Zo, even genoeg geklaagd over m'n eigen gezondheid. Let's talk food! Want als er één reden is om naar China te gaan, dan is het wel om hun cuisine! Oké, ze eten zo nu en dan dingen die wij beschaafde westerlingen niet helemaal gewend zijn (lees: ze eten alles!), maar door de bank genomen valt er voor iedereen wel wat te genieten, zelfs voor de vegetariërs!
Belangrijk is wel om te begrijpen dat er geen uniforme Chinese keuken bestaat. Elk van haar 34 provinciën kent zijn eigen specialiteiten, zijn eigen voorkeuren en karakteristieke ingrediënten. Er lijkt echter wel een soort basis te bestaan, een aantal producten die eigenlijk overal worden gebruikt: knoflook, gember en sojasaus. Maar daar kook je natuurlijk weinig gerechten mee. Afhankelijk van de lokale landbouw en het klimaat worden ingrediënten en kooktechnieken toegepast. Rustieke en wat simpele gerechten in het overwegend koude noorden (dit heb ik zelf nog niet geproefd) en verfijndere gerechten in het warme zuiden.
Ookal zijn de lokale keukens soms erg verschillend, de bijbehorende gebruiken zijn eigenlijk overal hetzelfde.
Het ontbijt is bijna altijd noodles. Vaak in een bouillon, met toevoegingen afhankelijk van de lokale keuken en je persoonlijke smaak. Maar wat ik tot nu toe heb gezien gaat het vaak om gepekelde groentes, (bos)ui, gedroogde tofu en een of meerdere soorten chilimengsels (en dan ben je meteen wakker kan ik je verklappen!)
Verder eet men 's middags en 's avonds eigenlijk nooit alleen, en liever ook met meer dan 2. Eten worden namelijk per gerecht besteld, en niet per persoon. Met meer mensen kun je meer gerechten bestellen, en dus meer verschillende dingen proeven. Daar eet je dus eigenlijk altijd witte rijst bij (1 yuan per kommetje, das ongeveer 11 eurocent), vaak wat plakkerig zodat het makkelijk met stokjes te eten is (bestek kennen ze hier echt niet, hoogstens in een westers restaurant, maar daar kom ik in een volgend blog nog op terug). Thee komt er vaak gratis of tegen kostprijs bij, inclusief refills.
Het eten zelf gaat zoals verwacht luidruchtig: smakken, boeren/burpen, soms zelfs spugen op de grond. Niemand kijkt ervan op of om. Behalve ik dan, hoewel het inmiddels ook wel begint te wennen.
Desserts/toetjes zijn er wel, maar zijn niet heel gebruikelijk, en ik heb me er ook nog niet aan gewaagd.
Dat wat betreft het algemene eten in China. In deel 2 zal ik specifieker ingaan op een paar lokale specialiteiten. Zojuist heb ik een kookcursus gehad in de Sichuan cuisine, dus daar zal ik zeker nog wat uitgebreider over vertellen!
Dan nog even dit: bedankt voor al jullie lieve berichtjes op het blog! Mijn gezondheid is dus weer nagenoeg hersteld, gelukkig maar precies voor Chinees Nieuwjaar! En hoewel het genieten niet altijd meevalt als je grieperig en snotterig bent, ging dat vandaag weer in optima forma! Mocht je het leuk vinden om daadwerkelijk met me te praten (vind ik ook leuk!), voeg me dan toe op skype (gijsjanssen01) en stuur een mailtje ([email protected]), dan kunnen we wat afspreken. Voor de iphone gebruikers kan Viber natuurlijk ook, maar dan ook eerst ff mailen dan zoek ik een wifispot op.
Beetje lang bericht geworden dit, maar goed. Morgen vlieg ik naar Beijing en ga ik 4 dagen Chinees Nieuwjaar vieren met Maarten en 1,3 miljard Chinezen. Bai bai!
(foto: échte kamillethee in de Bookworm, Chengdu)