23-12-2010

Gisterenavond hebben we bij een van de meiden geprobeerd een tuktuk te regelen voor de volgende dag om naar Kampot te gaan, het was alleen niet helemaal duidelijk of ze het wel of niet begreep. De jongen die ook kamers schoonmaakt, dook nog hut nr. 1 met een zaklamp op zoek naar iets of vluchtend voor de vraag. Er werd iets van 20.00 uur genoemd, dus we vermoedden dat de dame die ons eerder had geholpen er dan zou zijn. Na een langzaam ontbijt, bleek dat er een tuktukman geregeld was voor 09.00 uur i.p.v. 09.30 uur en hij was er al om 08.30 uur. Lekker op tijd dus. Na het inpakken en gepast (er was nog genoeg over voor de tuktukman) te hebben betaald scheurde we weg met een wapperende kerstman voor onze neus. De lodge die we op het oog hadden bleek niet zo lodge-achtig te zijn als we wilde, dus zijn we even verderop aan de rivierkant bij Moliden terechtgekomen. Na een rondje door de stad, met nog meer oude franse panden en een lunch bestaande uit bratwurst even internetten en klaar voor vandaag. Het is te warm.

24-12-2010

Vandaag hebben we een tour gemaakt naar het Bokor NP. We werden eerst met een klein busje opgehaald (natuurlijk weer met meer mensen dan stoelen) en bij de ingang van het park afgezet. Hier klommen we op een vrachtwagen waarop wat houten planken lagen waar we op moesten gaan zitten. De weg in het park is nog niet overal geasfalteerd en een gewone bus o.i.d. kan er blijkbaar niet rijden... Na 10 km en heel veel bochten dienden we uit te stappen en gingen onder begeleiding van een gewapende ranger het struikgewas in. Voor sommige mensen in de groep was het een volslagen verrassing dat we überhaupt gingen lopen. Wij gingen uit van een tocht van 2,5 uur, maar volgens de gids zou het 1 uur moeten zijn, een meevaller dus. We liepen over een smal paadje met af een toe een pittige klim erin. Onderweg een aantal beesten, zoals hagedis, vogels (een met een grote neus) en nog een marterachtig typje. Voor mooie bloemen is het blijkbaar niet echt het seizoen. Na 2,5 uur, toch even een tegenvaller, weer op de weg aangekomen en met de vrachtwagen naar boven, naar het Bokor Hill Station. Dit was in vroeger tijden eerst een casino, en later verbouwd tot hotel. Nu staan er alleen de muren nog overeind. Op de berg waren vroeger nog een postkantoor, een politiebureau (waarom?) en nog wat huizen en een grote kerk. Na het bezichtigen van het hotel was het tijd voor de warme lunch, brood met curry en rijst. Hierna nog tijd om de kerk te bekijken maar deze was alleen van buiten het bekijken waard. Een groot cambodiaans investeerder is bezig om op de berg een 5-sterrenhotel te bouwen en nog andere accomodatie. Een groot project dat wel 15 jaar zal gaan duren. Hij wil het oude hotel slopen en op dezelfde plek weer iets soortgelijks neerzetten, geen goede keuze lijkt ons...

Helaas bleek de korte, makkelijke route wandelroute terug, te beginnen op hetzelfde punt als waar we op de weg waren opgestapt op de truck. Dus geen 20 minuten naar beneden, tenzij je de berg afstort. Bert werd dus weer ouderwets de berg afgesleurd met hulp van R-nie en een Brit die achteraan liep. Het pad naar beneden leek nog langer te duren dan de heenweg en ook stijler op de een of andere manier. Dus al zwetend en puffend (wij hadden natuurlijk geen rustpauze zoals de rest die op ons wachtte) kwamen we uiteindelijk bij deel II van het trucken aan. Onder wat schamel gelach van een van de dames werd Bert vermoeid op de truck geladen. De fransman (die verrast was door het wandelgedeelte) was kaput en totaal bezweet en bezweken. Daarna wederom in een te klein busje (we hadden 3 man achtergelaten op de berg en toch pastte het nog steeds niet) naar de stad terug voor de gratis sunsetcruise. Als het gratis is, is het leuk. Of toch niet ......... Er stapte eerst nog wat andere toeristen in de boot, wat bij de Brit wat verwarring veroorzaakte, en daar gingen we. Full speed ahead op weg naar ???????? Uh oh dat was de zonsondergang, voorbij. Er werd wel aangelegd, maar dan om een amerikaan op sleeptouw te nemen en deze verderop achter te laten. Blijkbaar ging deze boottrip niet om de zonsondergang. Het gros van de mensen zat te slapen of lag ergens voor oud vuil op de boot. Volledig afgedraaid. Nadat we in het donker terugkwamen gelijk maar bij Wunderbar een warme worst met stoemp gegeten en daarna douchen en naar bed. Deze keer viel de hardheid van het "matras" geeneens op. Goed dat we eerst gegeten hadden, anders hadden we zo met kleren en schoenen op bed neergestort.

