Een nieuw verhaaltje van ons, dus we leven nog.

Nadat we ingewandeld waren in El Chalten stond ons volgende wandelavontuur in Chili te wachten. In Puerto Natales aangekomen hadden we maar 1 doel: onze tocht door het park Torres del Paine voorbereiden. Informatie over het park en tochten verzamelen, busticket kopen, uitrusting huren, gedroogd fruit, mueslirepen, chocola, pasta en rijst inslaan! En de gedroogde worst niet te vergeten, wat nog knap lastig bleek in Chili. Genoeg eten voor 1 tot maximaal 6 dagen in het park, afhankelijk van Martijn zijn knie.

De eerste dag begonnen we vol goede moed met een vlakke wandeltocht in het zonnetje. Aangekomen bij het startpunt nog even omgepakt, waar de beruchte patagonische wind al snel van zich liet voelen. Donkere wolken pakten zich boven ons hoofd. Desondanks ging de zonnebril op om ons te beschermen tegen de harde regen en het opkomend stof en grind. We waren blij met onze wandelstokken, anders waren we zeker met rugzak en al plat op de grond geslagen. Na regen kwam zonneschijn en we vervolgde onze tocht met harde wind en lagen zonnebrand op richting de bergen. Na 18 km kwamen aan in ons 1e basiskamp.

De wandeltochten in Torres del Paine zijn zeer bekend en worden dan ook door veel toeristen gelopen. Van natuurcampings tot 5 sterren hotels zijn er te vinden, inclusief de bijbehorende toeristen klasses. Het meest bezochte gedeelte is de W, een 4 tot 5 daagse hike. Het staartstuk van de trek die wij uitkozen voor de 1e dag was echter uitgestorven. Niet alleen doordat we slechts met 6 personen startte, maar ook door de uitgebrande bossen. Hoewel het nationaal park de natuur moet beschermen zijn er om de paar jaar bosbranden (door verkeerd gebruik van vuur door toeristen) die het park verwoesten.

Met twee van onze lotgenoten op dit stuk (Eily & Ross) hebben we de hele trek samen opgetrokken. Ze hadden het briljante plan om 2 dagen op dezelfde plek te kamperen zodat we op de tweede dag geen zware tassen mee hoefden te slepen. We hebben ons gele tentje opgezet op een mooi plekje, een beetje uit de wind. Al onze spullen erin, wat nog knap lastig is in een laag tweepersoonstentje. Ruimte voor de backpacks was er niet, zij lagen dus ook op onze matjes waardoor ons slaapplekje wel heeeel erg knus werd voor ons tweeën, maar wel lekker warm! 's Avonds in de slaapzak kruipen of omkleden in het kleine tentje was bijna net zo intensief als het wandelen zelf :p

De 2e dag was een pittige wandeltocht richting gletsjer Grey, 28 kilometer met klimmen waar soms ook onze handen bij nodig waren. De 3e dag zijn we naar de France Valley gelopen waar we bij Campemento Italiano onze zware tassen konden droppen, voordat we konden klauteren naar een prachtig uitzicht! Nog niet alle bergen waren uit de wolken, toch hebben we 1 berg heeel mooi kunnen bekijken. Daarop ligt een gletsjer op grote hoogte waarbij het afbrokkelende ijs honderden meters naar beneden bulderd. Dat zorgde voor een overweldigend geluid dat door de vallei dreunde. Wel een paar seconden later, dus je moest goed opletten! Toen we onze rugtassen bij campemento Italiano weer opgepikt hadden, zijn we doorgelopen naar Refigio Cuernos, een extra 2,5 uur. We vonden een idyllisch plekje aan het meer om ons tentje op te zetten tijdens de zonsondergang.

´s morgens was het minder idyllisch

Iedere dag zijn we vertrokken met een deprimerend grijze lucht die ook steevast voor regen zorgde. Of je er ook nat van wordt hangt meer af waar de wind zin in heeft. Soms loop je te zweten onder de strak blauwe hemel met de zon op je bolletje maar brengt de wind de regen van verre zodat je weer lekker afkoelt. De wind en zon zorgen er ook voor dat de kleren binnen no-time weer droog zijn. Sommigen kiezen ervoor om zich steeds om te kleden (de zogeheten gortex dansjes), anderen laten het gewoon over zich heen komen en drogen in de wind. Opvallend genoeg transformeerde het weer bij ons iedere dag rond het begin van de middag in stralend mooi weer.

