Al snel bleek dat één dag en één nacht in Surfers Paradise ruimschoots voldoende was om dit betonnen oord aan de Gold Coast à la Salou en Chersonisos te 'bewonderen'. De volgende dag stapten we dan ook met hoge verwachtingen in de bus naar het hippie en surfdorp Byron Bay. De bevolking van dit stadje loopt uiteen van hippies met dreadlocks die in beschilderde campervans leven tot surfende dudes en chicks tot doodnormale door de zon gebruinde Australiërs en een enorme lading backpackers die zoals wij massaal arriveren per Greyhound bus. In Byron hebben we ons dan ook vermaakt met mensen kijken, winkeltjes checken zonder iets te kopen, op het strand hangen en het maken van een flinke wandeling naar de vuurtoren. Vanaf het uitkijkpunt bij het spierwitte lighthouse zagen we twee mantarays en een zeeschildpad zwemmen in de zee onderaan de klif, altijd leuk! Na onze mislukte 'spot-de-dolfijn-missie' in Monkey Mia aan de westkust, zagen we deze beesten eindelijk tijdens een 3 uur durende zeekajak tocht. Toen we ons met enige moeite door de branding hadden geworsteld, duurde het even voor we ze zagen, maar de groep van zo'n 10 dolfijnen op minimaal 15 meter afstand was het in de rondte peddelen van hot naar her meer dan waard. Het pakken van een golf om terug op het strand te belanden, bleek met onze tweepersoons kajak iets minder eenvoudig dan het eruit ziet... Aha, dus daarom moesten we die helmpjes op en een zwemvest aan! Op een avond werd er door het hostel een talentshow georganiseerd waar de creatieve, muzikale backpackers zich massaal voor inschreven. Onze oren konden helaas niet alles even goed waarderen... De volgende avond trad Cockatoo Paul op in de nabijgelegen Buddha Bar; een hippie-achtig figuur die tegelijkertijd een didgeridoo, gitaar en 6-delige drumkit bespeeld en daarnaast nog eens zingt. Respect voor die gozert! Ook waagden we ons één dezer dagen weer eens op een surfboard. Na een hoop gesleep arriveerden we op het strand, waar ons een behoorlijk rommelige collectie golven te wachten stond én een blue bottle jellyfish alarm. Hebben wij weer! Nederlands als wij zijn - "we hebben niet voor niks $25 huur betaald" - besloten we na een tijd wikken en wegen de golven toch maar te trotseren, aangezien een surfinstructeur ons vertelde dat het allemaal wel meeviel en de eventuele steek niet erger is dan een wespensteek. En jawel... binnen een half uur tijd hing er zo'n kreng van een kwal aan mijn linker elleboog te bungelen! Ik had acuut behoorlijk pijnlijke steken in mijn arm; wat nou gelijkwaardig aan een wespensteek! Dit was zonder twijfel veel helser! Na het er met zand afwrijven van de blauwe tentakeltjes, het aanbrengen van een gel-achtig goedje en 10 uur later waren de steken eindelijk weg. Een typisch gevalletje van "been there, done that, got the T-shirt" zullen we maar zeggen...

Tussen Byron Bay en eindbestemming Sydney maakten we een tussenstop in het kustplaatsje Port Macquarie. Hier vermaakten we ons twee dagen met een bezoekje aan het enigste Koala Hospital in Australië en het checken van de radicale moves die de surfers en bodyboarders maakten op de soms monsterlijke golven. Het Koala Hospital is te vergelijken met zeehondencrèche Pieterburen, maar dan voor deze zieke, zwakke en misselijke inwoners van Australië. Ze runnen de boel volledig op basis van donaties en grijze, geduldige omaatjes voeren de dieren twee keer per dag met een injectiespuit. Zelfs de snuitjes van deze door auto's aangereden of door infecties geteisterde hoopjes ellende worden met een handdoekje afgeveegd!

En toen was het na 5,5 maand toch echt tijd voor onze allerlaatste stop in Australië... Terug bij af zou je het kunnen noemen, maar wél met een enorme ervaring rijker; ons beginpunt Sydney. Na onze opstartperikelen - zie eerste blog - hebben we deze stad een tweede kans gegeven en alle highlights nog eens opnieuw afgewerkt. Melbourne vind ik qua sfeer persoonlijk leuker, maar Sydney is toch wel de stad der Australische steden. De fantastische ligging aan de grootste natuurlijke haven ter wereld en de wereldberoemde Harbour Bridge en Opera House maken hier duidelijk het verschil. Onze memorabele reis door dit uitgestrekte land sloten we in stijl af met een buffetdiner op 250 meter hoogte in het 360° draaiende panoramarestaurant van de Sydney Tower. Met dank aan onze overgebleven Greyhound kilometers, was dit een onderdeel van onze geboekte tour ter waarde van zo'n €150 met onder andere een lunchbuffet cruise door de haven. 's Avonds merkten we goed dat we ons tijdens de lunch en het diner schandalig hadden gedragen... Gelukkig bestaat het gratis ontbijt in het Big Hostel uit witte boterhammen met aardbeienjam, die vullen niet zo!

In de 164 dagen dat we in Australië zijn geweest, heb ik zonder twijfel de tijd van mijn leven gehad. Het is bijna onvoorstelbaar hoeveel moois en indrukwekkends we onderweg zijn tegengekomen. Gelukkig zijn er dan altijd nog de duizenden foto's en ontelbare herinneringen om daarop terug te blikken. Afgezien van de vele allemachtig prachtige landschappen en machtig mooie momenten, zijn het snorkelen bij het Ningaloo Reef Marine Park aan de westkust en het zeilen bij de Whitsunday Islands aan de oostkust mij het meest bijgebleven. Ook de beklimming van de top van Cradle Mountain in het gelijknamige nationale park op Tasmanië is een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt geweest.

Hieronder heb ik een aantal grappige feitjes van deze reis op een rijtje gezet. Wij hebben...
...in 50 verschillende bedden geslapen
...5 weken in een tent en 2 in een campervan overnacht
...3 huurauto's gehad en daarmee in totaal 13.198 km gereden
...5.926 km met de Greyhoundbus afgelegd
...9x van staat gewisseld, waarvan 3x per vliegtuig
...8x de tijd verzet
...6x de Kreeftskeerkring gepasseerd
...14 wasjes gedraaid
...10 slangen in het wild gezien, waarvan 2 zeeslangen
...het meest zuidelijke en oostelijke puntje van Ozz aangetikt
...de poolster (zuiderkruis) en het 'steelpannetje' van het zuidelijk halfrond gespot
...ongeveer 82 broden en de inhoud van 2 potjes Vegemite verorberd.

Morgen vliegen we om 15:50 uur van Sydney naar Singapore, waar we 3 volle dagen de tijd hebben om deze metropool te exploren. Vervolgens vliegen we op dinsdag 13 april om 16:00 uur naar Denpasar; de chaotische hoofdstad van Bali. We hebben al een leuk onderkomen uitgezocht voor een week in het plaatsje Ubud en het tweede gedeelte van deze minitrip zullen we doorbrengen in het toeristische Kuta. Een goede 2,5 week om eens aan de Aziatische cultuur te snuffelen dus! De volgende blog volgt vanuit dit werelddeel der spleetogen.

http://picasaweb.google.com/annemarie.stap