25-12-2010

Na alle inspanningen van gisteren even een dagje rust. Eerst nog een poging gedaan om een andere hut te vinden, want deze ziet er mooi uit, maar er is veel hout en de vernislucht is nog niet helemaal weg en de matras bestaat uit losse futonachtige dingen. Dus ligt niet super comfortabel. Na een paar wilde pogingen, blijkt dat we nog niet zo slecht zitten. Bij een andere hut zat de docuche/toilet op de gang en de rest is volgeboekt of niet spannend. Het is te warm om iets spannends te doen, dus een beetje chillen en 's avonds bij Rikitikitavi een traditionele maaltijd met een glas rode wijn en als toetje appeltaart (die voldoende was voor 2 personen), nou de rest van de mensen die er nog was had er ook van kunnen mee eten. Maar wel heeeeeeeeeel erg lekker.

26-12-2010

Gelukkig staat er vandaag heel veel wind, zodat het goed uit te houden is, ondanks de toch hoge temperatuur. Eerst lopen we de brug over bij ons guesthouse, deze brug bestaat uit 4 verschillende stukken, zoals een stuk spoorbrug, een betonnen boogbrug, etc. met ook verschillende hoogtes en gaten. Verderop ligt een nieuwe brug, maar de oude wordt nog gewoon gebruikt en bewaakt door een politieagent die de hele dag onder een soort afdakje zit. De overkant van de rivier is niet echt spannend, zodat we al snel weer terug zijn in het stadje. Bij een voormalig theater weten we naar binnen te komen, goed is nog de schuinlopende vloer te zien. Ook kijken we verderop binnen bij een bakker, waar ze in het duister brood in de oven aan het doen zijn. Het blijft leuk om in deze plaats rond te lopen met de vele oude franse huizen en nog een gevangenis uit deze tijd. Aan de bewakers op de torens is nog te zien dat deze bajes nog altijd in gebruik is. Volgens de Kampot Survival Guide zitten er zelfs 2 westerlingen. De omstandigheden hier zullen niet al te best zijn, gezien de staat van de gebouwen...

27-12-2010

Aangezien de bus naar Phnom Penh pas om 12.30 uur vertrekt (nou ja we worden om die tijd opgehaald) hebben we nog tijd om even rond te kijken. Bij de oude bioscoop staat de deur open en aan de vrouw die binnenzit vragen we of we in de zaal mogen kijken. Gelukkig zegt ze ja, althans dat denken we, en even later staan we in de zaal. De oude houten banken met nr's erop staan er nog altijd in, alleen onder een dikke laag stof. Het lijkt net of je terug stapt in de tijd. Bij de loketten staan pannetjes op het vuur en wordt het eten bereid dat de vrouw straks op straat gaat verkopen. Het gebouw wordt nu even op een andere wijze gebruikt. De vrouw zal het wel heel vreemd vinden dat we foto's maken van van alles en nog wat. Ze heeft waarschijnlijk geen idee hoe gaaf zo'n gebouw eigenlijk is en dat het behouden zou moeten blijven. Als we nog even een bakkie cappucino doen met uitzicht op de rivier komt de amerikaanse politieauto weer eens langs en een man die het oud papier ophaalt. In Cambodia heeft zo'n persoon een bepaald klinkend toetertje.