Aaah, wat hebben we weer goed geslapen op de nachtbus! De service in eerste klasse bevalt ons echt: lekker eten met wijn, filmpje zien en deze keer een whisky ipv champagne. Hey, who's complaining :o) Als we aankomen in het grote busstation van Buenos Aires nemen we afscheid van Bijal, met wie we de voorbije 4 nachten een kamer gedeeld hebben in de dorm van onze hostel. Wij hebben een plekje gereserveerd in het centrum terwijl hij in de buitenwijk Palermo moet zijn. In onze hostel toegekomen, krijgen we het redelijk warm. Er is een overvloed aan volk, je kan er amper bewegen. Jongeren van -18 bezetten de gemeenschappelijke ruimtes en zijn hierbij zeer lawaaierig. Gelukkig krijgen we te horen van de staff dat ze allemaal uitchecken. Oef! Na een uitgebreid ontbijt trekken we meteen de stad in om aan de walking tour te beginnen en botsen we op gigantisch veel honden in het park in een weide. Blijkt dat "hondenwandelaar" een populaire job is in BA. Overal tijdens het wandelen komen we figuren tegen die wel met 10 honden tegelijk op straat lopen (ik had ze het wel eens graag zien doen met die van ons - dat zou niet zo van een leien dakje gaan!) De wandeling lijkt na een uur of 2 wel wat te ambitieus voor de eerste dag omdat de busreis toch wel in de kleren kruipt - zo ondervinden we. De voormiddag was al wel zeer snel voorbij gevlogen en de honger kwam toch al wel opsteken. Op zoek gaan naar vegetarisch in Argentinië is een ramp, maar niet in BA. In een gezellig shoppingcenter is de gehele bovenverdieping omgetoverd tot een vegetarisch restaurant waar je ook de optie hebt voor takeaway. Nico was in zijn nopjes, want het was een "all you can eat" optie :o) We waren nog steeds te vroeg om in te checken en eigenlijk te moe om nog veel te wandelen, dus besloten we om op de city tour te gaan die je kan boeken in de hostel. In de vroege namiddag werden we (samen met een Deens koppel) opgepikt en konden we eraan beginnen. Ons gezicht was goud waard toen we zagen wat ons vervoermiddel was en wie onze medereizigers waren; we namen braaf plaats in de typische mega reusachtige toeristenbus tussen de mensen van meer dan gemiddelde leeftijd :o) Zoals we al konden vermoeden heeft de bus uren met ons rondgereden en zijn we slechts 2 keer mogen uitstappen :o( Het was wel in de beruchte wijk La Boca, waar het stadion van de voetbalclub Boca Juniors zich bevindt. (op woensdag zal Nico dit wel van dichterbij bekijken tijdens de match). De wijk Boca is zeer gelijkaardig aan Valparaiso (Chili) omdat de meeste huizen hier ook zijn opgezet in metalen constructies die dan in allerlei felle kleuren geschilderd zijn. We hadden pech dat we maar een half uurtje hadden om rond te lummelen en dat het op de koop toe nog eens stevig aan het onweren was… dat noemen ze nu echt bad luck! Och, onze dag was weer gevuld en we konden er eigenlijk nog wel om lachen en we hebben een grappig souvenir :o) Op de bus kwamen ze rond met een gefotoshopte foto van ons die we dan konden kopen. Als echte pennycrunchers namen we een foto van de foto en bedankten we dan vriendelijk. :-)

