Uitgeput, uitgedroogd en toch een beetje verzwakt komen we aan in Agra na een vermoeiende treinrit van iets meer dan 6 uur. De wekker had ons om 5u gewekt en als robotten hebben we ons klaar gemaakt om dan blindelings in de riksja te stappen richting station. Opnieuw hadden we gekozen voor de optie sleeperclass, wat wil zeggen dat je tussen het gewone volk zit en er veel geloop is. Een station hier bevat enorm veel leven en mensen drijven handel in vanalles en nog wat (warme maaltijden, thee, sloten etc). Er wordt ook enorm veel gebedeld op treinen en dit door… blinden, mindervaliden en uiteraard kinderen. Het is hartverscheurend om te zien. India is een land van enorme armoede! Het verschil tussen arm en rijk is immens groot en zo oneerlijk. Het doet je telkens weer beseffen hoe goed wij het allemaal hebben. Tijdens de rit hebben we kunnen genieten van een mooi landschap; groene velden vol waterbuffels met de achterliggende bergen. Het platteland spreekt me enorm hard aan. Op onze trein bevond er zich ook een groep Koreanen die aan een rondreis bezig zijn; iedereen denkt dat ze van China zijn :o) Telkens weer "You from China?". :o) De eerste indruk van Agra, terwijl we per riksja naar het hotel worden gebracht, is dat er weinig verkeer is. Grote brede banen en weinig getoeter voor de verandering. Het verandert een beetje als we in het oude stadsgedeelte terecht komen; dan doet het ons meer aan Old Delhi denken. We zijn hier uiteraard voor 1 ding: de Taj Mahal. Dit is een mausoleum dat tussen 1631 en 1648 tot stand kwam in opdracht van de Indiase grootmogol Shah Jahan, als grafmonument voor zijn 3° echtgenote Mumtaz Mahal, die in 1631 in het kraambed overleed. Later werd ook zijn eigen lichaam erin bijgezet. Het gebouw is het hoogtepunt van de mogoel-architectuur, een mengvorm van islamitische en hindoe-architectuur. Hier is dan ook meer de moslimcultuur aanwezig; zo hebben we met onze eigen ogen kunnen zien hoe een "heilige" koe werd gevild - serieuze contradictie met de Hindu's. Na de gebruikelijke siesta werd het tijd om op zoek te gaan naar een plek waar we ons avondeten zouden nuttigen. Eerst hebben we een wandeling gemaakt tot aan de rivier vanwaar je de achterkant van de Taj kan zien. Op deze baan mogen geen auto's dus het was rustig wandelen - eens een aangename verrassing. De weg was bezaaid met honden en apen en deze zijn blijkbaar niet de beste vrienden. De zon verdween en het was tijd om te gaan eten. We hadden gereserveerd bij een restaurant dat volgens de LP de beste view had op de Taj en we kwamen niet bedrogen uit. We konden nog net de zonsondergang meemaken. Lekker gegeten met een prachtig zicht, de dag kon niet beter eindigen. (wel grappig dat tijdens het eten 3x de elektriciteit is uitgevallen in de buurt - de tafels waren voorzien van kaarsjes) Slapen zit er nog niet direct in, aangezien ons café aan de overkant is gelegen van een bar, waar ze hele luide muziek draaien. Af en toe iets herkenbaar van de soundtrack van Bodyguard ;o) Een echte hype nu.

5.30 OPSTAAN! Wie de Taj Mahal in al zijn schoonheid wil zien tijdens de zonsopgang, moet er wat voor over hebben. Weer op automatische piloot opgestaan en gewandeld naar de East gate ingang van de Taj waar we onze toegangstickets nog moesten kopen. Ongelooflijk dat er toch al een horde volk op pad was. En dan was het zover, le moment suprême… de Taj Mahal. Nu werd ons heel duidelijk waarom dit één van de wereldwonderen is. Wat een mooi gebouw; het lijkt niet echt te zijn door z'n schoonheid. Ik had hetzelfde gevoel als bij de Opera House in Sydney - dat is ook zo'n gebouw waar je gewoon foto's kan van blijven nemen vanuit elke hoek. Na onze uitgebreide fotoreportage, hebben we ons genesteld op een bankje om gewoon wat te staren… wauw, adembenemend. Na een paar uurtjes was het tijd om de maag te gaan vullen en een ontbijtlocatie te zoeken - met zicht op de Taj natuurlijk. Na het ontbijt zijn we toch maar even gaan rusten in het hotel, het opstaan was toch zwaar. Na de korte siesta hebben we ons laten afzetten aan het fort - iedereen zal het nu al wel doorhebben dat er enorm veel forten in India zijn. Het was bloedheet, ik denk wel de heetste dag tot dusver en dat had ook een impact op ons uithoudingsvermogen. Zeer langzaam hebben we het fort verkend met de nodige rustpauzes hier en daar (met de gekende gevolgen van de paparazzi). Hierna hebben we ons laten afzetten aan het schoppingcenter van Agra, waar er een Mac Donalds is. Het is de eerste keer dat ik nog eens vlees gegeten heb: een lekkere Mc Chicken, mmm! Het schoppingcenter op zich bleek geen succes te zijn daar meer dan de helft van de winkels nog leegstaande panden waren, duidelijk work in progress :o) 's Avonds zijn we opnieuw gaan eten in het restaurant van gisteren en hebben we afscheid genomen van de Taj Mahal.

Hop met de nachttrein naar Varanasi, de stad van de heilige Ganges…