Nadat ik de full body scans op LA Airport had overleefd, kwam ik na een paar uur vliegen aan in Cancun (Mexico!!). Cancun was net aan het herstellen van springbreak. Springbreak houdt in dat Amerikaanse meiden in bars met hun witte wet-T-shirtjes onderling wedstrijdjes sex-met-ZOVEEL-mogelijk-verschillende-mannen houden. Dit tot groot plezier van de Amerikaanse en Mexicaanse jongens die het zo wel erg makkelijk gemaakt werden met hun wedstrijdjes sex-met-ZOVEEL-mogelijk-verschillende-vrouwen. Ik ben na een avondje slapen in mijn discobed -de muziek van de discotheken was zo hard dat mijn bed ervan schudde en ik zelfs in mijn dromen op de dansvloer uit mijn dak ging!- Cancun zo snel mogelijk ontvlucht!

Zo belandde ik in Tulum, een schattig dorpje, waar naast een te wit strand de Maya ruïnes de grote attractie zijn. De ruïnes zijn echt schitterend! Ik begrijp helemaal waarom de Maya's daar gewoond hebben: de steenhoopjes zijnprachtig gelegen aan de Caribische Zee met z'n geweldig witte stranden. Verder heb ik in Tulum het grotduiken ontdekt! Wat een geweldige ervaring is dat! De eerste grot is de grootste limestone grot in de regio en we hebben daar heerlijk gedoken in de tunnels met allerlei prachtige limestone formaties. Het geeft echt een adrenaline kick om in een grot rond te dobberen! Helaas ging het even mis toen de regulator (het ademapparaat) van één van mijn mededuikers kapot ging nadat hij net zijn longen had leeggeblazen. Zijn eerste reactie was (paniek!) omhoog zwemmen maar dat gaat natuurlijk niet zo makkelijk in een grot... Was wel even eng om hem in paniek zo tegen het plafond van de grot te zien slaan! Gelukkig werd hij snel gered door onze divemaster en zijn we als een gek de grotten uit gezwommen! Na het installeren van een nieuwe reg zijn we de grot uiteraard weer ingegaan, dit keer gelukkig zonder bijna-dood-ervaringen. Wat overigens van mijn kant een beeeeeeeetje dom was dat ik vergat (tot twee keer toe!!!) om mijn regulator in te doen... De eerste keer kreeg ik het binnen 1 meter gauw door maar de tweede keer heeft onze duikinstructeur mij omhoog moeten trekken en gevraagd waarom ik aan het duiken was zonder mijn ademapparaat in te doen.... oké, een beetje heel erg dom....

De tweede grot was nog spannender! We moesten eerst (met de tank al op onze rug....) een stukje door het bos lopen om vervolgens bij een donker gat uit te komen. We moesten vanaf de rand 3 meter naar beneden springen om het water te bereiken. Hierna zijn we snel flink afgedaald en toen de tunnels ingezwommen!

Het vetste van deze grotten zijn de termoclines (een scheiding tussen warm en koud water) en de haloclines (vers water dat bovenop zout water ligt (mengen dus niet!!)) die zich hier bevinden. Je kunt echt precies een lijn zien tussen deze twee wateren!! Het was fascinerend om met deze scheidingen te spelen. Er is bijvoorbeeld een verschil in je drijfvermogen: als je van zout naar vers gaat Voel je dat het zoute water je echt omhoog duwt!

Na Tulum ben ik met Phil (een Belg) naar Belize afgereisd. Na wat (warme!) bussen, taxi's, grenskantoortjes en een boot kwamen we aan op Caye Culker. Phil heeft een vriend die daar woont en ik kon dus (super relaxed!) daar tukken. Het was erg gezelig en ik heb kennis mogen maken met de longtimers van het eiland. Dit leverde sappige roddels en een aantal erg interessante discussies op (zo weet ik nu dat ik de zaden van appels op moet eten omdat het mijn ziel van binnenuit zal voeden... ofzoiets...). Ook heb ik een poging tot yoga gedaan. Ik ben (uiteraard!) achter in het klasje gaan plaatsnemen, zodat niemand mij zou uitlachen om mijn pogingen mijn benen in mijn nek te leggen... Maar gelukkig viel dat allemaal wel mee en ik moet toegeven dat ik het geweldig vond! We zaten op het dak van de hoogste skyscraper (3 verdiepingen hoog) en zo probeerde ik ¨de Warrior¨ uit te voeren terwijl ik ondertussen uitkeek op een geweldige zonsondergang! Ik bleek overigens een natuurtalent in de laatste oefening! Deze oefening hield in dat je moest liggen, je ogen moest sluiten, alle spieren ontspannen en moest denken aan wat die les je spiritueel had bijgebracht. Ik was zo ontspannen dat ik zelfs een klein dutje heb gedaan (tot zover mijn spirituele lessen...).

