Eerst en vooral toch even melden: India never sleeps. De avond valt en dan worden de lichtjes aangestoken en gonst de muziek van overal. Precies of je wil gaan slapen ten midden van een karaokebar :o) En als je dan nog eens vroeg moet opstaan de volgende dag, kan dit pijn doen…

Een hele dag zijn we onderweg geweest met een privéchauffeur van Jodhpur naar Udaipur. Deze heeft ons op een veilige manier gedropt aan de ingang van ons nieuwe verblijf (Panorama Guesthouse) en hiermee bewezen dat hij een goed chauffeur is. Als geen ander heeft hij de koeien, waterbuffels, varkens, ezels alsook de putten in de weg omzeild zonder kleerscheuren. We hadden het zelf niet beter gekund!

Een hele dag onderweg zijn, kruipt zo in de kleren en dus waren we zeer blij in Ranakpur te arriveren. Hier bevindt zich één van de mooiste Jain tempels (Jainisme = religie die gelooft in de eeuwige ziel en het strikt vegetarisme). Werkelijk één van de mooiste parels die we al gezien hebben; adembenemend. Een priester heeft ons een woordje uitleg gegeven - mits een kleine donatie - en wist ons te vertellen dat er dus ook een Jain tempel in België staat, in Wilrijk. Asjemenou?! Die gaan we zeker een bezoekje brengen binnen een jaar.

Aangekomen in Udaipur zaten we vast in een monsterfile - oh ja, dat bestaat hier ook. Mensen hadden zich allemaal dubbel geparkeerd om naar het meer te komen kijken dat bijna uit zijn oevers treedt. Het is het einde van het regenseizoen, maar hier is vandaag nog wel wat uit de lucht gevallen! Het was zelfs hot news op de regionale tv. Met al dat water verschilt Udaipur wel van wat we tot hiertoe al gezien hebben. Uiteraard heb je hier ook mooie paleizen (City Palace) en speciale hotels (Lake Palace - James Bond hotel) die het bezichtigen meer dan waard zijn.

In India is de koe heilig en daar bestaat geen twijfel over! Vandaag waren we ooggetuige van een geweldige daad van een hele hoop mensen. Aan de voetgangersbrug was heel wat commotie - konden we merken vanop het terras van onze kamer - en toen bleek dat er een koe in het water gesukkeld was. Ze waren dat arme beest er met man en macht aan het redden. Gelukkig is het dier heilig en deden ze er alles aan om het terug op het droge te krijgen en ze zijn geslaagd in hun missie. De massa was duidelijk tevreden! Dat is nu India…

Plaatselijk folklore heeft ons ook kunnen bekoren; de vele dansers zijn magisch… de kledij, bewegingen en de muziek… om dan ineens tijdens het eten in de verte het liedje S&M van Rihanna te horen. Het is hier de ene tegenstelling na elkaar ;o)

India is aan het winnen, want Nico is ziek gevallen, bezweken aan wat ze noemen Delhi belly. Met hoge koorts was hij niet meer weg te slaan van de badkamer… bijna iedereen moet dit ondergaan bij een bezoek aan India, dus ik ben er haast zeker van dat dit mij ook te wachten staat. Hierdoor hebben we onze plannen een klein beetje aangepast en blijven we nog iets langer in Udaipur en nemen we zo wat minder hooi op ons vork. Die avond zelf toch nog buitengekomen en terechtgekomen in een festival, en wat voor één. Dansende mensen overal met paarden, kamelen en vooral veel rood poeder om mensen rood te schilderen; ze eren de geboorte van Ganesh. Het geloof is hier zo sterk dat je niet anders kan dan meegezogen worden in hun enthousiasme. Na dit spektakel zijn we romantisch gaan dineren (Umbrai restaurant) waar ze een mooi zicht hebben op het befaamde Lake Palace hotel van Octop**** Net een sprookje dat hotel!

Bij wijze van huwelijksverjaardag (vandaag 6 jaar getrouwd), zijn we gaan paardrijden in de mistige bergen van Udaipur. De stad lijkt ineens zo ver weg en alles is rustig. De ranch (Krishna) wordt uitgebaat door een Indisch/Hollands koppel en is een echte aanrader. De man doet met grote passie zijn tochten en is een goede gids. We hadden het geluk dat er vandaag geen andere inschrijvingen waren, dus dat alle aandacht naar ons ging. In deze omgeving wordt er gebruik gemaakt van de Marwari paarden; deze verschillen van Europese rassen omwille van hun gekrulde oren. Tegen de tijd dat we terug aan de ranch waren, stond de lunch al klaar voor ons; weer super lekker vegetarisch gegeten. Gelukkig maar dat Nico zijn Delhi belly wat gaan liggen is, of hij had dit niet overleefd.

Yeah, it's my birthday en ik ben niet ziek in India :o) SUPER! Vandaag (na mijn lekkere chocoladen muffin als ontbijt) een romantische boottocht achter de rug en straks gaan dineren aan het water, opnieuw in het mooie Umbrai restaurant. Jaja, 29 lentes nu al… we worden er niet jonger op! Maar niet getreurd, we staan er nog niet bij stil.

Het is ook weer tijd om te bewegen en we nemen de slaaptrein naar Jaipur vanavond, tot dan!