Rusland, waar te beginnen? Ik moet me alvast excuseren dat dit een rommelige blog gaat worden. Als ik over straat loop en om me heen kijk, word ik al warrig. Ook van de hitte overigens, in het westen van Rusland is een hittegolf, zo een zoals jullie onlangs hebben gehad. En waar we in Zweden en Finland nog een verkoelende duik konden nemen, zitten we hier opgesloten tussen de historische gebouwen van Moskou. Niet dat dat nou zo vervelend is want het is hier prachtig, net zoals St.Petersburg ook prachtig was.

Na een leuke, gezellige ontmoeting in Helsinki met Tom en Danique waarbij de autosleuteloverdracht en treintickets centraal stonden, konden we donderdag 31 juli per trein afreizen naar Rusland. Van tevoren had ik al wat podcasts geluisterd over de geschiedenis van Rusland (ik ben nu bij Ivan de Verschrikkelijke) en Marloes had o.a. 'Rusland voor gevorderden' van Jelle Brandt Corstius gelezen, wat overigens een must have is voor iedereen die dubbel wil liggen van de absurditeit van dit immense land. Vrij blanco gingen we dus St. Petersburg in en hier wordt de blog wat lastiger te volgen. авашмс зщщзмджы тлсчьбащ ллавыаг аовылдагщшйцйусю. Cyrillisch alfabet. De vergelijking met China valt hier natuurlijk meteen op, ook onleesbaar voor een leek. Gelukkig schrijf je bank als банк en de metro wordt aangegeven met een grote M (niet te verwarren met die andere gele M), dus dat was redelijk makkelijk uit te vogelen. En dan loop je over straat richting je hostel en zie je al die enorme contrasten die dit land zo bizar maken. Natuurlijk rijk en oud, maar ook Lada en Mercedes, bedelen en Gucci, enorm protserige gebouwen en ietwat minder mooie gebouwen. Luxe restaurants vs vreetschuren (wat heb ik die laatsten gemist zeg), zatlappen vs zakenmannen en ik kan zo wel ff doorgaan. Sinds China ben ik niet meer zo onder de indruk geweest van een land. De historie, de gebouwen, de mentaliteit, de houding naar het buitenland, de taal, het alfabet, pfffff. Alles ademt grootsheid, trots, pracht en praal uit. St. Petersburg, de meest Europese stad van Rusland en gebouwd door tsaar Peter de Grote in 1703, heeft een enorme straat vernoemd naar een historisch figuur genaamd Alexander Nevsky. Elke straat is trouwens vernoemd naar een historisch figuur want ze hebben er genoeg. Overal zie je standbeelden van grootheden, de kathedralen en paleizen hebben prachtige sculpturen van heiligen. De binnenkant is vaak nog indrukwekkender. De orthodoxheid spat er vanaf. Kathedraaltorens die je doen denken aan ijsco's zo kleurrijk en bont. De diensten die zich binnen afspelen met zingende priesters en begeleidende koren. Ik kan het gewoon allemaal niet benoemen wat we hier allemaal zien. Inmiddels zijn we in Moskou en daar komen ook nog eens prachtige metrostations, enorme Sovjetwolkenkrabbers en heel veel Sovjethistorie bij. Het metrostelsel zit overigens prima in elkaar (hoewel alles in Cyrillisch schrift is, maar daar maken we gewoon onze eigen woorden van) en het is ongelooflijk uitgebreid. Het klinkt flauw maar na fantastisch Scandinavie wil ik, moet ik, jullie ook Rusland aanraden. Natuurlijk ligt de huidige situatie erg gevoelig voor ons Nederlanders, maar denken jullie dat de Russen op straat hier weet van hebben? Wat is eigenlijk jullie beeld van Rusland en de mensen? Mensen lachen hier bijna niet en zijn bang om Engels te spreken maar we voelen hier ons zeker veilig. Vragen kan altijd en dat heeft er al toe geleid dat twee Russische meiden ons persoonlijk naar ons hostel in Moskou hebben gebracht omdat we de straat niet konden vinden. Maar ook mensen die ons spontaan aanspreken zoals vandaag in de supermarkt en in een klein kerkje. In de supermarkt wilde een Boris uitziende man weten waar we vandaan kwamen, hij dacht uit Zweden vanwege onze blonde haren. In een kerkje sprak een hulp van de dienstdoende priester ons aan en vertelde wat over de historie van de kerk, zijn eigen leven en over boeken betreffende Orthodoxie. Een oud vrouwtje genaamd Tamara wilde graag weten waar we vandaan kwamen en Andrey vertelde haar dat we uit Gollandia kwamen en ze kwam met een mooie opmerking over ons. 'Jullie land heeft nooit oorlogen, jullie zullen wel een rustig leven moeten leiden'. Waarschijnlijk wist ze niet over de vliegramp die ons land in de ban houdt en een wrang gevoel jegens Rusland geeft.
Volgende blog ga ik wat meer vertellen over het eten wat echt fantastisch lekker is maar eerst een mooi momentje in de supermarkt wat ik helemaal vind passen in het Russische straatbeeld. Russische mannen en wodka, het gaat hand in hand zoals Nederlanders met boerenkool hand in hand gaan. In de supermarkt zag ik een volwassen man zwalkend op zijn benen een druif proberen. Hij stond mooi verdekt opgesteld achter een pilaar en niemand zag hem dus hij nam er nog een. En nog een. En nog een. Minutenlang stond hij te genieten van de druiven, op een gegeven moment pakte hij maar een hele tros en zette die aan zijn mond want niemand had hem door. En ik stond gefascineerd te kijken achter een stelling vol bier en wodka. Zeker vijf minuten kon deze man, die overigens al keurig wat boodschappen in zijn mandje had, zijn gang gaan tot er iemand van de beveiliging kwam. Waarschijnlijk was de beveiligingsman ervaringsdeskundige want met een grapje stelde hij de zatlap gerust, liet hem lachen en voerde hem zonder ophef al druifetend de winkel uit. Wat achterbleef was het winkelmandje en Marloes en ik, verbaasd om het tafereel wat zich zojuist had afgespeeld voor onze neus. Tot de volgende blog.