De titel van mijn blog is waarschijnlijk de beste omschrijving voor mijn drie maanden hier in Tasmanië. Het is de zwaarste beproeving van mijn hele reis geweest. Tranen van het lachen en huilen van ellendigheid, jup, ik heb het allemaal meegemaakt. Zoals ik in mijn vorige blogs al eens eerder gezegd heb (ditmaal is het niet een grapje) gaat reizen niet altijd over roosjes. Dat heb ik aan deze kant van de wereld geleerd... Het begon allemaal super in Hobart. Alh...

Bij het woord boerderij denkt de gemiddelde nederlander niet meteen aan poepfobie, Jasper. S, Ernst, Bobbie en de rest, donkere kindjes, handschoenen of rondslingerende placenta's. Ik zou Esra Pander niet zijn als ik daar niet tijdens het melken allàààng een gesprek met mezelf over heb gehad. Laat ik maar bij het begin beginnen... Op 1 april (geen grap) begon mijn eerste werkdag na pak 'm beet, hou 'm vast, zes dikke, vette, meest geweldige maanden. Ik zou i...