Wanneer ik na een kort nachtje om half acht stram van de spierpijn door die valpartij van gisteravond naar de ontbijtzaal loop sneeuwt het dikke vlokken. De sneeuwschuivers zijn al volop aan het werk. Ik zie ze voorbijschuiven met hun strooizout achterop dat gaat hier dus in een moeite door. De wegen zijn ondanks de sneeuw die er ligt goed begaanbaar. De hele infrastructuur is hier trouwens prima. Niet alleen in kwantiteit maar ook de kwaliteit van de wegen is goed. Fietspaden, rotondes en voldoende zebrapaden. Daarnaast ook genoeg verkeerslichten en wanneer je hier als voetganger maar even aanstalten maakt om over te steken, krijg je alle ruimte. Automobilisten zijn echt hoffelijk en het rijgedrag is ook veel minder agressief dan ik gewend ben. Zou dat te maken hebben met het temperament van die Noorderlingen of is het een kwestie van opvoeding?

De voetpaden zijn redelijk begaanbaar zeker door de verse sneeuw die zo lekker knispert onder je voeten. Het is hier echt winter. Het nadeel van sneeuwschuiven is wel dat er van die sneeuwheuvels ontstaan langs de fiets en voetpaden waar geen doorgangen in worden gemaakt. De doorgangen ontstaan na verloop van tijd als er maar genoeg mensen op dezelfde plek oversteken. Meestal gebruikt men de fietspaden om op te lopen want die worden beter sneeuwvrij gehouden dan de voetpaden. Ik heb regelmatig fietsers voorbij zien komen, respect om door de sneeuw te ploegen. Dingen die ik ook veel in de stap heb gezien zijn electrische stepjes die je zo mag pakken en achterlaten wanneer je op je bestemming bent aangekomen. Ik heb het maar niet geprobeerd in de sneeuw. De sneeuw die ook hier pap wordt door het zout en soms ook weer opvriest waardoor er vooral op de stoep spekgladde plekken ontstaan.

Vandaag zit ik voornamelijk in de bus. De eerste stop is bij de busterminal. Hier worden alle toeristen die in de diverse hotels zijn opgehaald naartoe gereden. Je komt de busterminal aan de ene kant in, loopt door het gebouw en aan aan de andere kant staan de bussen met de verschillende bestemmingen klaar. Aan de binnenkant van de voorruit staat waar de betreffende bus naartoe gaat. Zeer efficiënt!

Op mijn busje staat Golden Cirkel en Fontana. De Golden Cirkel is een route die je gedaan moet hebben wanneer je in IJsland bent, tenminste als je van mooie natuur houdt. Ik bad thuis al bedacht dat het na een druk programma fijn zou zijn om te ontspannen in een warme spa. Dat had ik goed bedacht maar daarover later meer.

Het is nog donker wanneer van het busstation vertrekken. Het busje zit stampvol met mensen uit verschillende werelddelen. Ik kom naast een Spaanstalige jonge vrouw te zitten die met een clubje op pad is. Voor me hoor ik een taal die aandoet als Arabisch maar niet het harde Arabisch zoals we dat hier gewend zijn. Het is een jong stel en blijkbaar pas getrouwd en ze zijn ontzettend lief en zorgzaam voor elkaar zonder klef te zijn. Echt leuk om naar te kijken. Achter me hoor ik Brits Engels maar ook Amerikaans Engels. De gids spreekt trouwens ook zeer goed verstaanbaar Engels net als iedereen die ik tot nu toe heb ontmoet. Hoewel ik est eens wat dingen oppik uit andere talen is het IJslands niet te doen. Soms herken ik wat woorden in de geschreven taal omdat de context dan ook duidelik is. Wanneer je naar Björk luisterd weet je precies wat ik bedoel.

