Hoog tijd voor een nieuwe blog, want in de tussentijd zijn we alweer 2 keer verhuisd van locatie. De laatste blog zaten we nog in de Blue Mountains, nu gaan we alweer bijna weg uit Canberra. In de tussentijd hebben we het volgende beleefd:

01/11 De tweede en laatste dag in de Blue Mountains hebben we besteed aan het verkennen van het nationaal park. Als 2 jonge woudlopers hebben we kilometers door de wildernis geparadeerd, uiteraard op de daarvoor bestemde paden met routemarkering. We begonnen bij het Visitor centre op Echo Point, vanwaar je een goed uitzicht had op de Three Sisters. Vanaf daar zijn we via de Giant Steps (meer dan 900 treden steil naar beneden langs de klif) en de Federal Pass door de blauwe bossen gelopen. Om het budget te ontzien en sportief als wij zijn, hebben we het toeristische treintje en de cabinebaan vermeden. Met als resultaat een stel stijve spieren en moeite om de volgende ochtend uit het bovenste stapelbed te komen… Heel toevallig kwamen we onderweg ook nog onze Finse roommate uit Sydney tegen toen we onze bammetjes zaten te knagen in de bush bush, grappig! Na deze actieve dag ging een flesje blauwe (we moesten uiteraard in stijl blijven!) energy drink in de vorm van een handgranaat op het terras er wel in. Ondanks dat hebben we 's avonds de centrale hal van het hostel nog onveilig gemaakt met een fanatiek partijtje airhockey.

02/11 's Ochtends zijn we per trein afgereisd naar Bondi, één van de buitenwijken van Sydney aan het strand, waar we eerder met de coastal walk ook al langskwamen. Het was stralend weer en een beetje relaxen kwan geen kwaad tussen al dat sjouwen door, dus de keus voor een verblijf van 3 nachten in een hostel op loopafstand van het beroemde Bondi Beach was snel gemaakt. Onze spullen dumpten we in Noah's hostel om vervolgens de boel eens te gaan verkennen en inkopen te doen in de supermarkt. 's Avonds hebben we tussen alle joggende en surfende Australiërs ons sportieve steentje bijgedragen door een partijtje te frisbeeën op het strand.

03/11 Tijd voor een stranddagje! Handdoeken mee, bikini aan, frisbee en leesvoer mee, een paar honderd meter lopen en het feest kan beginnen. Het was super warm, dus we smeerden ons als een malle in met zonnebrand na elke duik in de zee. De golven waren behoorlijk hoog en krachtig, dus we moesten soms moeite doen om alles aan te houden! De actie van de dag was dat we het presteerden onze handdoeken niet meer terug te vinden, wat resulteerde in een wanhopige zoektocht al scheldend en driftig om ons heen kijkend. Gelukkig hebben we ze weer terug gevonden; de handdoeken waren op een hoopje gewaaid door de wind en we keken op het verkeerde stuk strand…

04/11 Een blik naar buiten voorspelde niet veel goeds: regen en een grijze lucht. De plannen werden gewijzigd en het strand werd verruild voor het hypermoderne winkelcentrum bij Bondi Junction. Kijken, kijken, niet kopen en je dan toch een hele dag vermaken… Het is gelukt, dankzij het enorme complex en het illegaal aftappen van internet in de boekhandel om zo op mijn supersonische Nokia onze mail te checken. Iets terugschrijven werd alleen een beetje lastig met T9, maar zo waren we toch weer even bij.

05/11 Deze dag zijn we van Bondi via het centraal station van Sydney waar de Greyhound bussen stoppen naar Canberra gereisd, waar we rond 16u aankwamen. Meer keus dan het (vrij prijzige) hostel van Youth Hostelling Australia was er niet, dus hebben we daar ingecheckt. 's Avonds hebben we een lekkere vers gemaakte pizza en een biertje voor totaal $6 in het hostel gegeten. Luxe is het hier wel, want er is zelfs een indoor pool en sauna, waar we na het eten dan ook dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Canberra is trouwens een erg wijds opgezette, maar vooral saaie ingeslapen stad met brede straten en massieve gebouwen. Ooit was er een strijd tussen Sydney en Melbourne wie van de twee hoofdstad moest worden en dat was de overheid zat. Vandaar dat er werd besloten een nieuwe stad te stichten en door het houden van een wedstrijd zijn twee Amerikaanse architecten de gelukkigen geweest om deze stad te ontwerpen. Vandaar dat alles dus zo symmetrisch en waterpas is!

06/11 Het Australian Institute of Sport klonk ons goed in de oren en dat hebben we daarom maar eens vereerd met een bezoekje. Na een tour van 1,5 uur verbaasden we ons erover dat dit land bekend staat als een echt sportland. De faciliteiten zijn een stuk minder hightech dan in ons kikkerlandje. Een tennisbaan was nergens te bekennen en de meest beoefende sport is Netball oftewel Korfbal. Juist… Dorien, als je ooit een pro wordt, dan moet je blijkbaar toch eens hierheen! Toch ziet de hal van de Papendrechtse Korfbal Club er denk ik een stuk professioneler uit. Ongelofelijk dat hier Olympische kampioenen worden gekweekt, zeker als je bedenkt dat de meest beoefende sport niet eens een Olympische sport is! Toen was het tijd voor een bezoek aan het Australische parlement, een enorm statig complex, waardoor Canberra toch wel een hoofdstad genoemd kan worden. Het Binnenhof in Den Haag heeft alleen een stuk meer charme, dus we zijn er in 20 minuten doorheen gebaand. Hoezo cultuurbarbaren? De Lonely Planet is echt een bijbel voor backpackers, want dankzij dit boekwerk hebben we hier in Canberra een Belgian Beer Café gevonden met de lijfspreuk "'t zei in verdriet of grote vreugd, een goed glas bier doet altijd deugd". Heel grappig om aan de andere kant van de wereld aan een glas Kriek te zitten! Hij smaakte trouwens net zo als bij onze Zuiderburen. 's Avonds aten we de meest lekkere zelfgemaakte maaltijd tot nu toe: pasta met spinazie uit de diepvries, tomaat, ui en blokjes bacon in sour cream met een lading kruiden uit onze gekochte kruidenmolen voor de smaak. Aanrader!

07/11 Vandaag moesten we om 10u uitchecken, maar gelukkig konden we onze bagage achterlaten in een kluis, zodat we niet gelijk een hernia zouden krijgen. Het National Museum of Australia konden we natuurlijk niet overslaan, zeker niet omdat het ook nog eens gratis is! Het is een enorm gebouw met een nog grotere collectie aan voorwerpen en filmpjes en een enorme lading aan infobordjes en interactieve dingen. Erg mooi en bijzonder opgezet, maar voor ons als non-museumfreeks iets teveel van het goede. Toch was het erg leuk om wat mee te krijgen over de geschiedenis van dit land.

Op dit moment moeten we nog zo'n 5 uur wachten, voordat we met de Greyhound nachtbus van Canberra naar Melbourne vertrekken. Straks maar eens een flinke pan chili con carne koken, dan kunnen we er wel een nachtje tegenaan! We hebben een tafel gekaapt aan het raam in een hoek van de gemeenschappelijke ruimte van het hostel, zodat we ons zonder kamer toch nog enigszins kunnen vermaken. De volgende blog volgt vanuit Melbourne!