Een regenachtige dag vol met heerlijk eten en afsluitend een biertje. Wat mij betreft een goede tijd om jullie trouwe lezers te verblijden met een boodschap vanuit Korea. Ok, het contrast is wat groot. Van naar alcohol ruikende Russen met dikke buiken en vrouwen met platinablond haar, hoge hakken en een diep uitgesneden decolleté naar kleine Koreanen met hippe gympies en natuurlijk allemaal zwart haar die de hele dag selfies maken met enorme telefoons en supervriendelijk zijn! Heerlijk die stereotyperingen, maar ze zijn er wel degelijk. Marloes las ergens dat Aziaten in het algemeen, maar zeker de Oost-Aziaten, zoveel selfies maken omdat ze graag aan vrienden en familie laten zien hoe fijn ze het hebben in hun kostbare vrije tijd. Ok, snap ik. Maar als ik twee vriendinnen zie die naast elkaar een selfie maken i.p.v. een leuke foto van elkaar te maken denk ik, hmmmmmz, slaat dit niet iets teveel door? Afijn, Korea. Als Thailand/Vietnam reizigers dachten dat ze eenvoudig rond kunnen reizen dan moeten ze volgend jaar eens Korea overwegen. Alhoewel Japan misschien nog wel de overtreffende trap is, Hanneke? Bij elk groot busstation is een infopunt waar de medewerksters prima Engels spreken, gratis kaarten hebben met alle mogelijke bezienswaardigheden en er is altijd WiFi om nog eens te checken waar het hostel ook alweer is. Als je iets te lang stilstaat en om je heen kijkt heb je dikke kans dat iemand je vraagt of hij/zij je ergens mee kan helpen. Met vriendelijke bedoelingen natuurlijk. Het hele land is voorzien van supersnelle wegen waar je makkelijk met de bus overheen zoeft naar zowat elke willekeurige bestemming. Seoul is overigens altijd een bestemming op de busstations waar we zijn geweest.
Korea is niet populair bij Nederlanders, of hebben jullie weleens serieus nagedacht over een vakantie naar dit deel van de wereld? Het land van Daewoo (nu GM), Kia en Hyundai. Samsung en LG, supergoed openbaar vervoer, 24u service bij veel winkels, prachtige tempels en landschappen. Veel groen en bergen. Veel enorme smartphones en misschien nog wel meer vriendelijke mensen. Respect voor de oudere medemens en altijd op hun hoede voor het dreigende gevaar dat Noord-Korea heet. Dat is wel zo'n beetje de indruk die wij in de eerste week van Zuid-Korea krijgen. Dat van Noord-Korea verzinnen overigens niet zelf hoor, maar Clint Kwon, de eigenaar van het hostel waar we nu zitten, wist ons dit te vertellen. Clint Kwon, een Koreaan met Amerikaans paspoort, runt dit hostel overigens niet voor het geld maar uit respect voor zijn vader die dit etablissement ruim veertig jaar geleden is gestart. Over normen en waarden gesproken.
Maar regenachtig dus. Na twee maanden hadden we vandaag de eerste echte dag regen waarop we niet aan het doorreizen waren. Niet dat we dan meteen een lange broek aan hoeven te doen maar toch, even wennen. We hebben ons echter vrij nuttig gemaakt door naar een markt te lopen waar we glasnoedels met groentes en Koreaanse sushi hebben gegeten, in de stad een paar slippers voor mij hebben gekocht, twee vliegtickets á €25,- naar Jeju Island hebben aangeschaft en tenslotte heerlijk hebben gedineerd. Nu weet ik dat de lezers op Hollandse bodem het weertechnisch zwaar hebben. Herfst hoor ik al vanuit verschillende hoeken. Maar er waren afgelopen weekend ook leuke evenementen gaande. Noorderzon in onze oude woonplaats en Hoogeveen Culinair in onze geboorteplaats. Wij hebben de oosterzon met Korea culinair, ook niet slecht. Dat van die zon overdrijf ik hoor. Het is warm, vies warm soms. Van die warmte waardoor je zweet als je niets doet en alles klam wordt. Daar hoef je als verregende Nederlander nou niet perse jaloers van te worden.
In onze hotelkamer en in het relaxhoekje waar ik nu deze blog zit te schrijven staat de ventilator dag en nacht aan. Jammer genoeg is het relaxhoekje wat rustig. Het vakantieseizoen loopt in Korea op zijn einde en dit hostel is, op vier Fransen en ons na, leeg. Maar Fransen tellen niet als gezelschap vind ik. Sjongejonge, wat hebben die mensen een moeite om contact te maken met buitenlanders. Wij hebben de hele verdieping voor onszelf maar als we dat niet zouden hebben dan is dit hostel een typische plek waar je zo een paar dagen langer blijft dan je had gepland. Het ademt zo'n lekker nostalgisch gevoel met ingelijste brieven uit 1985 van oud gasten en zwaar vergeelde foto's. Het is net zo'n beetje rommelig dat het niet stoort maar wel warmte uitstraalt. Je moet er van houden, dat wel. Het is tenminste schoon en Clint is ongelooflijk gastvrij en vertelt ons veel over de Koreaanse cultuur en historie, wat ik persoonlijk een verrijking vindt van een bezoek aan een land.
De MacDonalds en dan vooral de nationale specialiteit, in Korea de Bulgogi burger, vinden wij normaal ook een verrijking maar laten we vooralsnog links liggen. Wij gaan veel liever rechts richting Koreaanse restaurants en markten. Smaken verschillen, zeker hier. Scherp en zuur, dat zijn in hoofdlijnen de smaken van de Koreaanse keuken. Als hoofdgerecht is er keuze uit heel veel. Rijst met groentes, noedels met groentes, rund/varken/eend met groentes. Alles met een scherp sausje en Kimchi. Kimchi is een een bijgerecht, vaak zurig van smaak maar in geen restaurant of markt hetzelfde. Het zijn kool of wortelsoorten die dagen, maanden of zelfs jarenlang zijn gezuurd in grote potten. De combinatie van scherp en zuur is totaal anders dan wij Nederlanders gewend zijn maar de eetliefhebbers die deze blog lezen, jij dus ook Lianne Boerma, kunnen wel wennen aan de Koreaanse smaken. Als escape kun je je nog altijd wenden tot de groeiende markt van zoete cakejes en muffins.
Goed, morgen vliegen we dus naar Jeju Island ten zuiden van het vaste land van Korea. De resultaten van deze zoekopdracht bij Google afbeeldingen zijn veelbelovend...
Tot in Seoul!