Ik verblijf inmiddels alweer bijna een maand in Ghana, wat gaat de tijd snel! Inmiddels zijn 2 mensen waarmee ik veel optrok; Daniel en Vanessa, helaas vertrokken maar er zijn genoeg nieuwe en soms ook gezellige mensen voor in de plaats gekomen!

Om verder te gaan waar ik de vorige keer ben geëindigd: vorige week vrijdag de quiz die ik gezamenlijk met 2 collega's heb georganiseerd. Dit was een zeer bijzondere ervaring, het moet allemaal zo professioneel mogelijk, maar uiteindelijk is het een chaos. Maar ik ben dan ook in afrika, dus ik moet ook eigenlijk niet anders verwachten!:)De quiz was een redelijk succes, de leerlingen hadden heel goed gestudeerd en wisten bijna alle vragen en zelfs de media was aanwezig wat resulteerde in een stukje in de krant die maandag! Het weekend zoals gepland in Accra gebleven, zaterdagochtend voor het eerst heerlijk genoten van het zonnetje, lezend op het erf. Smiddags met Flavio, Max en Daniel naar de crazy coffins in Teshi. Ghana staat erom bekend de meest bizarre doodskisten te maken, en dat wilden wij natuurlijk zien. Ze maken de gekste dingen die je kunt bedenken: bijbel, kerk, voetbalschoen, beatle, vis, potlood, pen, vogels, autos, niks is te gek! Smiddags naar de Artmarket geweest, om de meest uiteenlopende producten te bekijken: van tassen, stoffen, kleren, sieraden, kralen, maskers tot beelden, stoelen en tafels. Savonds vergezelden we de rest van de vrijwilligers in de Irishpub, om uiteindelijk bij een spot bar te belanden met alleen maar Ghanezen. Helaas was ik de enige aanwezige van het vrouwelijke geslacht en was ik het middelpunt van aandacht, aanzoeken en aandringen op het worden van mijn vriend, en het bemachtigen van mijn telefoonnummer. De Ghanese mannen die ik tot nu toe ben tegengekomen zijn zeer moeilijk om mee om te gaan. Het is erg lastig om ze vriendelijk af te wijzen; ze blijven zich maar opdringen, aan de andere kant kunnen ze zeer snel beledigd zijn dus ben je ook niet snel geneigd om heel bot te zijn. Gelukkig waren er andere vrijwilligers die me een beetje in bescherming namen en ze op afstand probeerden te krijgen.

Zondags werd ik gewekt door een groep zingende kinderen die hier op het erf een soort kerkmis kwamen bijwonen. Smiddags naar Trashybags geweest, een initiatief van uitwisselingsstudenten om van al het afval van de 'sachets' water en ijs die ze hier verkopen portemonnee's, etuis, tassen en noem het maar op te maken. Daarna een voetbalwedstrijd bijgewoond van het team dat een aantal van de vrijwilligers traint en savonds naar op datzelfde voetbalveld, bij WestEnd Dan's laatste avond doorgebracht met alle vrijwilligers. Maandags echt afscheid genomen van hem, met cake op het werk. En eindelijk een drukke week gehad met veel uitstapjes! Maandags langs een school geweest om mogelijk Human Right Clubs in de school te introduceren of voort te zetten, hier werden weer even bewust van het feit dat we in Afrika zijn: ze hadden nog nooit van Projects Abroad gehoord, terwijl telefonisch was afgesproken dat we zouden komen, en we moesten eerst maar een formele brief sturen; hadden we hiervoor 1,5 uur gereist naar Tema!Dinsdags naar een andere school, om hetzelfde te bespreken, deze school werkt al samen werkt met Amnesty International, maar er niet genoeg geld is om de HR Clubs voort te zetten, dus zijn wij welkom om met een goed voorstel te komen hoe we zo een club willen realiseren en voortzetten. Aan ons dus de taak om een workshop over Human Rights te maken voor middelbare school kinderen. Woensdags weer een uitstapje naar Dodowa om hier met Assembly members te praten over mensenrechten en de situatie in hun gemeenschap. Zo interessant om verschil te zien in kennis over mensenrechten, een van de mensen wist niet wat mensenrechten waren! Hier ook een beetje een beeld kunnen krijgen over de situatie van kinderen en onderwijs in zulke gemeenschappen! Savonds viert een NL'se vrijwilliger zijn verjaardag in de Dutchpub, waar we proberen het gevoel van thuis zijn te creeeren met een frikandel speciaal en een patatje oorlog (fries war) om daarna met nog meer andere vrijwilligers een drankje te doen in de Irish pub. Donderdags is laatste avond van Vanessa, dus gaan we met 4 andere meiden ergens eten en een ijsje halen. Vrijdags een half dagje, en smiddags met een hele groep (20 mensen) richting Ada Foa. Dit dorpje is gevestigd waar de Volta rivier in de zee overgaat. Ons 'resort' is gevestigd om het uiterste stukje strand tussen rivier en zee, waardoor je het gevoel hebt dat je op een eiland zit, omringt door water. We verblijven in hutten, waarin gewoon op het zand een bed is gezet. De wc bestaat uit een uitgegraven gat in het zand, met daarop een houtje omheining en bovenop een gat met wcbril. Een geweldige, en vooral bijzondere ervaring. Het weekend hier bestaat vooral uit eten/drinken als het donker is, en overdag in de zon, zee, rivier. Om nog meer drank en fruit in te slaan wagen we zaterdagmiddag, rond het heetst van de dag, de tocht over het strand naar het dorp. Roodverbrand komen we daar aan, waar we (Adelaide en ik) door een angstaanjagende gozer worden begroet met WHITE PEOPLE!, en worden aangezien voor prostituees die hij wel even wil voorzien van HIV/AIDS. Bryan die met ons mee was wordt aangeraden meteen op het vliegtuig te stappen en het land te verlaten want hij gaat ons achtervolgen en vermoorden. Heel fijn, gelukkig beamen de Ghanese mensen om ons heen dat hij gek is, en na drank (whisky en gin in sachets)te hebben gekocht begeven we ons snel naar een boot om veilig naar ons resort te worden teruggebracht. Savonds vermaken sommige zich met een joint (of 2,3,..), die plaatselijk te koop zijn voor 1 Cedi per stuk (50 eurocent!) wat hilarische taferelen oplevert omtrent een meisje met een extreem bleek gezicht, zwartgeverfde haren en een bijzondere kledingsstijl: I'M NOT A WITCH, nadat er geopperd wordt om haar op het kampvuur te gooien, haar te laten vliegen, ze beschuldigingen over zich heen krijgt dat ze mensen vervloekt etc. en ze na een aantal drankjes voor het eerst in haar leven een joint meerookt. De volgende dag gedraagt iedereen zich weer normaal en maken werond de middag aanstalten om richting Accra te reizen. Dit weekend voornamelijk opgetrokken met Adelaide (uit Sydney) en Julia en Steph (uit Melbourne) die sinds een week ook bij Human Rights werken.

Verder heb ik plannen om komend weekend weer in Accra te blijven, vrijdags uit eten te gaan en ergens mijn verjaardag te vieren en verder eindelijk eens wat inkopen te doen en een dagje te genieten van het prive strand bij een van de luxe hotels hier, waar je voor een paar cedis de hele dag gebruik van kunt maken. Het weekend erna eindelijk naar CapeCoast (daar wilden we afgelopen weekend en komend weekend eigenlijk heen, maar het was al volledig volgeboekt).