Na Azië, hebben we het geluk gehad om te beschikken over onze eigen 4 wielen in Nieuw-Zeeland dat het raar doet om terug afhankelijk te zijn van het openbaar vervoer (Tahiti en Paaseiland zijn zo klein, dat we daar alles te voet gedaan hebben) en dus niet meer onze zaakjes in eigen handen hebben. De korte busrit naar Valpo was een voorsmaakje van wat ons te wachten staat de komende maanden. Het busstation in Santiago was extreem goed georganiseerd en alle bussen stonden mooi op een rijtje en gaven duidelijk aan naar waar ze gingen = verrassing nummer 1. De bus zelf was een pareltje: proper, zachte zetels, tv met film en zelfs een toilet. We waren in extase :o) Na een 2tal uren kwamen we dan aan in Valpo en hebben we de taxi genomen naar onze hostel in de wijk van El Cerro. In onze straat ontploft het al van de kleuren, dat we zin krijgen in meer. Blijkbaar was er om 15u een gratis begeleide walking tour "Where's Wally" (= gebaseerd op het geven van fooi, dus je beslist zelf of het goed is of niet en wat je wenst te geven = een ideaal concept). Dat gaf ons nog een uurtje om iets te zoeken om in onze mond te steken. In een nieuwe omgeving is het toch altijd even zoeken naar voedsel, maar we werden al snel aangesproken door een vrouwelijke propper die ons naar een typische eettent lokte. Het eten was basic, maar lekker en de drank eerder speciaal. Onze wijn werd ons voorgeschoteld in plastieken koffiebekers. Het is een keer iets anders. Tijdens de walking tour zagen we verschillende huizen vol graffiti, hebben we gebruik gemaakt van één van de stokoude funiculars, werden we lekkere koekjes gevoederd en hebben we kennisgemaakt met het openbaar vervoer. Als kers op de taart was er op het einde van de tour een gratis pisco sour. Het was een schot en de roos! En voor we het wisten zat onze dag er al op en hadden we een goed beeld van deze speciale stad.

Aaaah, nog eens uitslapen… dat maakt van mij een gelukkig mens :o) Dan heb ik normaal geen problemen met een ochtendhumeur. Vandaag hebben we nog wat rondgehuppeld in de kleurrijke straten alsook een bezoekje gebracht aan een ander huis van Pablo Neruda: La Sebastiana. Zijn huizen zijn echt fantastisch inspirerend; ze zijn een verzameling van allemaal cadeaus die de man gekregen heeft en objecten die hij zelf bij elkaar heeft gesprokkeld. Hij was namelijk een fervent collecteur en zijn collectie van meubelen, spullen, schilderijen, beelden etc is dan ook enorm. Niets lijkt bij elkaar te passen en toch vormt alles een mooi geheel. De man ademde kunst… Valparaiso is een stad waar je kan in blijven rondlopen, alleen is het erg uitputtend! De vele trappen die we gedaan hebben, hebben mijn korte beentjes moe gemaakt :o) Heel soms kom je een landgenoot tegen op de gekste plaatsen; na ons typisch Chileens restaurantbezoek zijn we nog gestopt bij de nachtwinkel voor een flesje wijn toen ik (nog maar eens) gecharmeerd was door een mooie hond aan de leiband. Uiteraard moest ik dit zeggen tegen Nico "Kijk wa ne schonen hond" en enkele seconden later viel ik bijna omver van het verschieten als zijn baasje me in het Vlaams antwoordde :o) Het was de hond des huizes waar hij al 2 maanden verbleef en was reeds 1,5 jaar weg van huis. Neen, we zijn niet alleen!