Profile
Blog
Photos
Videos
Vandaag heb ik in ieder geval de ochtend om zelf in te vullen. Er zijn een aantal dingen die ik graag wil zien en als ik om 09.00 uur het hotel uitstap is het nog schemerig, de zon is nog niet op, die komt pas rond10.15 op. Ik weet niet precies waar ik naartoe moet, in ieder geval richting centrum en met behulp van google maps vind ik mijn weg. Ik twijfel nog even om met de bus te gaan maar omdat ik nog niet in de gelegenheid ben geweest om contant geld op te nemen vervalt deze optie. In IJsland moet de bus contant betaald worden. Na ongever twee kiolmeter lopen zie ik opeens Hofoihuis, de plek waar Corbatjov en Reagan een einde aan de koude oorlog maken door de vrede te tekenen en omdat ik er toch ben kan ik het niet laten om er naartoe te lopen. Op dat moment valt met ook iets anders op het zachte ochtendlicht dat net de heuvels aan de overkant van de baai aantikt. Ik raak een beetje ontroert van de schoonheid ervan, ik sta hier dan toch maar even! Ik heb de tijd aan mezelf heb neem uitgebreid de tijd om foto's te maken. Uploaden lukt nu even niet moet wachten tot mijn camera met een draadje aan de laptop kan. Ik vervolg mijn weg richting de beroemde Hallgrimskirkja waarvan ik de toren tussen de huizen af en toe op zie duiken. Die richting hou ik ongeveer aan. Verrassend snel ben ik in het centrum en ik weet dat ik niet in het centrum centrum moet zijn en op het goede moment ga ik links af en wanneer ik de bocht van de straat volg, zie ik ineens aan de linkerkant de imposante kerk. In IJsland is er een gebrek aan hout om de huizen mee te bouwen en in plaats van hout wordt er vaak golfplaat gebruikt. Ik heb er verschillende huizen van gezien. De kerk is van steen maar het ontwerp refereert aan de golfplaten en aan de rotsformaties zoals ze aan de kust te zien zijn. Ik vind het een bijzonder imposant gebouw. Ik loop paralel langs de grootse winkelstraat van Reykjavik en loop tegen een piepklein koffietentje aan waar ze super lekkere capucino blijken te hebben. Helaas geen toilet hier kan ik gelukkig bij een restaurantje verderop gebruik van maken. Inmiddels schiet het qua tijd ook al aardig op en eigenlijk wil ik naar de Sun Voyager een standbeeld in de vorm van een vikingschip wat langs de kust staat. Gezien de tijd kies ik er voor om eerst de beroemste hotdog van Reykjavik te gaan proberen. Een super klein hotdogtentje een beetje weggestopt maar wereldberoemd in Reykjavik en omstreken. Er staat gelukkig geen rij wat normaal gesproken wel het geval is. De hotdog wordt geserveerd met gefrituurde uien en pindasaus! mosterd en een zacht broodje natuurlijk. De knapperigheid van de uitjes zijn echt lekker maar de pindasaus had voor mij niet gehoeven. Zo'n hotdog is altijd een beetje geklieder maar gelukkig ligt er genoeg sneeuw om mijn handen schoon te maken. Het is ook helemaal niet koud en hoewel ik handschoenen bij me heb, heb ik die niet nodig. Ik begin aan mijn wandeling naar Whales of Iceland een tentoonstelling waar ik nog tijd voor heb voordat ik op de boot stap voor een walvissafari. De boot blijkt op een andere plek te liggen die 20 minuten lopen is wat betekend dat ik niet de tijd aan de tentoonstelling kan besteden die ik eigenlijk zou willen. Ik vertrek dus op tijd richting de haven. Naast dat de zon schijnt merk ik ook dat de wind inmiddels flink is aangetrokken en dat het kouder geworden is. Wanneer ik bij het kantoortje kom, blijkt de tocht dan ook niet door te gaan, het waait te hard. Ik ben teleurgesteld maar ergens heb ik het ook aan zien komen. Ik ga even op een bankje zitten om dit nieuws te laten bezinken maar ook om na te denken hoe ik mijn tijd nu ga besteden. Na overleg met mijzelf besluit ik naar de Sun Voyager te lopen. Onderweg kom ik het operahouse, Harpa genaamd, van Reykjavik tegen. Opgebouwd uit allerlei verschillende soorten glas waar het licht op verschillende manieren reflecteert, supermodern maar ik vind het erg mooi. Normaal ben ik niet zo van de moderne gebouwen maar dit vind ik echt mooi, het is en soort honingraat waar je gedeeltelijk doorheen kunt kijken. Het heeft verschillende bestemmingen waaronder theater, concerten etc. Onderin bevind zich een galerie. Niet de enige in Reykjavik ik heb er al meerdere gezien. Ik loop door richting de Sun Voyager maar onderweg stuit ik op een hop on hop of dubbeldekker bus en besluit me te laten vervoeren, ik begin de kilometers te voelen in mijn benen. Wanneer ik het kaartje van de route bekijk, zie ik dat ik me af kan laten zetten bij Pelan het waterreservoir van Reykjavik maar tevens een 360o panoramaplatform. Het uitzicht is schitterend maar het is koud, ondanks mijn