Het is alweer bijna twee jaar geleden sinds ik mijn reis naar Vietnam en Camboja maakte. Ik denk nog met regelmaat terug aan deze reis en het is waar wat ze zeggen, reizen is het enige wat geld kost maar je leven verrijkt. Het land is prachtig en ondanks de turbulente geschiedenis zijjn de mensen aardig, gastvrij en behulpzaam, zelfs in een grote stad zoals Hanoi. Daar zou ik graag nog eens naar teruggaan.

In de afgelopen twee jaar is er veel gebeurd. Niet alleen door Covid, waar we zo langzamerhand meer dan genoeg van hebben en tegelijkertijd ook weer aan wennen. De belangrijkste verandering is voor mij op persoonlijk vlak. Mijn nieuwe baan van SPV bij de crisisdienst geeft me ondanks dat ik weer onregematig ben gaan werken heel veel plezier. Ik heb fijne collega's en het werk is superleuk. Voor nu ben ik mijn uren aan het sparen om in het voorjaar van 2023 een grote reis met de TransMongolie expres te gaan maken. Een reis door drie landen beginend in St Petersburg. Het gaat eindelijk gebeuren Frieda! Vervolgens naar Moskou waar ik aan zal sluiten bij de rest van de groep dan dwars door Mongolie met de trein, waar we ook de Gobi woestijn zullen bezoeken en weer verder met de trein naar Bejing. Daarvandaan alleen verder naar Xian om het terracotta leger te bekijken. Dan zijn we bijna vier weken verder en wordt het tijd om via Bejing weer naar Amsterdam te vliegen. Maar zoals gezegd duurt dit nog even.

Het afgelopen jaar hebben Aad en ik nog een paar andere dingen ondernomen. Een daarvan is een spontane actie door met een gehuurd camperbusje een paar dagen naar Frankrijk te gaan. Zoals gezegd een spontan actie waar wat regelwerk aan te pas kwam omdat we op donderavond na mijjn late dienst zijn vetrokken. In het donker door Belgie gereden en rond een uur of vier de bus bij een groot tankstation geparkeerd om een paar uur te slapen. We waren toen al in Noord-Frankrijk vlak voor de eerste tolpoortjes.

s ochtends was het flink mistig dus maar even gewacht op iets meer zicht. Met een stralende zon hebben we onze tocht vervolg en halverwege de middag een oude bekende gezien, de terrassencamping in Yport met prachtig uitzicht. Hier hebben we oude en nieuwe plekken bezocht. Het was fijn om weer eens in Yport te zijn en bij het ontbijt te genieten van het gweldige uitzicht op de baai en het Engels kanaal zoals het daar nog heet.

Natuurlijk direct naar het strand gelopen en bij de strandopgang zag ik een bord dat het te gevaarlijk is om op het strand te lopen vanwege rotsblokken die van de klif kunnen breken en dat het daarom verboden toegang is. Volgens Aad stond dit bord er al toen wij een aantal jaren geleden van Yport naar Fecamp zijn gelopen. Een tocht waarbij we met natte voeten aan de overkant kwamen vanwege opkomend getij. Lekker voorbereid op pad gegaan dus. Deze keer hebben we ons hier niet aan gewaagd en zijjn we met ons busje naar Fecamp gereden.

Na het ontbijt met geweldig uitzicht en hele lekkere koffie zijn we in stralend weer naar het strand gereden en hebben we de bus op de camperplaats midden in in de het centrum van Fecamp gratis kunnen parkeren. Ondanks dat we aan het einde van het seizoen zaten was het best goed bezet.

Het tentje aan de haven was open en de koffie was daar aardig. Tante Fien een traditioneel houten zeilschip waar we eerder een tochtje mee gemaakt hebben, lag er niet maar wel haar identieke zusterschip. Vrijwilligers geven rondleidingen, doen het onderhoud en verkopen merchandise om de kosten wat te dekken. Aad heeft ze gesponserd door een t-shirt te kopen en direct reclame te maken.

In de supermarkt de voorraden weer aangevuld. Deze camper was klein waardoor deze in een normaal parkeervak past op een parkeerplaats. Geen gedoe dus met parkeren en wat mij betreft een groot pluspunt.

Rustig rijden we weer door ditmaal naar een andere oude bekende de camping in Wissant. We hebben geen haast en rijden over de oude kustweg naar de camping. Het is al begin van de avond wanneer we in de buurt komen en de doorkijkjes naar het strand en de zee zijn door het afnemende licht prachtig. We zijjn jammer genoeg niet even gestopt om een kijkje te nemen. Een goede reden om nog eens terug te gaan. De camping is niet veranderd, de eigenaren wel. De camping wordt nu gerund door een jonger echtpaar die ontzettend hun best doen om Engels te spreken en zeer gastvrij zijjn. Wat mij betreft is camping De La Vallee eenvoudig maar schoon sanitair een prima start van een (korte) vakantie. We zijjn na het seizoen maar krijgen in de bar die tevens dienst doet als plaatselijk cafe een prima biertje en lokaal gemaakte worst. De volgende ochtend drinken we een koffie to go in de zon voor we vertrekken en in het dorp halen we bij de plaatselijke bakker een uitgebreid ontbijt met wederom prima koffie. Wat een heerlijkheid dat de bakkers op zondag open zijjn in Frankrijk. Er gaat s'ochtends toch niets boven vers gebakken brood en goede koffie in de Franse zon!

Helaas moeten we verder naar het Noorden en omdat ik romantische voorstellingen had van de Belgische kustplaatsen besluiten we langs de Belgische kust te rijden. Wanneer je net als ik denkt aan een romantische plek moet ik je helaas ernstig teleurstellen. De hele Belgische kust is volgebouwd met het ene na de andere apartementencomplex, het ene nog somberder en lelijker dan het andere. Er staan twee of drie rijen flats evenwijdig aan de kust. Aan de achterkant van de flats loopt een tramlijn langs ongeveer de hele kust. Een ondanks dat de zon scheen was het een mistroostige, fantasieloze en op inkomensgerichte, verdienen aan toeristen, aanblik. We zijjn doorgereden en tussen twee plaatsen in vonden we zowaar nog een stuk strand waar de boulevard niet was volgebouwd. Via de trambaam overgestoken en op een muurtje onze lunch gegeten met links en rechts van ons de contouren van een volgeplempte Belgische kuststreek.