van het land als de vlag van het Vaticaan naast het altaar staat opgesteld. Bij het aanzien van de cathedraal is wel duidelijk waarom. In de avonduren is het ons gelukt ons toch nog een tijdje los te maken van het geloof. Enige geloof dat we toen hebben gehanteerd is het geloof in de keu. Enkele uren van poolen met beginnersgeluk, stuiterende ballen en keihard foempen, net zolang tot de bijna lege kroeg dichtging, hebben ons bezig gehouden. Waarbij Buf tijdens het laatste (en beslissende) potje nog een van de ongeschreven regels heeft overtreden, maar daarover later meer in de rubriek "Wist je datjes"...

Volgend op de bloedstollende partij poolen, uitslag 6-6, zat bijslapen er niet in. Raften stond op het program!! Voor beiden de eerste keer in de natuur, op een riviertje van normaal gesproken klasse 3, 4. Door de hevige regen, die ook uit de bergen naar beneden kwam, is dit veranderd in zuiver klasse 4. In de ochtend, vanaf een uurtje of 8, konden we los. Hierbij een bepaald traject, dat klasse 5 was en er ook erg lomp uitzag, overgeslagen. Daarna gestart, was erg leuk om te doen! We waren met slechts 3 personen en dan nog de gids op de achterkant van de sloep. Ging in het begin wat moeizaam, maar na een minuut of vijf al vrij aardig. Met het zonnetje (voor de verandering) was de activiteit goed geslaagd! Helaas hebben we hiervan geen foto's dus zullen jullie ons op ons woord moeten geloven. Oja, voor de vaders en moeders: iedereen is ongedeerd, zelfs de gids die we met enkele slechte grappen hebben bestookt.

Na het raften zo gaar als een tientje van bolivianos, geen cent meer waard. De nacht was dan ook kort, Buf had al snel een deja vu van slaap en wist dat goed vol te houden. In de middag hebben we nog een lama museum bezocht, waar ze kleren maakten van ECHTE lama wol, en ook van (baby) alpaca's, een ander en meer harig soort van lama. Vooral de baby alpaca geeft een zijdezacht gevoel voor de kleren en is zeer gewild. Veel souvenirshops pronken dan ook met 100% kleren hiervan. In de naast het museum gelegen shop was echter te zien dat deze souvenirshops dan een goeie deal hebben gemaakt door bijvoorbeeld sjaals te kunnen verkopen voor 10 euro. In de shop naast het museum zou deze zelfde sjaal 10x zoveel kosten...met deze besparing kun je natuurlijk weer wat extra cerbezzaatjes kopen, aldus geschiedde. Een avondje stappen leerde ons dat Peruaantjes echter ontzettend bang zijn om te smelten, kroegen en disco's waren nagenoeg leeg en zelfs entree hoefden we niet te betalen.

Vandaag van de regen in de drup beland, of eigenlijk meer in een hoosbui. Van de hostelbazin hadden we locatie van de plaatselijke universiteit doorgekregen. Wij benieuwd natuurlijk om even te gaan kijken. Na eerst de supermarkt van vlees leeggekocht te hebben met goeie tred richting die straat gelopen komen we daar aan, blijkt dat het gaat om een complete straat vol met van die L O I winkeltjes, waarbij de een reclame maakt of cursussen/scholing aanbiedt voor muziek en de ander voor techniek. Bijzonder om te zien dat dit in Peru als universiteit gezien wordt, daarmee overigens niks zeggend over de kwaliteit van de scholing, want die zal vast wel goed zijn, maar het feit dat het eruit zag als een groot winkelcentrum met flitsende reclameteksten en aanbiedingen was bijzonder.

Morgen gaan we de Colca Canyon in voor twee dagen, een bergpas of kloof met afgronden van dik 2 km, nog een slagje groter dan de Grand Canyon in Amerika. De hoop is dat we daar condors gaan spotten, volgens de kenners is hun seizoen echter pas over een half jaar weer, dus we zullen zien, of niet, nou ja, we zien het wel!

Bedankt voor het lezen en tot snel!