Omdat Phils' vriend kitesurf-leraar is heeft hij mij een poging tot het besturen van de kite laten doen. Algauw bleek dat ik hierin geen natuurtalent ben en tot hilariteit van de mensen die langsliepen ben ik met de kite zeker 16 keer gecrasht... Op Belize ben ik verder nog gaan duiken, wat ook weer erg gaaf was! Ik heb daar kleurige vissen, schildpadden, haaien en een paar grote eaglerays gezien. Gelukkig vergat ik dit keer niet mijn regulator in te doen!

Na Belize stond Guatemala op het programma. De grens tussen deze landen is redelijk vreemd! Tussen alle boerderijtjes met varkentjes en kippetjes staat een klein huisje wat het immigration kantoortje blijkt te zijn. Aangekomen in Flores ben ik met mijn busgenootjes lekker gaan eten en biertjes gaan drinken. De volgende dag zijn we dapper om 5 uur in de ochtend (!!!) naar de Tikal ruïnes gegaan. Het bijzondere aan deze ruïnes is dat ze bijna 1000 jaar verscholen in het oerwoud hebben gelegen en dat de stad op zijn hoogtepunt 100.000 inwoners kende! Naast alle oudheidkundige schoonheid ontdekten we een heerlijk siësta plekkie met uitzicht op de grootste tempel. Wat zijn dutjes toch fijn!

Na Flores ben ik bus-boot-bus-bus weer teruggekruist naar Mexico (klinkt allemaal erg onlogisch maar als je de kaart ziet snap je me vast!). Ik ben de stad Palenque snel ontsnapt en heb een bungalowtje gevonden in de jungle. Superleuk: lichtgevende insecten en wakker worden door krijsende apen! Er was een gezellig restaurantje vlak bij waar elke avond live salsa muziek was. Vlakbij mijn bungalowtje lagen de wereldberoemde Palenque ruïnes en met wat fantasie kon je je bij deze steenmassa's een voorstellig maken van wat ooit een grote en bruisende Mayastad was. Prachtig en indrukwekkend!

Na Palenque was het tijd voor San Christobal de Las Caşas. Toen ik me in de minivan, die me hier naar toe zou vervoeren, installeerde, was ik blij verrast door het comfort van de bus! Glimlachend wist ik dat dit echt de beste busrit ooit zou worden!!! Helaas bleek dit niet het geval te zijn... Omdat we door slingerende bergpaden reden begon na een half uur de eerste -mijn schuin achterbuurman- al te kosten. Om onverklaarbare redenen had deze jongeman geen kotszakje paraat en vloog zijn ontbijt dus door de hele bus! Dankzij mijn yogales wist ik precies hoe ik dit geweld gecontroleerd kon ontwijken! Hoewel de bus stonk en vies was, was ik dus erg blij (en trots!) dat ik schoon gebleven was! Aan dit geluk kwam een einde toen een andere jongeman behulpzaam DACHT te zijn door de kots uit de bus te schoppen... Helaas had hij niet gekeken of er iemand voor de bus stond. En je raad het al... Dat was ik. Ik voelde me toen echt heeeeel vies! Mijn eigen kots op mijn kleren is smerig, maar de kost van een ander! Getver! Maar the show must go on, dus ik stapte dapper maar stinkend de bus weer in om -met op de ahetgrond het geluid (mijn IPod was leeg) en geur van andere kotsende passagiers- mijn reis naar San Christobal te vervolgen. Geloof me, het waren nog 4 lange lange uren!

Volgende blog zal ik vertellen over de rest van mijn tijd in Central Amerika en de foto´s op de site zetten.

Veel liefs!!