Het park heeft zijn naam te danken aan de spitse bergpunten die als torens boven het landschap uitsteken. Deze hebben grote overeenkomsten met de spits van Fitz Roy die we in El Chalten zagen. De 4e dag gingen we op zoek naar deze bergtoppen, maar ook deze jongens lieten zich niet zomaar zien: eerst een rotspartij beklimmen en vervolgens genoeg geluk hebben om een gat in de wolken te vinden. Als alles mee zit krijg je er wel een spectaculair uitzicht voor terug. Het is zo indrukwekkend dat geen enkele foto er ook maar dicht bij kan komen. Helaas, jullie moeten het zelf gaan bekijken om het te snappen! De zonsopgang geeft deze plek nog een extra mysterieus tintje. Het ochtendgloren doet de witte torens rood gloeien als kooltjes in het vuur. Om dit van dichtbij te kunnen zien moet er dus wel in het donker naar boven geklommen worden.

Op een zekere 9 maart bleek het geluk aan onze zijde: Sterren aan de hemel betekend geen wolken! In alle vroegte vertrokken we dus voor een klim van een paar honderd meter omhoog. Een stoet van lampjes kronkelde de berg op. Vol verwachting en zonder zicht bleek het spoorzoeken naar de top een haalbare uitdaging. Het enthousiasme zorgde voor voldoende adem en binnen drie kwartier waren we boven. Daar bleek de natuur een spelletje met ons te spelen. Ondanks de sterren bij vertrek was nu alles verhuld in een dikke deken verzadigde stoom, beter bekend als wolken. Juist op het moment dat velen de koude niet meer aankonden en aan de terugweg begonnen, trok de bewolking als een klein wondertje voor 3 minuten open en werd het lopen en wachten beloond met een sprookjesachtig zicht op de in nevel gehulde torres. Martijns eerste cadeautje. Een tweede cadeautje was wel dat Martijns knie na twee dagen wandelen weer perfect aanvoelde. Een derde cadeautje was de beloning op het einde van de dag met een biertje in de zon aan de voet van de torres die zich volledig lieten zien.

Iedere dag hebben we veel gelopen. Zes tot tien uur sjouwen met of zonder zware bepakking. Omdat er slechts enkele plekken zijn waar je kunt kamperen kom je steeds weer dezelfde trekkers tegen. Dat zorgt al snel voor een hecht groepsgevoel en gezellige avonden. Iets wat ook terug te vinden was bij terugkomst in Puerto Natalis. Daar had een enorme groep met W-trekkers een restaurant overgenomen wat in een klein feestje resulteerde. We zijn nog een paar dagen opgetrokken met aantal wandelaars.

Na 6 dagen wandelen hadden we er wel even genoeg van. Gelukkig hadden we het volgende onderdeel van de planning al vastgelegd. Dit werd een 4 daagse bootreis door de fjorden van zuid Chili. We hadden al verschillende mensen gesproken die mee waren gegaan en wisten dan ook precies wat we mee moesten nemen: snacks en drank, de rest was inclusief. Een prachtige reis stond ons te wachten met de eerste dag een bezoek aan een gletsjer die in zee uitmond. Daar sloeg ook het weer om naar super stralend mooi weer, wat we de rest van de tocht hebben gehouden. 's Avonds was er karaoke dat de sfeer meteen op niveau bracht. We hadden op de W-trek al vrienden gemaakt met de onbreekbare Tasmanier Brit, zijn zoon Kirk, de Duitse Susan en de Brabantse Janneke. Ook andere gezichten uit eerdere hostels en wandelingen kwamen we weer tegen. Het beloofde een gezellige reis te worden en we hebben ook erg gelachen en genoten onderweg.

Ons favoriete spelletje was Wie ben Ik?

De hoofdtaak op het schip was walvis spotten en eten. Verder deden we niet zo veel, behalve 's avonds een drankje drinken, spelletjes spelen of 1 van de georganiseerde activiteiten. Van de walvissen hebben we niet zo veel gezien, behalve wat fonteintjes uit hun ademgat. Wel waren er veel speelse zeehonden en enkele dolfijnen te bewonderen. De laatste avond hebben we afgesloten met bingo en een gezellig dansfeest, waarbij iedereen zijn ingeslagen drank opmaakte tot in de kleine uurtjes.

Het varen door de fjorden leverde prachtige plaatjes op die je kunt zien in de foto sectie!

Wil je weten hoe dit avontuur verder gaat, kijk dan binnenkort weer op deze blog over vulkanen, meren en chocola.

- Dit avontuur werd mede mogelijk gemaakt door alle reistips van Charlotte, Janita, Jasper, Vera, Judith en alle anderen die ons voorgingen -