Sorry zus en andere lezers, dit keer geen spannende verhalen over klimmen, klauteren en afzien. Leuk dat er elke blog flink wordt gereageerd, zelfs die onneuzele opmerkingen van Mitch. Volgen jullie ook nog het Instagram profiel van Marloes? Haar profielnaam is Mloesrotensen. Van het nieuws wat we de afgelopen weken mee hebben gekregen springt natuurlijk het nieuws over de MH17 vliegramp eruit. Voor ons is het wederom een ramp volgen op afstand en dat geeft een wat dubbel gevoel, destemeer omdat onze volgende bestemming Rusland is. Tijdens de aanslag op koninginnedag in Apeldoorn bevonden we ons in Beijing. Mocht er iemand van de lezers op de een of andere manier betrokken zijn bij deze ramp, ons medeleven.

Net als ieder ander gaat voor ons het leven gewoon door en dat doen we met heel veel zon. Was er in de vorige blog nog de vergelijking met een berggeit, nu kunnen we gerust doorgaan voor een stel aangespoelde walvissen. Afgelopen week hadden we het volgende 2 daagse ritme; om half 7 opstaan, tent afbreken, om vervolgens minimaal 8u in de auto te zitten, tent opzetten etcetera en de volgende dag bakken op een strandje aan de Botnische golf of op een steiger aan een helder meertje. Inmiddels hebben we in totaal 6000km gereden en zitten we alleen op een camping in het Zuid-Westen van Finland. Er zijn sowieso bijna geen campings in dit land. Na een lange rit vanuit Zweden bleek de eerste camping te zijn gesloten en de tweede was volledig afgehuurd omdat er een rockfestivalweekend was, genaamd Cape Fear. Hilarisch om daar met een witte VW Polo het terrein op te rijden temidden van mooie Amerikaanse bakken vol mensen in het zwart of leer gekleed en half dronken. Zo probeerde een steward Marloes duidelijk te maken dat we beter een andere camping konden zoeken terwijl een ander, behoorlijke aangeschoten motordude, er Marloes probeerde van te overtuigen om te blijven want er kwamen goede bands en er was bier. Uiteindelijk hebben we een heel mooi plekje gevonden wat het doorrijden de moeite waard maakte.

De avonden zijn wel redelijk afzien in Zweden en Finland. Het blijft licht tot 11/12u en het stikt hier van de muggen. Gelukkig mag je op elke camping een kampvuur maken en dus ontsteek ik elke avond een klein vuurtje met de lessen van de wijze vuurmeester R.Odink in mijn achterhoofd. Positief is ook dat de biertjes weer betaalbaar zijn en dat de weersvooruitzichten tussen de 25-30gr blijven. Onze voorraad eten is zo goed als op maar we hebben nog maar één avond te gaan en dan komen Tom en Danique ons morgen aflossen. Donderdag de 31e vertrekken we per trein van Helsinki naar St.Petersburg en zit onze eerste maand reizen er op. Ook al voelt het als gewoon vakantie, vooral met het eindeloze geluier en gelees afgelopen week. Niet meer vanuit de auto leven, niet meer de tent als basis om naar terug te keren maar weer sjouwen met de backpack, hostels zoeken en eten van de straat! We kunnen niet wachten, tot de volgende blog!