Vanuit Agnes Water zetten we per Greyhound bus koers naar Hervey Bay waar we incheckten in het toepasselijk geheten Friendly Hostel. Dit plaatsje is hét vertrekpunt voor tripjes naar Fraser Island, dus ook wij boekten een guided tour naar dit grootste zandeiland ter wereld. Eerst dachten we eraan zelf een 4WD te huren, maar dit bleek een duur grapje te worden met z'n tweetjes. De selfdrive tours voor backpackers zagen we ook niet echt zitten, aangezien je dan met een stelletje gekken in een jeep gepropt wordt en maar moet zien hoe die groep 2 à 3 dagen lang bevalt. De visioenen van een beschonken reisgenoot achter het stuur na een avondje flink zuipen op het strand of lekkende tenten met het aangekondigde slechte weer trokken ons niet erg, dus speelden we op save en stapten we voor 2 dagen aan boord van een 4WD bus met ongeveer 25 anderen.

Na een half uurtje op de ferry kwamen we aan op Fraser Island, waarna we gelijk richting Central Station - zoals de naam al doet vermoeden de centrale plek op het eiland - stoven voor een leuk wandelingetje door het regenwoud langs de Wanggoolba Creek. Met onze magen propvol van een lunchbuffet scheurden we over het beroemde 75-Mile Beach voor een tussenstop bij het Maheno Shipwreck en vervolgens reden we langs de vloedlijn naar Indian Head voor een mooi uitzicht over het strand en de oceaan. Op de terugweg naar het Eurong Beach Resort (de plek waar we die nacht zouden slapen en alle buffetmaaltijden hebben verorberd) stopten we bij Eli Creek; een kreekje die uitmondt op 75-Mile Beach waar je een stukje doorheen kan waden. Deze Dutchies hadden hun bikini's natuurlijk al aan en stonden dan ook binnen no time tot boven hun knieën in het water met hun slippers in de ene hand en een fototoestel in de andere. Laat dat exploren maar aan ons over! Voordat we de bus weer ingingen, kregen we nog bezoek van een Dingo. Deze beesten zien eruit als vriendelijke honden, maar zijn familie van de wolf. Op het hele eiland wordt voor ze gewaarschuwd, omdat ze soms nogal agressief kunnen worden, zeker als er voedsel in de buurt is. Er wordt dan ook geadviseerd geen fruit, nootjes en producten met kokosnoot mee te nemen, want daar komen ze op af. En wat hadden wij bij ons als noodvoorraad? Juist, appels én gezouten pinda's... Daar komt nog eens bij dat mijn douchegel een kokosgeur heeft en ik daarmee de vorige dag mijn bikini had gewassen... No worries mates, I'm still alive! Met bijna nog pijn in ons buik van het dinerbuffet in Mexicaanse stijl van de vorige avond, vielen we de tweede dag aan op het ontbijtbuffet, waarna we door het binnenland van Fraser Island naar het beroemde Lake McKenzie ploegden. Hier hebben we een heerlijke ochtendduik in het heldere water genomen en een flinke do it yourself scrubbehandeling en bijbehorende fotosessie gehouden. Na alweer een lunchbuffet op het resort, hobbelden we over een zandweg met misselijkmakende kuilen naar Lake Wabby. Ongeveer 4,5 kilometer later stonden we aan de rand van het meer en onderaan een immens duin. We besloten eerst maar eens te bekijken wat er bovenop het duin te zien was: de Hammerstone Sandblow oftewel een enorme zandvlakte met zover je kon kijken... tsja, alleen maar zand! Na een creatieve fotoshoot namen we een duik in het niet heel aantrekkelijk uitziende water van Lake Wabby, maar geloof mij, na zo'n tocht door het mulle zand hadden we het bést wel warm gekregen. Hierna raasden we helaas alweer richting de ferry voor de oversteek naar het vaste land.

De volgende dag pakten we de Greyhound bus van Hervey Bay naar Rainbow Beach; een populair gehucht onder backpackers aan een 'mooi' strand, waar wij niet enthousiast over konden worden. Heel toepasselijk zagen we wél een duidelijke regenboog op het strand van Rainbow Beach. Wij vatten het op als teken dat we de boel hier wel gezien hadden en regelden dan ook voor de volgende dag een bus richting het chique surfdorpje Noosa.

