Onze geweldige 4-daagse roadtrip was aan een einde gekomen en we werden door Hernando & Sonia gedropt aan de Boliviaanse grens. Daar werden we weer getrakteerd op een staaltje "laten we toeristen in de zak zetten". De douanebeambte eiste geld voor de exit stamp zodat we het land konden verlaten... Onderweg naar Chili daalden we 2000 meter en ploften de oren wel geregeld. Het stoffige San Pedro de Atacama had meteen ons hart veroverd. Er hangt een hele relaxte sfeer en er zijn heel veel winkeltjes en restaurantjes, waar we ons eens culinair hebben laten gaan. Ik was natuurlijk ook wel direct verleid door al de straathonden die vrij en gelukkig door de straten dwarrelden. En tot mijn grote geluk was er ook weer 1 Basset Hound te vinden! 2 dagen lang heb ik de sloeber geadopteerd :o) Nico is een hele dag gaan fietsen naar de Valle de la Luna, terwijl ik met de honden ben gaan wandelen. Ook al zijn we redelijk gezakt in hoogte, toch doet volgens Nico sporten je ontzettend naar adem snakken. Diezelfde avond is hij met een hele groep naar de sterren gaan kijken. Dit is niet het enige wat hij gezien heeft: ook een paar planeten, een hele melkweg en al. Gedurende 3 dagen hebben we het ons goed laten bevallen en genoten van het zonnetje en al het stof.

Omdat we het niet zagen zitten om in 1 trek opnieuw naar Bolivië te reizen, hebben we ook halt gehouden in Arica. Dit is een stad aan de Chileense kust die ons een beetje deed denken aan Blankenberge. Alleen zaten we er wel uit het seizoen, want het is hier herfst. Het was ook wel even aanpassen om helemaal niet op een toeristische plek te zijn, vooral wat eten betreft. We zijn zo gewoon dat we keuze te over hebben en dat er genoeg vegetarische opties zijn en dat was nu niet het geval. Dan hebben we maar voor een vettige pizza gekozen. :o)