G'day mates,

Met oud en nieuw wilden we jullie nog laten weten hoe het ons de laatste dagen van 2009 is vergaan.

De laatste keer dat we verhaal plaatsten, waren we in Taupo en vertelden we over het uitzicht op het meer. Aan de overkant van dit meer lag een national park waar 3 vulkanen in stonden en waar een wandelpad doorheen loopt. Deze heet de Tongariro Crossing en is een van de beste hikes in Nieuw Zeeland. Het pad slingerde tussen vulkanische rotsen en was voor een groot deel vervangen door vlonders en trapjes. Het ging makkelijk en al snel kwamen we bij de afslag naar Mt. Ngaurahoe/ Doom. In tegenstelling tot het weer van morgen was het ijskoud en waaide het stevig. We konden ons hier goed een aantal Lord of the Rings scenes voorstellen. Op het hoogste punt begon het te sneeuwen en we daalden af langs turqoise meertjes en hier en daar rokend lang gras (door hot springs) om in het bos te eindigen.

Na deze lange dag zijn we doorgereisd naar Wellington. In deze winderige hoofdstad hebben we vlug de highlights bezocht: het museum, botanische tuinen en het parlementsgebouw (wat volgens Anne Mare het allerlelijkste gebouw ter wereld is).

Toen was het tijd om op de ferry te stappen. Tijdens het wachten bekeken we met verbazing hoe er vele treinwagons het ruim ingereden werden. Tijdens de 3,5 uur durende oversteek van Cook Strait naar Picton op het Zuidereiland, was er tegen verwachting in geen golfje te bekennen. Het plan was om de aankomende week te gaan WWOOFEN (tegen kost en inwoning werk doen in tuin of op het land). We hadden dit al eerder geregeld en werden in Picton opgehaald door host Rene de Ruiter. Ja je leest het goed: het was een Nederlander die 20 jaar geleden naar Nieuw Zeeland is verhuisd. We kregen gelijk een rondleiding door huis en tuin. Het was een groot stuk land met een klein stroompje erdoor, een weiland voor de 2 kalfjes, een kippenhok, een groentetuin en een tuin met fruitbomen. Het huis bestond uit 3 achthoekige gebouwen, erg Feng Shui. Onze taken waren onkruid wieden, snoeien en netjes maken van de tuin. Maar voordat we hiermee aan de slag konden, ging we eerst naar het vakantiehuisje in de Marlborough Sounds. Hier hebben we de boel gefatsoeneerd voor de aankomende verhuurperiode, en in onze vrije tijd lekker gewandeld met de hond langs de Sounds.

Met een gammele kast op het dak mocht Christian het links rijden uitproberen op de weg terug, terwijl René (sportfanaat) op de fiets terugracete. René is een bijzondere man. Hij heeft met zijn vrouw een fysiotherapiepraktijk in Blenheim en heeft 2 kinderen. Vrouw en kinderen waren in Nederland en hij bleef achter met hond, kippen en kalfjes. Hij heeft interessante ideeën over gezondheid en voedsel, zo eet hij geen zuivel en niets uit China en probeert hij iedereen van dit gedachtegoed te overtuigen. De dagen erna zijn we druk bezig geweest in de tuin en zelfs 's nachts zagen we onkruid voor onze ogen.

In een klein kerkje dichtbij werd een Christmas Carol Service gehouden, één van de drie missen in het jaar. Niks zwaar religieus, maar lekker dorps kerstliedjes zingen. 24 december werden we vergezeld door 2 Franse wwoofers. Doordat het vakantiehuisje eerder vrijkwam, konden wij daar met z'n allen kerstvieren. We hoefden niet te werken en hebben uitgeslapen, gezwommen, gewandeld en een kerstboom uit het bos gehaald. We sloten de warme kerstdag af met een barbeque op de veranda.

Op Boxing Day zijn we verder gereisd naar Nelson. Hier deden we inkopen voor de kayaktocht in Abel Tasman National Park. De reis hierheen begon vroeg en gestresst en na een lange briefing kregen we de kayaks mee en konden we de zee op. De eerste overnachtingsplek was niet ver en na 2 uurtjes waren we er. Het was een heerlijk rustig plekje onder de bomen aan het strand. We stonden er met 2 andere tentjes en proefden een versgeplukte mossel van de buren.

Vroeg opgestaan, want we hadden een lange dag voor de boeg. Maar liefst 24 km. moesten we kayaken naar Totaranui in het noorden van het park. We sloegen daarom veel mooie baaien over. Wel zagen we onderweg een blue pinguin en zeeleeuw-kolonieën. Het was een vermoeiende dag, maar we kwamen veilig aan in Totaranui. Hier was het minder rustig. We stonden op een grote, met auto bereikbare camping. Op ons nieuwe kooksetje hebben we een prakje gekookt en we zijn vroeg in slaap gevallen.

Op de terugweg hadden we wat meer tijd en we verkenden de mooie gele stranden langs beboste heuvels. Bij dit heldere weer konden we de Marlborough Sounds zien, 80 km. verder. Om een uur of 3 draaiden we de hoek om Mosquito Bay in, onze derde slaapplaats. Een bijzondere plek, een grote oppervlakte loopt leeg bij laag tij en we moesten wachten op hoogwater om onze kayak verder het strand op te krijgen. Intussen zijn we op mosseljacht gegaan, net buiten de Marine Reserve waren ze zo van de rots af te plukken. De tent op een leuk plekje gezet op deze basic campsite en de mosselen opgepeuzeld, waar allemaal krabbetjes in bleken te wonen!

Vroeg in de ochtend hoorden we de voorspelde zuiderwind al loeien. Omdat het hoogwater was, konden we het riviertje langs de camping opvaren tot in een lagune, een mooie rustige plek. Toen we Mosquito Bay verlieten, voelden we gelijk de wind tegen de kayak aan blazen. We kwamen moeizaam vooruit en het duurde veel langer dan we gewend waren. We moesten vaak uitrusten in beschutte baaitjes. Om 11 uur begon het feest pas echt en het stuk dat Mad Mile heet, maakte zijn naam meer dan waar. We begonnen vol goede moed, maar gingen met al die tegenwind nog maar net vooruit. Met de hoge golven was manouvreren om de rotsen erg lastig en na veel inspanning werden we toch naar de kant toe geblazen. Daar konden we even bijkomen, maar na de lunch moesten we echt verder. Met alle kracht die we nog hadden, probeerden we de laatste hoek van Mad Mile om te komen, maar de wind won. Doodmoe lieten we ons terugwaaien (ging erg snel) naar een windstil strandje. Ondertussen schoten we watertaxi aan om ons op te laten halen. Op het strand iets warms en droogs aangetrokken en toen de watertaxi eindelijk aankwam, werden er 11 man met spullen én kayaks opgeladen. Er waren duidelijk veel kayakers gestrand. Veel te laat voor de bus naar Nelson, kwamen we in Marahau aan waar we de kayak inleverden. Tegen alle verwachting in kwamen we toch 's avonds nog in Nelson aan. Door een vergeten reservering kregen we een double ipv een dorm, een lekkere afsluiter van deze heftige dag.

Nu vieren we oudjaaravond in een restaurant. Het word hier anders gevierd dan in Nederland, zonder oliebollen en vuurwerk. We missen al het gebeuren en de gebruiken in Nederland best wel, maar horen buiten al een feestje op gang komen.

Morgen gaan we verder naar de westkust en zakken af naar het zuiden.

Groetjes uit over een halfuur 2010,
Christian en Anne Mare

Ps. Foto's volgen snel