Noosa beviel ons zó goed, dat we er bijna niet meer weg wilden: uiteindelijk zijn we er maar liefst een week lang blijven hangen! We hadden een kosteloze upgrade naar een tweepersoonskamer, je kon gratis kajaks, bodyboards en surfboards lenen bij het hostel én het jaarlijkse surffestival was aan de gang. Dat betekende een gezellige drukte in het plaatsje en de nodige actie in het water. Even om aan te geven hoe erg de surfgekte hier heerst: 1 op de 3 inwoners - van jong tot oud - surft en in het hele dorp kom je ladingen auto's en mensen met surfboards tegen. We hebben aardig wat uurtjes besteed aan het ons vergapen aan de surfwedstrijden die aan de gang waren. Deze longboard kampioenschappen waren onderverdeeld in verschillende disciplines, zoals noseriding, tandemsurfing, leeftijdscategorieën t/m 70+ en natuurlijk professionals en amateurs. De golven waren enorm en de onderstroming tegen het gevaarlijke aan, met als gevolg dat het voor deze wedstrijden ideale omstandigheden waren, maar wij zelf helaas niet gesurft hebben. Dat was flink balen, aangezien Noosa een echt surfparadijsje is. Gelukkig hebben we ons nog een dagje vermaakt met de geleende bodyboards en toen merkte je pas goed wat ze met die onderstroming bedoelden; binnen een paar seconden dreef je ongemerkt tientallen meters af! Vanwege het festival werden er op een avond twee surffilms vertoond in het YHA hostel en dat was niet tegen twee doven gezegd. Onder het genot van een koud biertje keken we de films 'Little Black Wheels' en 'Dear & Yonder', die laatste is een film over de ontwikkeling van het vrouwensurfen; erg interessant en héle mooie beelden! Eén ochtend sjouwden we een tweepersoons Bic kajak naar de Noosa River en hebben we een leuke route gepeddeld langs onder andere de 'million dollar houses'. Allemachtig wat een kasten van huizen staan daar, de één nog luxueuzer dan de andere! De volgende dag hadden we alleen enorme spierpijn en waren we niet voorruit te branden... Niet alleen het golfsurfen is hier een must do, het maken van een wandeling door het Noosa National Park stond ook op de planning. In totaal hebben we 7 kilometer gelopen, eerst langs de kust met een picknickstop op een zonnig strand en terug door het regenwoud en de bossen. Er zouden koala's moeten zitten, maar zoals gewoonlijk hebben wij ze gedurende onze wandeling niet gezien. Pas toen we na afloop gingen vragen bij de information desk hoe dat nou zou zat, werd ons verteld waar er sowieso één te zien zou zijn. En ja hoor, precies naast het wandelpad waar we een paar uur terug al gelopen hadden, zat een wollige koala. Wat zijn het toch schattige beesten! We hadden het geluk dat deze wakker was - ze slapen normaalgesproken 20 uur per dag - en bewoog, wat resulteerde in een enorme lading foto's van dit ene beestje. Wij zien die beesten ook niet elke dag!

Eén van de dagen in Noosa bezochten we Australia Zoo; de door Steve Irwin's vader opgezette kleinschalige dierentuin die uiteindelijk is uitgegroeid tot het ruim opgezette park van nu. Met een gratis shuttlebus werden we voor de ingang van de zoo afgezet, waar we aan het einde van de middag ook weer netjes opgehaald werden. De dierentuin heeft vooral dieren die in Australië voorkomen: hagedissen, slangen, vogels, krokodillen, emu's, kangoeroes, wombats, koala's, Tasmaanse duivels en ga zo maar door. Maar ook olifanten die je zelf kan voeren, otters, rode panda's en een heuse kinderboerderij met schapen en biggetjes ontbreken niet. Er is ook een wildlifeshow waar vogels, reptielen en krokodillen de hoofdrol spelen. Het heeft een hoog entertainmentgehalte, maar toch is het wel erg leuk al die papegaaien en roofvogels als een malle langs de tribunes te zien vliegen en de krokodillen happend naar een stuk vlees in actie te zien. Uiteraard zijn er weer de nodige foto's geschoten en vooral bij de koala's escaleerde het aantal. Die beesten blijven fascinerend! Net als kangoeroes, waar je gewoon tussendoor kon lopen en heel dichtbij kon komen. Zie de geuploade foto's voor het resultaat!

Na Noosa vervolgden we onze weg naar de hoofdstad van Queensland: Brisbane. Het was weer even wennen aan de drukte van een stad, maar het beviel ons niet slecht. We zijn er twee volle dagen geweest en hebben vooral veel dingetjes geregeld. Dankzij het gratis draadloze internet in de bibliotheek hebben we alvast een hostel in Singapore geboekt en de nodige informatie bij elkaar gesprokkeld over zowel deze metropool als Bali. We moesten nog vaccinaties halen voor onze trip naar Bali, dus ik ben netjes ingeënt tegen Hepatitis A en buiktyfus. Met een stijve linkerarm hebben we de rest van Brisbane verkend van de South Bank tot de City Botanic Gardens en alle winkels daar tussenin. 25 maart hebben we 's avonds onze 5 maanden in Australië gevierd met een lekkere bak cappuccino in een fauteuiltje bij de Starbucks in plaats van een 'goudgele rakker' op een barkruk.

Op dit moment zijn de plannen om ons een dag en een nacht in Surfers Paradise te vermaken, dan verder te reizen naar Byron Bay en uiteindelijk Sydney. Hopelijk kan er tussendoor nog wat gesurft worden, anders moet ik naast een trip door de Outback per 4WD ook ooit eens terug voor een surftripje in Australië... Wordt vervolgd, folks!

http://picasaweb.google.com/annemarie.stap