inmiddels opgezette muts en handschoenen is het in de wind die harder is gaan waaien bijna niet te doen. Ik maak mijn rondje af en ben erg blij met mijn warme chocolademelk. De sfeer binnen is heel bijzonder door de grote glazen koepel. Weer overleg ik met mijzelf ga ik in een soort imaxtheater in Perlan een noorderlicht show bekijken of neem ik de bus terug en ga ik nu het nog licht is langs de Sun Voyager? Ik besluit tot het laatste en wanneer ik buitensta merk ik weer hoe koud het is. De bus zet me af bij Harpa en ik loop misschien 1500 meter terug richting de Sun Voyager. De wind is aangetrokken tot 5-6 bft te zien aan de schuimkoppen op het water, en voor het eerst ben ik blij dat de boottocht niet is doorgegaan. Sólfar zoals de Sun Voyager op zijn IJslands heet is een stoomboot een ode aan de zon. De Sun Voyager symboliseert de belofte van onontdekte gebieden een droom van hoop, vooruitgang en vrijheid. Wanneer ik bij de Sun Voyager aankom is het heel koud, er staat een hele koude wind en ik moet mijn handschoenen uittrekken om mijn camera te bedienen. Binnen notime heb ik ijskoude handen maar het lukt me om in het minder wordende licht een paar prachtige foto's te maken. Opnieuw ik moet eerst mijn camera met een draadje aan mijn laptop leggen want ik krijg mijn fotos via de wifi niet overgestuurd. Wanneer ik mijn plaatjes heb besluit ik om niet zoals ik mij vanmorgen had voorgenomen langs het water terug naar het hotel te lopen maar om de beschutting van de bebouwing op te zoeken vanwege de harde en koude wind. Ik ben net aan het bedenken waar ik wat zal gaan drinken, ik heb echt geen puf meer om terug te lopen naar het centrum en de icebar op te zoeken, ik heb het koud genoeg gehad vandaag als ik langs de brewdog kom. Verschillende bieren op de tap en wat lekkers uit de keuken. De chickenburger die ik had was echt uitstekend. Hier komt ook de foto van de muurschildering vandaan. Na het eten loop ik terug naar het hotel om nog een laag of drie kleding extra aan te trekken want straks ga ik op noorderlichtexcursie. Ik heb goede hoop omdat vandaag de zon geschenen heeft en het niet al te bewolkt is. Volgens de gids is dat niet de enige indicator, volgens de gids checken ze verschillende bronnen en is er goede hoop vanavond het noorderlicht te zien. Noorderlicht wordt veroorzaakt door zonnestormen die materie de ruimte in slingeren. Deze materie breekt door het magnetisch veld heen dat om onze polen hangt en wij kunnen dit zien als het magnifieke noorderlicht. Het is een eindje rijden met de bus voor we bij de spot van vanavond zijn. We zijn niet de enigen na ons komt er nog een bus of vijf. Ik stel mijn statief en camera op en maak een paar proefopnames, die zijn goed gelukt. Dan begint het wachten en wachten en wachten en wachten. Inmiddels is het min 8 en na ruim een uur hou ik het voor gezien en ruim ik mijn spullen op, ik ga weer terug de bus in. Daarin ben ik niet de enige. Plots klinkt er van buiten luid gejuig op, er moet dus iets te zien zijn en ik ga weer naar buiten. Ik zie niks en ga weer naar binnen de bus in. Later hoor ik om mij heen dat het hier en daar een plekje was. We gaan weer terug richting hotel totdat er over de radio een opgewonden geluid komt. Verderop is het noorderlicht te zien. De bussen worden langs de kant gezet en iedereen stapt weer uit. Ik steek de weg over en daar is het het noorderlicht. Een beetje vager en niet zoals ik het gedacht had maar het is er. Wat er ook is, is dat het glad is. Plotseling voel ik allebei mijn voeten wegglijden en voor ik het weet lig ik plat echt languit op mijn snufferd. Ik vang de klap op met mijn handen maar ook mijn knieen krijgen een flinke klap. Bovendien is het veel te koud om languit op de grond te liggen. Snel word ik overeind geholpen en wordt me gevraagd of ik kan staan. Dat lukt maar sta wel te trillen op mijn benen, ben er misselijk van. Toch probeer ik naar het Noorderlicht te kijken want het kan zo weer weg zijn. Wanneer ik foto's met mijn telefoon probeer te maken trillen mijn handen zo erg dat ik mijn telefoon bijna niet vast kan houden laat staan mijn camera kan bedienen. Die laatste zat gelukkig nog in de tas dus bleef ongedeerd. Zo snel als het Noorderlicht er was was het ook weer verdwenen en met pijnlijke knieen strompel ik de bus weer in. Maar ik heb wel het Noorderlicht gezien. Dat ik er geen foto's van heb is wel jammer maar vergeten zal ik dit nooit meer. We zijn rond 2 uur terug in het hotel en ik duik mijn bed in dat heerlijk warm is. Morgen is er weer een dag!
- comments
Aad Wat een verhaal, en dat in die kou. Prachtig dat je het noorderlicht hebt meegemaakt, ondanks blauwe knieen.