De gids ik kan zijn naam niet uitspreken, en sommige dingen moet je niet willen proberen, weet veel te vertellen onderweg. We rijden naar Pingvellir en Pingvellir, je schrift de P eigenlijk anders maar die heb ik niet op míjn toetsenbord zitten, is om twee redenen bijzonder. De betekenis of vertaling van Pingvellir is de vlakte van het parlement. De eerste bijzonderheid is dat zich hier de breuklijn van twee tectonische platen bevind en dat is zichtbaar aan de oppervlakte door een groot spleetvormig eruptiekanaal ook wel fissuur genoemd. Het is de scheidslijn tussen het Noord Amerikaanse en het Euraziatische continent. De tectonische platen bewegen waardoor IJsland op deze plek schoksgewijs met een gemiddelde snelheid van een tot twee centimeter per jaar uit elkaar drijft. (wikipedia) De gids vertelde dat er regelmatig aardbevingen zijn hierdoor maar dat die over het algemeen geen schade aanrichten ook al zijn ze fors omdat het gebied zo dun bevolkt is.

De tweede reden waaarom dit een bijzonder gebied is omdat hier het eerste parlement van IJsland is onstaan. Vanaf de 10 eeuw kwamen hier met regelmaat de plaatselijke leiders samne om overeenstemming te bereiken over conflicten en om gezamenlijk wetten op te stellen. Deze bijeenkomsten duurden zo'n vijftien dagen. Naast de besprekingen was er ook tijd voor feesten en sportwedstrijden. Dat zal een spektakel zijn geweest.

Het is nog steeds niet helemaal licht wanneer we daar aankomen en het uitzicht is werkelijk adembenemend. Kloven, een gedeeltelijk bevroren meer een weidse vlakte en werkelijk prachtig licht door de bewolking en de zon die zijn of eigenlijk moet ik zeggen haar best doet om door de bewolking heen te breken. Iemand is er bezig met een drone en ik denk dat die beelden geweldig zijn! Op een van de foto's staat een huis afgebeeld dat geeft een beetje perspectief aan de grootsheid van het gebied.

De keerzijde van toerisme is dat de lokale bevolking een boterham probeerd te verdienen aan de mensen die het gebied komen bezoeken. Het gevolg is dat bij elke plek die je bezoekt naast meestal een toilet, dat is dan wel weer fijn, een koffietentje ook de toeristische meuk van koelkastmagneetjes, lelijke sleutelhangers van puffins (papegaaiduikers) en wat dies meer zij wordt verkocht. Begrijp me niet verkeerd het is een eerlijke manier om een boterham te verdienen en ik snap het ook, het is alleen dat het soms wat goedkoop lijkt of zo, voor mijn gevoel past het niet bij elkaar. Wat wel zo is is dat de parkeerterreinen met bijbehorende koffietentjes etc wel uit het zicht van bv de waterval of zo'n plek als Pingvellir staan. Dat zorgt er dan toch voor dat de schoonheid van het gebied zo puur mogelijk blijft. We gaan weer terug de bus in en het kost me echt moeite om dat een beetje vlot te doen, met mijn stijve spieren.

Van Pingvellir rijden we door naar Gullfoss waar een waterval te bewonderen is. Het water overbrugt trapsgwijs een hoogte van tweeendertig meter waarna het water in een tweeeneenhalve kilometer lange kloof of canyon dondert, de Gullfossglufur, ik probeer het maar niet uit te spreken. Er is een lange trap naar beneden dat moet een erg indrukwekkend gezicht zijn naar boven kijkend maar ik waag me er niet aan. Het is ons afgeraden door de gids omdat het te glad en bovendien heb ik niet de moed om die trap af te strompelen, en ik moet weer terug ook. Het vriest een graad of 8 maar wanneer we in de buurt van de waterval komen voel ik de kou tegen me aan slaan. In de buurt van de waterval is het zeker nog een graad of vier kouder. Het is een prachtig gezicht, de rivier komt woest stromend aan en waar het water is opgespat is het ook bevroren. Ik zie verschillende kleurschakeringen wit, groenig en een beetje blauw in het ijs. De achtergrond in de lucht varieert van donkergrijs naar lichtgrijs en af en toe een klein streepje blauw. Het is prachtig maar ook letterlijk ijskoud. Het lukt om foto's te maken met mijn camera maar mijn vingers zijn zo koud dat ik het kapje niet op de lens krijg en het laat vallen op het rooster. Gelukkig niet door het rooster en wanneer ik het heb opgeraapt stop ik het maar even in mijn zak. Mijn reservebatterij van de camera zit trouwens in mijn broekzak. Kou laat batterijen sneller leeglopen. Er zijn enkele diehards die nog een stuk naar boven lopen maar daar waag ik mij niet aan, mij echt veel te koud ook omdat er nog steeds een stevige wind staat.

