Zondag 24 april - Lanzhou naar Dunhuang (door Jeroen)

Na doodmoe de trein te zijn binnengestapt waar we werden afgeblafd door een hypernerveuze conductrice kregen we zelf voor elkaar wat de conductrice niet lukte: we kunnen in hetzelfde compartiment slapen, een aardige Chinese man wilde wel wisselen. Onze hele wagon, inclusief de gekalmeerde conductrice, doet zijn best om aardig tegen ons te zijn en het ons naar de zin te maken. Het is toch altijd weer appart dat we dit soort engeltjes tegenkomen als we ze het hardst nodig hebben.

We zijn inmiddels al bijna vergroeid met de trein, dit is onze derde nacht op rij in de trein. We voelen ons een soort zwervers, die nooit twee keer op dezelfde plek slapen. Treinreizen nodigt uit tot het oplepelen van de nodige metaforen en de volgende ochtend aan de koffie mijmer ik over de trein als een soort extern reisorgaan. Marleen kijkt me met grote ogen aan en we besluiten dat we nu toch echt weer eens een goede nacht in een hotel moeten gaan maken.

Dunhuang ligt midden in de woestijn, maar de stad zelf is groen, de mensen vriendelijk en ons Afrikaans aandoend hotel bevalt prima. De sights zijn hier weer reteduur, maar logement en goed eten kost gelukkig haast niks. We gaan morgen alleen de Mogao grotten bekijken, beroemd om zijn boeddhistische kunst en alweer een World Heritage Site. Daarna de sleeperbus (100% horizontaal) naar Turpan.

De avond besteden we nuttig met fietsen naar de duinen, waar we ook al weer een stevige entree moeten betalen, dus dat doen we maar niet. We hebben onderwijl al best wat duinen gezien, maar het blijft mooi.