21 januari. Als ik dit schrijf zit ik in de bus van Guilin naar Yangshuo, provincie Guangxi. Gisteren ben ik de Chinese grens overgestoken bij Shenzhen. No sweat, maar een treinkaartje direct naar Guilin bleek wat lastiger. Uitverkocht. Althans, dat zeiden de Chinezen die mij aan het interviewen waren voor de lokale school-tv. Dus dan maar met de bus. Kaartjes koop je dan niet aan een balie, maar in een lampenwinkel. De bus is natuurlijk niet de snelste optie, hij zou er maar liefst 21 uur over doen. Na 2,5 uur wachten op de bus vertrokken we via taxi met de bus naar Guilin. Dat is een zgn sleeper, met bed. Maar uiteraard gemaakt voor Chinezen, en die zijn gemiddeld toch wel wat kleiner dan ik... Maar met passen, meten en draaien lukte het toch redelijk.
De bus echter ging niet al te snel. Dat wil zeggen, we stonden zo vaak vast in het verkeer, dat we de eerste 4 uur slechts 100 km hadden afgelegd! Mijn hoop om de volgende dag aan te komen in Guilin begon steeds beroerder te worden. En dat niet alleen, mijn maag begon ook te rammelen! Ik hoopte dat we wel ergens zouden stoppen onderweg om met z'n allen wat te eten, maar daar kwam maar weinig van terecht. Na met handen en voeten vragen aan de chauffeur begreep ik dat we nog wel ergens zouden stoppen. Maar uiteindelijk heb ik bij een tankstation zelf maar een paar sultana's gehaald, en na bijna 12 uur niks te hebben gegeten gaat dat er snel in kan ik je verklappen!
Anyway, om een heel lang verhaal maar iets in te korten, ik werd uiteindelijk niet om 11 uur 's ochtends gedropt, maar om 4.21 uur. 's Nachts that is. Gelukkig kon een taxi me naar 'n hostel brengen dat me wilde binnen laten.
Vanochtend dus eerst een treinticket geboekt naar Kunming, en nu in de bus naar Yangshuo. Een Chinese man met redelijk Engels is inmiddels met me aan het praten, Marcel heet ie en hij kan me Yangshuo laten zien! Ben benieuwd!
(Op de foto: slangensoep van een eettentje in Hong Kong. Lekker!)