Daar zijn we weer, en wel vanuit Afrika deze keer! Inmiddels zit het eerste deel van onze reis er op en zijn we aangekomen in Windhoek, de hoofdstad van Namibie. Onze reis valt op te hakken in 3 delen: dit eerste stuk dus, per groepsreis vanuit Victoria Falls in Zimbabwe door Botswana naar hier, onze self-drive in Namibie de komende anderhalve week en tot slot onze week in Kaapstad en omgeving.

Maargoed, die groepsreis dus. Na 3 vluchten van in totaal 23 uur (inclusief wachten) kwamen we vorige week vrijdag aan in Victoria Falls, waar we na een nachtje in een hostel aansloten bij de rest van onze groep in een hotel daar. Zoals de naam al doet vermoeden draait Victoria Falls in het geheel om de gigantische watervallen net naast de stad, en die hebben we zaterdag natuurlijk meteen bezocht... spectaculair! Vic Falls ligt in het uiterste westen van Zimbabwe en schijnt niet te vergelijken te zijn met de rest van het land (al is het maar vanwege de soms bizarre toeristenprijzen). Tijdens en na de tocht daarheen hebben we meteen kennis gemaakt met onze groepsgenoten (14 in totaal), en die bleken over het algemeen zeer relaxed.. gezellig dus! Wel een tikkeltje weinig divers overigens: naast ons tweeen zaten we in de bus met 3 andere Nederlanders, 4 Belgen (Vlaams), 5 Duitsers en 2 Canadezen. Hiernaast hadden we natuurlijk gidsen, die kwamen allebei uit Zimbabwe.

Zondag was onze eerste tourdag en stapten we dus de bus, of eigenlijk truck, in. We reden meteen Zimbabwe uit en Botswana in om te eindigen in Chobe NP, een van de belangrijkste National Parks van zuidelijk Afrika. Na onze tentjes te hebben opgezet (dat bleek redelijk makkelijk) mochten we meteen de 'game drive'-auto in voor onze eerste safari. En wat een spektakel was dat! In een paar uur tijd zagen we giraffen, nijlpaarden, buffels, zebra's, steenbokken, herten en letterlijk een paar honderd olifanten langs de Chobe rivier.. heel gaaf! Als klap op de vuurpijl mochten we daarna inschepen om per boot de nijlpaarden, olifanten en ook krokodillen van dichtbij te bekijken.

De dag erna braken we ons kamp op en gingen we verder richting de Caprivi-strip: een aanhangsel van Namibie dat ooit door de Duitse overheersers is uitonderhandeld en dat voor ons de korste weg bleek richting onze volgende bestemming in Botswana. We hebben er vooral relaxed in het zwembad gelegen en in de bar gezeten, maar ook nog even genoten van de grote nijlpaardenfamilie die voor de camping in de rivier dobberde.

Dinsdag togen we naar Okavango Delta, een enorm deltagebied in het noorden van Botswana. Rondrijden in het land is al een belevenis op zich: Botswana is redelijk ontwikkeld voor Afrikaanse begrippen, maar heeft veel dorpen waar mensen nog redelijk traditioneel in ronde hutjes leven.. je hebt erg het idee dat je in Afrika bent dus! Aan de rand van de Delta aangekomen (half zo groot als Nederland) werden we in speedboten overgeladen en dieper het gebied ingebracht. Tijdens dat tripje spotten we heel veel vogels, maar ook een paar crocs van erg dichtbij.. en uiteindelijk kwamen we terecht op onze campsite, waar we deze keer twee nachten zouden blijven.

Op onze eerste middag daar deden we er een, en woensdag nog twee (en een half): tripjes in de 'mokoro', een traditionele boot waar je met twee personen inzit en wordt voortgepunterd door een 'polar', ofwel een gids uit de buurt. Met name de trip op woensdagochtend was erg tof, want toen stapten we van het bootje af in een gebied waar alle wildlife rondloopt. Met onze gidsen beslopen we een groep olifanten in een bosje. Erg gaaf om te doen en totaal anders dan het spotten tijdens een gamedrive, met name omdat je echt voorzichtig moet bewegen en bijvoorbeeld ook moet bedenken hoe de windrichting staat om te zorgen dat de olifanten niet merken dat je in de buurt bent.. terug thuisgekomen deden we in de middag een mokoro-wedstrijd waarbij we zelf mochten punteren, best leuk maar, uiteraard, ook een stuk lastiger dan gedacht! 's Avonds was er een voorstelling waarbij de polars en de staf van de lodge 'hun' dans opvoerden, waarbij Isabelle een van de gelukkigen was die uit het publiek werd gepikt om mee te doen.

Donderdag was een reisdag: eerst per truck naar de speedboot, toen anderhalf uur varen en daarna rijden richting Maun, een stad op de rand van de Delta in het zuiden. Onderweg was het bloedheet, dus we waren blij toen we 's middags het zwembad weer in konden duiken..

Gisterochtend stond er iets bijzonders op het programma en stonden we in alle vroegte op het vliegveld van Maun voor onze 'scenic flight' over de Okavango. In een klein vliegtuigje (6 personen) vlogen we drie kwartier rond en zagen we van alles, inclusief (die hadden we nog niet) twee neushoorns! Ook de hele overview over het gebied (enorms divers) op zich was erg spectaculair. Na afloop stapten we de truck weer in en kwam Isabelle er tot haar enorme schrik achter dat haar paspoort nog in het vliegtuigje lag.. we renden terug en bleken net op tijd: het vliegtuigje stond al op de startbaan voor de volgende vlucht, maar de piloot kon die nog afbreken om het paspoort terug te laten brengen! Na al deze consternatie reden we verder in de richting Namibie en sloegen we ons kamp op bij de 'San-people', een inheemse stam die probeert de traditionele gebruiken zoveel mogelijk in stand te houden.

Een aantal San namen ons en wat andere groepen (wat een hoop Hollanders weer!) mee de bush in om ons te leren hoe ze de spaarzame natuur in de Kalahari gebruik(t)en voor dagelijkse beslommeringen of bijvoorbeeld het maken van medicijnen.. best interessant! 's Avonds werden we nog getrakteerd op wat bushmen-dansen rond het kampvuur.

Al met al erg tof dit eerste deel van onze reis en ook gezellig om een tijdje met de groep op te trekken.. maar nu zijn we inmiddels al een paar dagen op eigen houtje onderweg, ook heel gaaf.. to be continued dus!

Mattijs & Isabelle