Zaterdag 30 mei - Kashgar (door Marleen)

Ook vandaag doen we het rustig aan. We brengen veel tijd door in het restaurantje beneden, dat heerlijk verschuilt ligt onder de druiventakken. Aan het eind van de dag, wanneer het wat minder heet is, lopen we richting People's Square, waar een groot Mao beeld moet bewijzen dat we toch nog echt in China zijn. Daarachter ligt, aan de People's Street het People's Park. Er is dit weekend een lokale feestdag, dus het park is tjokvol van mensen in hun zondagse goed. Blijkbaar zoeken meer mensen de verkoeling op vandaag. De enorme speeltuin met gave attracties is afgeladen vol en er is ook veel waterplezier, bijvoorbeeld in een luchtdikke bal over het water rollen. Ik probeer Jeroen nog over te halen, maar hij vindt verstikking op het water geen aantrekkelijke optie.

Zondag 31 mei - Kashgar

Vandaag is DE dag waarvoor je echt naar Kashgar moet komen: De Livestock (vee) market en de Sunday Market (die overigens elke dag is). We beginnen de dag met een bezoek aan de veemarkt. Waar we pas om de chill chill tijd van 12.00 uur aankomen. Dat is gunstig, want de meeste toeristen zijn dan al weg. Nadeel is de felle zon en het totale gebrek aan schaduw op de markt. (Er zijn hier overigens twee tijden: Beijing time 12.00 uur, Xinjiang time 10.00 uur. Dat levert nogal wat verwarring op: bustijden, etenstijden, sluitingstijden etc. China dicteert: One China, One People, One Time! Xinjiang verzet zich in stilte.)

De markt is supergaaf. Een stuk heter en stoffiger dan de Zuidlaardermarkt, maar ook in veel opzichten hetzelfde: Mannen, mannen, mannen en wat vee. Er wordt druk gehandjeklapt en bijgepraat, terwijl de schapen per honderden staan vastgebonden, enkele koeien en paarden worden verhandeld en er een overvloed heerst aan balkende en elkaar aanrandende ezels. Regelmatig moet je opzij springen om een ezelkar te laten passeren of iemand die zijn nieuw ezel aan het testen is. Naast levend vee wordt er ook geslacht vee verkocht, landbouwwerktuigen en nieuwe ezelkarren. Er is ook een smid aan het werk en langs de zijkant van de markt is er genoeg te eten om het mannelijke volk te bekoren. Verse noodles, thee en een overmaat aan schapevlees of puur schapevet. Een bakje noodles met thee kost slechts 30 euro cent, waarbij we natuurlijk flink worden bekeken en iedereen moeten vertellen waar we vandaag komen. Het duurt wel even voordat we weten dat we hier niet uit Holland komen, maar uit Neerlandia, veel mooier ook! We oefenen lustig met onze nieuwe taal: Hoe gaat het ( Jagszumuzisz?) Goed (Jagscheh!) Bedankt (Ragmaat) en dag (Gosch of Geidi Gosch). Je hoort het al, heel veel heerlijke keel-G's!

Na het stof en de hitte nemen we een electrische kar naar de Sunday Market. Jeroen heeft het zo warm dat hij accuut een kapper nodig heeft. We gaan naar de eerste hulp bij oververhitting: de Kapper in Kashgar. Het wordt tondeuse werk en Jeroen eindigt super kort, maar afgekoeld!

De Sunday markt is groot, maar valt wel een beetje tegen. Misschien hebben we onze overkill aan markten met zut wel bereikt. Jeroen koopt nog wel een mooi Xinjiang mes. (Echt, heel scherp, kijk maar! En rats, daar ging weer een deel van Jeroens armharen!) En ik koop, na uitgebreide hoofddoekjesstudie van de vrouwen hier, een extra hoofddoekje voor Iran.

Maandag 1 juni - Kashgar (door Jeroen)

Soms heb je van die dagen die je doen denken aan andere dagen. Vandaag was als een van de dagen na de bruiloft, toen we ons thuis opsloten met de gordijnen dicht en alleen maar bezig waren met het verwerken van alle indrukken. De gehele Filippijnen zijn nog eens doorgenomen, nog een maand te gaan en we zijn weer helemaal bij. Voor het avondeten en een kort wandelingetje zijn we nog de deur uitgeweest, maar verder was vandaag een zalige dag van niksdoen, geen nieuwe indrukken opdoen en oude indrukken verwerken.

Dinsdag 2 juni - Kashgar

Tja, eigenlijk had hier Kashgar naar Lake Karakul moeten staan, maar toen we om 9.40 op het busstation aankwamen, bleek de bus al tien minuten geleden vertrokken te zijn. Volgens onze informatiebron ging hij twee weken geleden nog om 10.00. Gelukkig hebben we nog een kaartje voor de internationale bus naar Pakistan (we stappen ruim voor de grens uit) weten te bemachtigen, zodat we toch nog naar dit schitterende bergmeer inclusief besneeuwde toppen (hebben we dat niet al eens gezien en gaan we dat ook niet nog zien in Kyrgyzie?) kunnen gaan. We doden de tijd met bloggen.