Terug in de bus is daar weer het ritueel van jas uit, sjaal af, handschoenen en muts af niet perse in die volgorde om maar zoveel mogelijk warmte te hebben van mijn kleding. Ik draag ook vier lagen kleding en die houden me in de bus sowieso lekker warm.

We gaan door naar Geysir waar we inderdaad een geiser bezoeken. Ook dit is een vulkanisch verschijjnsel. Het is een natuurlijke soort pijp of buis die uitmond in een krater of een holte oid, in ieder geval een plek waar zich water kan verzamelen en waar er een opening naar de oppervlakte is. Wanneer de krater onder hoge druk is volgelopen met water kan het nog maar een kant op en dat is naar boven. Doordat het vollopen onder hoge druk plaatsvind spuit het water in een flinke zuil van water en stoom eruit. De tijd die de krater nodig heeft om weer vol te lopen bepaald hoeveel tijd er tussen de erupties zit.

Wanneer ik uit de bus stap ruik ik direct de zwavellucht en eigenlijk vind ik het maar stinken, net een potje truffel dat stinkt ook zo. Er is een vreemd contrast, we lopen in de sneeuw dik ingepakt en rondom de geiser staat water en komt er damp van en uit de grond. Ik kies een strategisch plekje omdat ik geen zin heb om in de baan van de stoom te staan en dus om nat te worden of te verbranden want dat water is kokend heet. Gelukkig is de afzetting op voldoende afstand geplaatst. Op het moment dat de geiser spuit schrik ik met het lazarus. Er is geen enkele vooraankondiging van een uitbarsting. Je zou dat echt moeten timen. De foto's die ik heb zijn dan ook een lucky shot, ik was een beetje aan het mikken toen Litli Geysir zijn water 10 tot 15 meter de lucht de lucht in spoot. Een indrukwekkende ervaring. De hele omgeving beslaat ongeveer drie vierkante kilometer en behalve de geisers zijn en ook orrelende en pruttelende modder en warmwaterbronnen. Ik kan me goed voorstellen dat voordat dit fenomeen wetenschappelijk verklaard kon worden mensen geloofden dat dit het werk van kobolden of goden is geweest en wanneer ik dan mijn fantasie de vrije loop laat zie ik ondergronds een klein mannetje aan een groot wiel draaien om de kraan weer dicht te zetten 😉.

