De eerste aanblik van Santiago tijdens onze landing was fantastisch: een grote stad omringd door bergen met de ondergaande zon als achtergrond. Welcome to South America! Er breekt weer een nieuw era aan in ons jaarplan. De komende 5 maanden zullen we dit grote continent verkennen van zuid naar noord, van west naar oost. We weten niet wat we kunnen verwachten, maar we weten wel dat onze verwachtingen hoog zijn. Het begon al allemaal zeer vlotjes, want, bij het verlaten van de luchthaven werden we getrakteerd op een gratis taxirit naar onze hostel door een Chileen. De brave man z'n taxi was toch betaald voor het werk omdat hij op zakenreis geweest was en hij wilde deze maar al te graag delen met ons "de arme backpackers". We zijn dan ook gratis voor de deur van onze hostel gedropt in de wijk Bellavista, perfect! Ondertussen was het 22u en zagen we scheel van de honger (het eten op een LAN vlucht is niet zo wauw, we zijn al beter verwend geweest). Op de hoek van de straat hebben we dan een gezellige Italiaan gevonden waar we extreem lekker gegeten en gedronken hebben.

Na een korte nacht (we verblijven dan ook in een party hostel), zijn we aan de orde van de dag gestart. We hadden een opdracht vandaag: op zoek gaan naar de post, want daar zou een pakje op ons liggen te wachten van thuis. Je kan de post niet missen in Santiago, want het huist in een van de prachtige gebouwen op de Plaza de Armas. Aan de infobalie heb ik dan mijn beste Spaans bovengehaald en de jongeman uitgelegd dat we een pakje kwamen zoeken alsook eentje wilden versturen naar huis. Hij verwees ons ook naar 2 verschillende balies waar we terecht konden. Aan de balie van de "poste restante" wisten ze ons te vertellen dat er op Nico's naam geen pakje was toegekomen… we hadden dit al wel door aangezien de naam niet op de lijst vermeld was (slechte punten voor Bpost! Zij hadden thuis gegarandeerd dat het pakje er binnen de 5 dagen zou zijn en die grens was al wel ff overschreden). Dan maar gaan aanschuiven om een pakje te versturen naar huis. Tegen dat het aan ons was, wist de werknemer te zeggen dat we eerst een doos moesten kopen bij de man aan de infobalie - gggrrr ff vloeken, want die kerel hadden we al gesproken en had niets vermeld dat we bij hem een doos moesten kopen. Dus nadat we de doos gekocht hadden, konden we voor de 2de maal gaan aanschuiven… de post - het is overal hetzelfde liedje. Ze zouden beter ook eens wat consultants aanwerven om hier een projectje te komen doen ;o) Na deze opdracht zijn we dan eindelijk op verkenning gegaan in Santiago city en dit natuurlijk door het volgen van de walking tour van de Lonely Planet - naar goede gewoonte. De start was deze keer net iets anders: een café - La Piojera. Hier moesten we zijn om de lokale specialiteiten te proeven: terremoto = wijn met een bolletje ijs erin. Het was duidelijk dat ze in dit typische artiestencafé niet al te veel toeristen zien en iedereen wilde dan ook een praatje maken met ons. Zo werden we eerst aangesproken door 2 oude grijsaards en moesten we hen vergezellen want zij gingen ons eens uitleggen waar we allemaal naartoe moesten in Chile. Ze hadden vooral oog voor mij, terwijl de 2 dames aan de andere tafel steeds Nico zijn aandacht probeerden te krijgen en op den duur zelfs foto's van hem aan het nemen waren met de gsm (flashback naar India). Het was een hilarisch tafereel en met behulp van handen en voeten en een beetje Spaans konden we het gesprek aan de waggel houden :o) Onze drankjes hebben we weggeschonken aan deze vriendelijke mensen, want ze waren toch net iets te speciaal voor ons en dan waren we er eens mee weg. Santiago staat niet echt hoog aangeschreven bij vele mensen en de LP is ook niet zo enthousiast over deze plek, maar ze heeft ons al wel serieus kunnen bekoren. Op onze wandeling hebben we grandioze koloniale gebouwen gezien (waaronder de authentieke Catedral Metrepolitana), rondgelopen op de Plaza de Armas en zijn we geklommen tot op de Cerro Santa Lucia om de omringende bergen te bewonderen om dan weer te eindigen in onze wijk: Barrio Bellavista. Dat was absoluut niet slecht voor de eerste dag!

2de keer meer geluk. Na een lange wandeling naar het postkantoor op Plaza de Armas, konden we vandaag dan toch ons pakje in ontvangst nemen! Vergeet maar als het slechte dat ik geschreven heb over bpost ;o) We waren heel blij met de inhoud en vooral ook met de vele lekkere snoepjes die er mee inzaten (mmm, draculatandjes, kriekjes en lange matten). Het belangrijkste item was onze Lonely Planet South America on a Shoestring - die we thuis vergeten waren, dom dom dom. We zitten een beetje in de knoop met onze planning en denken er aan om deze misschien wat overhoop te gooien en misschien naar landen te gaan waarvan we eerst niet dachten dat we ze zouden doen. We hebben dus veel om over na te denken de komende dagen. Maar eerst nog wat genieten van wat Santiago te bieden heeft. Één van de bezienswaardigheden van de stad is het huis van de beroemde dichter Pablo Neruda. Hij is een zeer geliefd en groot man in Chili en heeft veel gedaan voor de natie samen met Allende. Tijdens een rondleiding in zijn huis "La Chascona" hebben we uitleg gekregen over zijn leven en wat hij betekende voor Chili. De woning is zijn 3de woning en een liefdesnest voor hem en zijn 3de vrouw, alias toenmalige maîtresse. Tijdens het regime van Pinochet is er veel van zijn werk en eigendom verloren gegaan, maar na dit tijdperk heeft zijn 3de vrouw Mathilde veel laten herstellen in zijn oorspronkelijke staat. Pablo Neruda's huis in Santiago bestaat uit 3 aparte gebouwen die hij afzonderlijk heeft laten bouwen en elk heeft zijn eigen nut, van het ontvangen van gasten, tot het lezen van zijn literatuur en het entertainen van zijn geliefde. Het huis is gebouwd tegen de grootste heuvel van de stad: Cerro San Cristobal. Die berg hebben we dan ook beklommen - met de hulp van de funicular - om 360° rond te kijken naar de bergen die Santiago omringen. Het zicht op de Andes met besneeuwde toppen is fantastisch. Bovenop de Cerro staat een enorm beeld van de maagd Maria en er is zelfs een kapel opgedragen aan haar. Eens mens wordt er oprecht stilletjes van… Daarna was het toch hoog tijd om een terrasje te gaan doen (met dit hete weer zeer gevaarlijk!) en ons "vol" te laden met pintjes en wijn :o) Het leven van een backpacker bestaat vooral veel uit rusten en drinken. Eens mens moet genoeg vocht binnenhouden, hihihihi. En lap, het duurde weer geen 10 minuten of we werden alweer aangesproken door een paar Chilenen. En ze vinden het stuk voor stuk geweldig dat ik Spaans spreek, dan worden ze heel uitbundig en krijg ik het moeilijk met te volgen natuurlijk :o) Ben benieuwd of ik het na 5 maanden nog stresserend ga vinden.