First of all, thanks to Karl, Nikki, Mila & Karolina for the great night out at this typical Chilean pub. It was an experience, though we had some regrets in the morning ;o)

Gisteravond zijn we dus met een paar mensen van de hostel naar een typisch Chileense bar geweest, waar er live muziek gespeeld werd. Omdat het zaterdag was, moesten we inkom betalen en daar waren onze medereizigers het niet zo mee eens. Eentje van hen spreekt al jaren Spaans en probeerde de buitenwipper onder tafel te praten; het was hilarisch! De bar liep goed vol en de muziek stond luid en drankjes werden besteld. Terwijl de meeste voor bier gingen, waagden Karolina & ik ons aan "piscola" = pisco rum met cola. (straffen toebak) Tegen een uur of 3 lagen we eindelijk te ronken in ons bed, terwijl we er dan 3 uur later al uit moesten… a recipe for disaster! En inderdaad, we hadden ons een beetje verslapen en hadden nog een uurtje de tijd om aan het busstation te geraken aan de andere kant van't stad! Na een Spaanse colère van mij tegen de kerel van de hostel (= incompetent!) zijn we gepakt & gezakt de straten van Valparaiso ingedoken op zoek naar een taxi. Eind goed al goed en we waren op tijd om de bus (Cata Internacional) te nemen richting Mendoza - Argentina. Deze busrit was geweldig, zalige zetels, lekker ontbijt, een lunchke en al. Om dan nog maar te zwijgen over de wauw-factor van het uitzicht! Om tot Mendoza te geraken, moet je het Andes gebergte doorkruisen en dat is redelijk spectaculair. We hadden hier wel graag om de 10 meter de bus doen stoppen om wat foto's te nemen. Te midden van dit alles bevindt zich dan de grenspost, waar we toch zo'n 2 uur hebben doorgebracht eer we de Argentijnse bodem mochten bewandelen. Maar eh, we zijn dit alles al een tijdje gewoon en wachten braaf mee in het rijtje tot het aan ons is zonder te zuchten ;o) We verblijven in Lao Hostel dat wordt gerund door een Brit die blijkbaar gek is van Lao (zal wel iets met het bier te maken hebben). Toekomen op een zondag betekent wel dat alles gesloten is, maar toch hadden we wat geluk want het was de laatste dag van het wijnfestival. Vanaf 21u konden we voor een spotprijs een "zuipkaart" kopen en alle standjes afgaan om er dan een paar uit te kiezen waar we wijn zouden proeven. Aaaah, dit doen we toch oh zo graag…

In Mendoza staat alles in het teken van de wijn, dus wij de bus op naar de Maipu valley waar alle wijnhuizen/ wijngaarden zich bevinden. Zoals de typische backpackers zijn we de fiets opgekropen en hebben we een loop gedaan van 24 kilometer met tussenstops bij enkele wijnhuizen. We zijn al redelijk geoefend in dit soort zaken en ik vond persoonlijk dat het de minst charmante wijnregio was van alle landen die we al gedaan hebben (maar we zijn dan ook zeer verwend geweest in Zuid-Afrika en hebben ons "wijn"hart daar verloren, dus da's niet echt zo eerlijk).