Omdat we met de bus niet echt de kans gekregen hadden om rustig op bepaalde plekken te stoppen, namen we de beslissing om een deel van de tour te voet te doen. Eerste stop was het roze presidentiële paleis op de Plaza de Mayo, waar de vrouwelijke presidente Christina elke dag komt werken (want ze woont er niet) met de helikopter. Ik denk niet dat dat erg "groen" is, maar kom… Ik kende het gebouw reeds van de musical Evita - gespeeld door Madonna - want Eva & Juan Peron gaven dikwijls toespraken vanaf het balkon van het paleis. Toen we het plein wilden verlaten, zagen we dat de politie de straten er rond aan het afzetten was en hoorden we in de verte gezang door een microfoon. Enkele seconden later zaten we middenin een studentenbetoging - leerlingen en leerkrachten betogen tegen wat lijkt de privatisering van het onderwijs. Wilde het nu ook net lukken dat de manifestatie richting het Congres stapte, waar wij ook naartoe wilden. Het was wel cool om de hele tijd mee te lopen, het voelde alsof we zelf ook aan het protesteren waren :o) Onderweg hebben we een heel knap oud gebouw gezien en dit bleek één van de grootste boekenwinkels ter wereld te zijn. Uiteraard werden we meteen naar binnen gezogen en ging ik meteen op zoek naar mijn lievelingsafdeling (animales). Na een rustpauze in deze gigant trokken we verder naar -volgens mij- het hoogtepunt van de dag en dat is het kerkhof van Recoleta, waar de rich & famous van Buenos Aires begraven liggen. Raar om te zeggen, maar het kerkhof is één van de knapste en meest speciale zaken die ik al gezien heb in mn leven. De mensen hier worden niet onder de grond begraven, maar ze liggen elk met hun familie opgebaard boven de grond in een soort tempel. Je kan letterlijk de kisten zien liggen, heel atypisch. Het kerkhof met straatnamen en al, lijkt wel een ministad. We zijn zoals de meeste toeristen het graf van Eva (Evita) Duarte Peron gaan opzoeken. Blijkbaar ligt zij niet bij de ex-president begraven, die ligt op een ander kerkhof, maar ligt ze in de tombe bij haar familie. Het werd hen niet gegund om samen te zijn na hun dood… De hele dag stond eigenlijk in het teken van Evita en van het kerkhof (na een heerlijke lunch) zijn we dan naar het museum gewandeld dat is opgericht ter ere van haar. Het museum is een soort propaganda voor wat Peron en zij gedaan hebben voor hun land; er is wel wat controverse rond beide figuren en niet iedereen is eenduidig positief over hun bijdrage. Maar in onze ogen wordt ze toch op handen gedragen, wat niet over de ex-president kan gezegd worden (deze heeft in de dood zelfs geen rust gevonden, want men heeft aan grafschending gedaan en zijn beide handen afgehakt). Na het bezoek zijn we te voet aan de lange tocht begonnen terug naar de hostel en hebben we zo op het einde van de dag een dikke 10 kilometer achter de rug.

De volgende dag beloofde een grote dag te worden vol activiteiten, maar is anders uitgedraaid dan verwacht want ik ben ziek geworden. Och ja, het was weer eens wat geleden dat mijn buik nog kuren had vertoond zeker. Een hele dag heb ik in bed gestoken met koorts en krampen om u tegen te zeggen (daar ging mijn "dia de campo" op een estancia, grmbl). 's Avonds was het voor Nico gelukkig een feestje, want hij is naar een match van de Boca Juniors gaan zien die speelden tegen Fluminse uit Brazilië voor de Copa Libertadores, de Zuid-Amerikaanse variant van de Champions League. Tegen 2u 's nachts was hij terug en enorm onder de indruk van wat hij gezien had. De sfeer was "over the top", nooit gezien! Aangezien de matchen van de Boca Juniors steeds uitverkocht zijn en er zelfs een wachtlijst is voor de socio's (abonnees) had hij via een organisatie een abonnement voor een dag geregeld. Zo heeft hij de avond doorgebracht als de Argentijn Jose Nuñez. :-)

De dag erna moest ik nog ff bekomen, maar de koorts was gelukkig al wel gezakt. Tegen de avond was ik weer de oude en zijn we per taxi naar één van de buitenwijken gegaan: Palermo. Het is hier zo anders dan de extreem drukke binnenstad. De gebouwen zijn allemaal laagbouw; gezellige pleintjes (waar we een knappe Basset Hound tegen het lijf zijn gelopen die we van ver hadden herkend aan het geblaf) overal en dan leuke terrasjes om te eten en drinken; om nog maar te zwijgen van de winkeltjes. We hadden ons kamp beter hier opgeslagen, maar dat is te laat nu, want we vertrekken naar Uruguay!!!