Sinds mijn vorige bericht ben ik weer een week verder en een jaartje ouder! (heel erg bedankt voor alle felicitaties!) Mijn weekend zag er iets anders uit dan in eerste instantie gepland, maar daarom niet minder leuk! Maar om bij het begin te beginnen: Maandags ben ik eindelijk met mijn werk naar een rechtbank geweest, of iets wat er op moet lijken. We kwamen binnen en gingen ergens redelijk vooraan op houten bankjes zitten, de hele zaal zit vol met mensen, mensen hangen van buiten door de tralies naar binnen te kijken. Voor ons staat opeens een man op om de 3 mensen voor ons van elkaar los te maken, zodat eentje zonder handboeien naar voren kan om zijn uitspraak van de rechter in ontvangst te nemen; hij moet zich geloof ik elke week melden bij het politiebureau. Verder versta ik niks van de aanklachten, dus ben ik blij als de 3 weer veilig aan elkaar geboeid zijn en met enige moeite, vooral voor de middelste,de rechtzaal verlaten. De rest van de cases gingen, voor zover ik begreep, over geldzaken of nieuwe afspraken voor een uitspraak.

Na het werk gingen we met een hele groep richting Accra mall, naar een Bollywood filmfestival, om gratis naar de film Black te kijken. Tegen de verwachtingen van meeste mensen in was dit een serieuze film over het leven van een doof en blind meisje. De ghaneze dachten echter bij een komedie te zitten en lag op de meest vreemde momenten slap van het lachen. Ook opmerkelijk was de hoeveelheid baby's in de zaal en het daarmee gepaarde gehuil rond etenstijd. Na een zoektocht naar Aleks, een van onze medevrijwilligers die de zaal was ontvlucht want ook hij scheen niet zeker te weten of het een komedie was, zijn we richting Tandoor Indian Restaurant gegaan om de Ghanese bonen met rijst even te ontvluchten. Terug bij mijn gastgezin ontmoet ik mijn nieuwe roommate, Eline, ook uit Nederland.

Dinsdag dachten Adelajda en ik een vrij productieve dag te hebben, we moesten ons bezig houden met een programma voor de workshops die we gaan geven op Accra High School. Helaas blijkt aan het eind van de dag, na erg creatief bezig te zijn geweest dat we komende vrijdag, in plaats van de geplande eerste workshop, eerst een kennismakingsmiddag hebben om er achter te komen wat voor kennis de kinderen al hebben van mensenrechten. Heel fijn dat dit ons aan het eind van de dag, na eerst een aantal keer vragen of ze wel zeker weten dat we komende vrijdag al meteen een workshop moeten geven,want we weten toch niet wat die kinderen al hebben geleerd!, toch het plan weer wordt gewijzigd en wij het hele programma voor niks hebben gemaakt. Smile, it's Africa! Daarna blijkt dat de workshop elke vrijdagmiddag is, terwijl de rest van het kantoor vrij is, mogen wij van half 3 tot half 5 de kinderen gaan vermaken op school. Keep on smiling!

Deze week weer het afscheid van een paar vrijwilligers: Janeece en Wiqas. Voor Janeece dr afscheid gaan we naar Qbase om een drankje te doen en begeven we ons vervolgens richting Labadi Beach, waar elke woensdagavond een reggae party is en ik door alle geuren om me heen weer even het gevoel heb in Amsterdam rond te lopen. Wiqas zn afscheid begint in Mama Mia's, een Italiaans restaurant, waarna we langs een Italiaanse ijssalon, eindigen in Ryans Irish pub. Dit is ook de nacht voor mijn verjaardag, dus om 12 uur felicitaties van iedereen en een verjaardags mojito en reggae birthday song van Danny, van de Irish pub. Daarna ga ik doodmoe richting huis en kom ik er achter dat het hek dicht zit. Ik bel Eline wakker, maar als ze komt kijken blijkt dat het slot, waar wij geen sleutel van hebben, er al op zit, en ook het huis al op slot zit. Het duurt vervolgens een half uur voordat mijn 'hostfamilie' wakker wordt, na vele niet geheel geluidloze pogingen om over het hek/de muur te klimmen om een plek waar precies geen glasscherven in het beton zijn gestopt. Wachtend bij het hek bedenk ik allerlei excuses in de hoop dat ze minder boos zijn: 'ik had toch laten weten dat ik misschien niet mee zou eten omdat ik savonds weg zou gaan' , maar eenmaal binnen gelaten door Madeline, wordt ervanuit het huis I'm so sorry!! geroepen, en reageer ik opgelucht met It's oke, no problem! Terwijl ik 20 minuten geleden nog aardig opgewonden was. Leuk begin van mijn verjaardag! Helaas heb ik al de hele week last van mijn buik en slaap ik ook vannacht nauwelijks, en voel ik me de volgende ochtend zo beroerd dat ik serieus overweeg om niet naar mn werk te gaan. Het idee dat er echter cake is vandaag en dat Adelajda en ik het idee hadden om smiddags lekker te gaan shoppen en een heerlijk ijsje te kopen doet me van gedachten veranderen. Ik sleep me richting de ontbijttafel maar krijg bijna niks naar binnen, alleen een kopje thee, en open daar mijn kaarten en kadootjes, die ik vantevoren mee heb gekregen en heb bewaard voor vandaag. Bij het lezen van alle lieve woorden krijg ik het toch best even moeilijk dat ik op deze dag, en zeker op momenten dat ik me ziek voel zoals die dag, niet bij de mensen ben om wie ik het meest geef. Op het werk, bij het openen van mijn mail en facebook wordt ik weer overspoeld met lieve berichten, zo fijn dat iedereen aan me denkt! Deze dag verliep helaas anders dan gepland. Voor cake om 11 uur gaan we met zo ongeveer het hele kantoor richting Kingdombooks om 1900 schriften te kopen die we gaan doneren aan Moree. Het verzamelen, inpakken en de 100 meter naar kantoor in een taxi nemen de hele ochtend in beslag, waardoor we na cake, nog meer dingen voor Moree moeten regelen en ons plan om te gaan shoppen helaas niet door kan gaan. Cake is erg lekker, en ik krijg zelfs een verjaardagskaart van de staff. sMiddags is onze kennismaking met de leerlingen van Accra High School, waar we vol verbazing weer vandaan komen. Wat zijn deze kinderen serieus en gedreven! Na afloop komen ze ons allemaal een hand geven, bedanken en om facebookdetails vragen. Savonds ga ik met een aantal vrijwilligers uiteten bij het Indische restaurant, want het is zo lekker eten, daarna gaan we door richting Ryans pub, maar na een half uurtje ga ik met Magdalena richting huis omdat ik me nog steeds niet lekker voel. Gelukkig heb ik dankzij een asperientje voor het eerst sinds tijdens de hele nacht door geslapen en wordt ik pas om 8 uur wakker!

