Yeeeeeeeeh......we hebben het gehaald, we zijn in Ushuaia (voor sommige het einde van de wereld, voor ons een belangrijke mijlpaal) aangekomen!! Voordat de schattige mannetjes van de bus ons in Ushuaia afzetten waren we al erg blij geworden van alle bomen en groen die we onderweg zagen. Dat hadden we al lang niet gezien. Ook de bergen met witte toppen en de vele riviertjes en meren deed onze harten al harder kloppen. Weer een nieuw type landschap in dit uitgestrekte en veelzijdige land. Dat we dit natuurschoon nog niet hadden gezien komt omdat Ushuaia de enige stad in Argentinië is dat aan de andere kant van de Andes ligt.

Het was ongebruikelijk mooi weer in dit land zo dicht bij Antarctica. Op zondag de 24e februari werd ons neefje Thijn gedoopt en wij kozen deze stralende dag uit om te vieren dat we 4 jaar verkering hebben. Op onze 'eigen' dag (22 februari) zaten we namelijk in onze vertraagde busrit vanuit Peurto Santa Cruz. De dag begon goed met verse koffie en Black Forrest Cake (vertaal naar het Duits :) 's Middags hebben we een boottocht gemaakt over de Staat van Magallanes, onder leiding van een super enthousiaste jonge gids die veel wist te vertellen over de verschillende flora en fauna op de eilandjes die we passeerden. We waren met een klein en gezellig gezelschap van Belgen, Duitsers en wij zelf. Met het lokaal gebrouwen Beagle Beer in de hand werd het een gezellige terugtocht op het zonnige dek.

Dit onderste stukje van Argentinië ligt op het eiland Tierra del Fuego (vuurland), tussen het Beagle Channel en afgescheiden van het vaste land door de straat van Magallanes. Deze straat is vernoemd naar de Spanjaard die op zijn beurt het land vernoemde naar alle vuren die ontstoken werden door de oorspronkelijke bewoners. Een van die groepen, de Yamanas overleefde in dit koude winderige gebied zonder kleren. Daarbij smeerden ze zich in met zeeleeuwen vet en as. Deze wijsheid hebben we van de gids en uit een museum. Doordat het land en de mensen niet veel te bieden hadden voor de kolonisten heeft deze lokale bevolking het erg lang uitgehouden en de laatste nazaten leefde tot de vorige eeuw in traditie.

Ook het nationale park Tierra del Fuego is prachtig. We hadden wederom prachtig weer om de bergtoppen te kunnen zien. 's Morgens was er nog wel mist wat een prachtig beeld gaf van de authentieke stoomtreinen op het voormalige gevangenen smalspoorlijntje. Het park heeft verschillende meren en rivieren en na iedere bocht was de kans hoog op een volgend 'oh en ah' moment. We kunnen er veel woorden voor gebruiken, maar de foto's zeggen net zo veel!

Wij waren er helemaal ondersteboven van!

Vanuit Ushuaia vertrekken ook de schepen naar Antarctica. We hebben er maar kort over na hoeven denken, dat doen we niet. Prachtig, maar we laten dit continent het liefst zo als het is. Na onze zuidelijke mijlpaal zijn we terug richting de evenaar vertrokken. Met als eerste stop El Calafate. Deze plaats ligt vlakbij de machtige gletsjer Perito Moreno. Met zijn 5 km brede mond een indrukwekkende verschijning. We verbleven in een super gezellig en sfeervolle hostel I Keu Ken. We hadden al snel vrienden gemaakt en we kwamen ook nog bekenden uit Ushuaia tegen. Een goeie plek om de mooiste foto's en filmpjes van de gletsjer met elkaar te delen.

Het zuid westen van Argentinië is uitermate geschikt om te wandelen. Omdat de knie van Martijn niet echt mee werkt op het moment, hebben we onze hike plannen in Torres del Paine (Chili) wat bij moeten stellen. Dat gaf wel de mogelijkheid om naar het dichtbijgelegen El Chalten te gaan. En dat was een goede keuze! Dit prachtige plekje ligt in een door bergen omgeven vallei met veel groen en enkele wild. Ook de gletsjers en spitse bergtoppen zijn present. Er liggen hier veel hiking paden om al het natuurschoon te bewonderen. Wij hebben de toppen van de Fitz Roy bergketen van dichtbij bekeken. 's Morgens bij het gloren van de dag zijn we de heuvels ingetrokken. We werden verrast door de verscheidenheid aan landschappen die we onderweg aantroffen. Het bleef spannend hoe lang Martijns knie het vol zou houden maar het ging nog steeds goed onderaan de klim richting Fitz Roy. Daar kwamen een medereiziger uit de bus tegen die ons overtuigde om de laatste 300 meter ook te beklimmen. Omhoog bleek geen groot probleem en bovenaan werden we beloond met deze prachtige plaatjes:

De spitse toppen in een kraakblauwe lucht maakte ons van de wijs. Dat er helemaal geen wolken waren is ook zeer uniek volgens de locals. We zaten bijna twee uur lang op de top. En na de enerverende beklimming moesten we natuurlijk ook weer omlaag. Het was inmiddels een uur of 14.00 en het heetst van de dag. Puffend rolde we de berg af met de stok in de hand voor wat extra ondersteuning. Langzaam rees de vraag hoe verstandig het was om dit te doen, maar er was nog maar 1 weg en die was omlaag. Toen het stijlste stuk achter de rug was kwam de opluchting en ging het meteen al een stuk beter. Er restte nog een kleine 3 uur om terug te hiken naar een welverdiend bord pasta.

Het is grappig hoe vaak je mensen treft die je al eens eerder tegen bent gekomen. Het is misschien wel logisch omdat er niet zo veel wegen zijn en iedereen de grootste toeristische plaatsen bezoekt. Toch is het verrassend om iemand te zien die je al kent en interessant om elkaars verhalen te horen.

Morgen vertrekken we naar Chili en verlaten we Argentinië voor even. De plannen zijn een meerdaagse hike en een meerdaagse boottocht door de fjorden. We zijn dus voorlopig even afgesloten van de internationale digitale snelweg.

Wil je weten hoe dit avontuur verder zal gaan? Lees dan over een tijdje meer over tent trekken en zeebenen op deze blog.

- Dit avontuur wordt mede mogelijk gemaakt door Lars die zijn netbook wilde ruilen zodat we jullie verhaaltjes kunnen laten lezen -