Op het moment van schrijven is Marloes druk bezig met Pelmeni koken, een Russische variant op dumplings. We beleven onze laatste avond in Vladivostok, Rusland. Morgen gaan we per ferry naar Donghae, Zuid-Korea. Al onze lui geworden spieren zullen daar meteen op de proef gesteld worden met het beklimmen van de op een na hoogste berg van Z-K in een prachtig natuurpark. We zijn behoorlijk verslaafd aan bergen opsjouwen, dus dit past ons beter dan de steden en het platteland van Rusland. Niet dat we ons verveeld hebben, integendeel. Neem het eten waar ik een korte blog over ga schrijven. Ik refereerde vorig keer aan de kookkunsten van oma, neem dat dus weer in je hoofd.

In St.Petersburg hadden we onze eerste kennismaking met het eten en dat waren pannenkoeken, of pannekoek'n op z'n Drents. Pannenkoeken met chocolade, pannenkoeken met kaas, pannenkoeken met ham en kaas. Lekker allemaal. Gelukkig ontdekten we dat Rusland ook vreetschuren heeft. Misschien dekt de woordkeuze niet de lading maar iedereen met een China verleden weet dat het een positieve opvatting is. Buffetrestaurants, zo noemen we ze in Nederland, maar dan van veel betere kwaliteit. Aardappelpuree, brood en kool zijn zo'n beetje de gerechten die je altijd neemt. Vlees mag ook niet missen. Een lekkere vette worst, een gebraden kippetje of draadjesvlees hebben ze te over. Soepen hebben ze ook in vele soorten. Borsch is natuurlijk de bekendste. Een bietensoep met draadjesvlees. Of augurkensoep met olijven. Niet aan mij besteedt, wel aan Marloes. Overal in de vreetschuren kun je kleine salades als voorafjes krijgen, als dessert neemt men vooral chocoladegebakjes. Russen zijn verslaafd aan chocola en andere zoetigheden, en toch blijven ze over het algemeen slank.

Tijdens onze treinreis ontbeten we altijd met brood met 'le vache qui rie', Russen brood of koude kip met een pilsje. In Rusland is bier geen alcoholische versnapering maar een koude drank. Wodka is alcohol en dat ruik je er vaak genoeg aan af. Dit is ook een echt theeland, voor koffie ben je aangewezen op de oplosvarianten. Tijdens de stops kon je vaak oliebollenbroodjes kopen waar we eerder over hebben geschreven. De lekkerste waren gevuld met ei, ham en kaas. Kool en wortelen waren ook een goeie variant. Als snack konden we overal broodjes worst kopen. Als avondeten in de trein zaten we regelmatig aan de instantnoedels. Daar wen je aan en je begint het zelfs lekker te vinden op een gegeven moment. Op kleinere stations kon je ook bramen, blauwe bessen, gele tomaten of mini aardbeien kopen. Vers van het land, geen twijfel mogelijk. De augurk hier is een apart verhaal. Ik begrijp uit reacties op de blog en uit het nieuws dat Rusland geen komkommers meer gaat importeren? Geen probleem voor hen denk ik want de augurk is eigenlijk de komkommer, qua smaak sowieso. Qua vorm en structuur niet.

Komen de kookkunsten van oma een beetje overeen met wat ik heb beschreven? Zo ja? Bel je oma om een keer af te spreken om aan te schuiven tijdens het avondeten. Zo nee? Dan komt je oma waarschijnlijk niet uit het noorden van het land.

Dit waren de laatste woorden uit Rusland. We gaan slapen in onze gezellige homestay waar Nina uit Oezbekistan voor ons zorgt en erg gesteld is op Marloes. Ze noemt haar steevast Rose, je weet wel, die uit Titanic. Ik voel me niet echt Jack maar ik voel me wel king of the World. Tot in Zuid-Korea!