Zaterdags gaan we richting Kokrobite beach, om heerlijk een weekend op het strand door te brengen en te genieten van heerlijk Italiaans eten. Liggend op het strand worden we omringd door kinderen die ons haar willen vlechten en een fotocamera geweldig vinden. We hadden een kamer gereserveerd ergens in een hotel aan het strand, vlakbij BigMilly's waar savonds de reggae party is, we krijgen echter te horen dat we savonds niet veilig over het strand terug naar ons hotel zouden kunnen lopen dus proberen nog een kamer te regelen bij BigMilly's. De enige kamer die ze hebben is er een met 3 bedden, een makkelijk als wij zijn slapen we er uiteindelijk met behulp van 2 matrassen met zn 7en. Zondags vermaken we ons weer de hele dag op het strand of in de zee en gaan we begin van de avond weer richting Accra.

Maandags was eindelijk de dag dat we met het hele kantoor richting Moree vertrekken om daar een meeting en toespraak bij te wonen en alle schriften en potloden die we geregeld hebben te overhandigen. We worden om half 8 op kantoor verwacht om de laatste dingen voor te bereiden om vervolgens met een bus met ac richting CapeCoast / Moree te rijden. De meeting vind plaats in een kerk en als we aankomen zit een groot deel van de gemeenschap al op hun plaats, is de media aanwezig en is het wachten nog op een paar andere personen. Na een openingsgebed volgt een introductie en allerlei presentaties. Deze gemeenschap beschikt niet over de kennis van de officiële taal, dus vragen we onze supervisors te vertalen wat er in de presentatie gezegd wordt. Het komt erop neer dat ouders verantwoordelijkheid voor hun kinderen moeten nemen. Moeders geven vaders de schuld, vaders de moeders. Daarnaast hebben ze het shift-systeem, een deel van de kinderen gaat sochtends naar school een deel smiddags, hierdoor is er geen controle wie wanneer gaat en of een kind dat op straat hangt eigenlijk op school had moeten zitten. De Chief of Education is ook aanwezig en die beloofd verandering in dit systeem, dus hopelijk gaat binnen een jaar ieder kind naar school. De schriften en potloden werden erg goed ontvangen, want kunnen mensen blij zijn met een schriftje en een potlood, geweldig om te zien! Na alle speeches en afsluitend gebed gaan we nog met een hele groep kindjes op de foto en is het tijd om richting Accra te gaan,in de bus krijgen we een goed verzorgde lunch.

Dinsdags vroeg opstaan, want ik ga voor het eerst, samen met Adelajda en Ben, hardlopen! We hadden gehoorde dat het mogelijk is naar het strand te rennen, daar aangekomen blijkt het een vuinisbelt te zijn en een deel van een sloppenwijk, en nauwelijks mogelijkheid om te rennen, dus begeven we ons terug naar het voetbalveld om daar rondjes te rennen. Na het ontbijt krijgen we het blijde nieuws dat er geen stroom is op kantoor dus dat we een vrije dag hebben! Deze wordt gevuld met een tripje naar de Artmarkt, een salad restaurant om heerlijk salade te eten en vervolgens richting Labadi Beach, waar we voor 2 cedi toegang krijgen tot het strand en bij een van de tentjes op het strand de hele middag de beschikking krijgen over ligbedden omdat we daar een drankje drinken. Savonds is normaal quiz avond, maar voor vandaag hebben ze een drumband uitgenodigd om een demonstratie te geven en les te geven in drumming, super leuk om eens te zien en te proberen!

Voor komende week staan nog niet veel speciale dingen gepland, maar het zal waarschijnlijk erg druk zijn met allerlei sociale 'verplichtingen' en vrijdag gaan we met de hele groep vrijwilligers richting CapeCoast.