Het is hoog tijd voor de lunch want het is inmiddels bijna twee uur. Het land is prachtig maar ook erg duur, voor dat broodje met soep betaalde ik ruim €25- nog zonder drinken erbij. De lokatie drijft de prijs natuurlijk ook op maar de prijzen liggen in IJsland over het algemeen flink hoger dan in Nederland. Een beetje voorzichtig aan dan komt het wel goed. Met mijn pas met werelddekking kon ik trouwens overal contactloos betalen, zelfs in de middle of knowhere bij Geyser. In de souvenirshops zijn overal de gebreidde IJlandse truien te vinden van de IJslandse schapenwol. Ze hebben allemaal hetzelfde motief alleen wel verschillende kleuren. Op zich mooie truien maar ook deze zijn knap aan de prijs tussen de 15 en 20 duizend kronen omgerekend tussen de 105 en 140 euro en dan moeten ze ook maar net je maat hebben. Sommige erg mooi maar toch maar niet gedaan. Waar ik wel erg over heb getwijfeld was een prachtige deken van 240x240 maar die kostte ruim over de 200 euro (misschien nu toch een beetje spijt van deze niet gekocht te hebben) wie weet kom ik nog een keer terug in een zomerseizoen. Wat er ook veel verkocht werd was rendierhuid. Deze dieren hebben opvallend lange haren, is ergens ook wel logisch ook dieren hebben laagjes aan. Dan zie ik een huid over een steun liggen die ik direct herken. Zeehond. Natuurlijk kan ik het niet laten om er aan te voelen en inderdaad het is net zo zacht las het lijkt. Ook het leer voelt superzacht aan en op het etiket lees ik dat deze zeehond door inuit is bejaagd en gedood. Aan het gat in het vel is de vorm van het wapen waarmee de zeehond is gedood nog te zien. Aan de muur hangen mutsen van het zachtste bont dat ik ooit heb gevoeld. Deze moeten superwarm zijn en toch kan ik het niet over mijn hart verkrijgen. Ik ben waarschijnlijk teveel verknocht aandie koppies die ik boven het water uit zie steken wanneer we in het waddengebied varen.

Na de lunch weer door en wanneer ik naar buiten loop zie ik daar een zwarte off road personenbusje staan. Superdeluxe en gebouwd om buiten de gebaande paden te rijden. Gaaf ding om te zien.

We vertrekken naar Fontana een spa met watertemperaturen van een graad of 40. Wanneer je er eenmaal in ligt is dat heerlijk je moet alleen ff in je zwemkleding buitenom om de baden te bereiken. Net uit de douche dus nat in -3 door naar het warme water. Het eerste bad waar ik in lig is gewoon lekker warm water en ik probeer mijn stramme spieren wat te ontspannen. Dat lukt prima zelfs wanneer het dikke vlokken begint te sneeuwen. Dit is echt een bizarre ervaring, ik ligt in mijn badpak in het warme water in IJsland terwijl om mij heen de sneeuwvlokken naar beneden komen. En hoewel het vriest heb ik het absoluut niet koud! Het volgende bad waar ik instap is nog een paar graden warmer maar bevat ook zwavel. Dit schijnt goed voor de huid te zijn. De hoeveelheid zwavel is niet zo veel als bij de Geyser maar ruik het duidelijk. Dit is trouwens ook de manier om zilver in goud te veranderen. Mijn zilveren ring slaat goudkleurig uit. Wanneer ik eindelijk de moed verzameld heb om weer terug naar binnen te gaan geniet ik daar van een warme douche. Wanneer ik weer ben aangekleed en aan een medewerkster van de spa vraag hoe ik die verkleuring van mijn ring kan krijgen zegt ze lets do some magic. Ze pakt een potje waarop op staat jewelery cleaner en draait mijn ring een paar seconden rond in de vloeistof. En wanneer mijn ring weer tevooorschijn komt is de meeste verkleuring verdwenen! Blijkbaar is dit toch ook niet de formule om van zilver goud te maken!

Terug in de bus zet onze gids/chaffeur de kachel wat hoger en soest iedereen na deze vermoeiende maar indrukwekkende dag wat voor zich uit. Het begint alweer donkerder te worden als webij de spa vertrekken en wanneer ik anderhalf uur later bij het hotel wordt afgezet, gelukkig niet de overstap bij het busstation, is het alweer stikdonker. Ik breng mijn spullen naar mijn hotelkamer, ongelofelijk hoe ze een tweepersoonsbed, douche en toilet en ook nog wat ruimte om spullen neer te zetten op 8 vierkante meter hebben kunnen proppen, en loop naar Borg 29 om een hapje te gaan eten.

Weer terug in het hotel drink ik nog wat in de lobby terwijl ik mijn blog probeer bij te werken. Ondertussen luister ik naar al die verhalen van mensen die straks op jacht gaan naar het Noorderlicht of het al gezien hebben. Het lukt niet om het hele verhaal van vandaag op te schrijven dus een andere keer weer verder. Voor nu naar bed morgen er weer op tijd uit.