Hallo (toekomstige) trouwe lezers!

Onder een avontuur als dit versta ik niet alleen de reis zelf, maar zeker ook de voorpret die erbij komt kijken. Vandaar deze blog over hoe dit plan tot stand is gekomen en een eerste kijkje in de keuken van de voorbereidingen. Waarom Australië en niet een andere mooie plek op deze aardbol? Waarom backpacken en niet studeren, stage lopen of werkervaring opdoen? Ik spreek nu trouwens even voor mezelf, maar ik denk dat voor Paula ongeveer zo'n zelfde verhaal geldt.

Ik wil al jaaaaaren naar Australië, ik heb dan ook al jaaaaaren een Australische vlag tegen de zolderkap van mijn kamer hangen en krijg en verzamel al jaaaaaren informatie over dit fantastische land. Wat dat betreft is het niet zo gek dat ik gekozen heb om in Australië te gaan backpacken en niet ergens anders. De diverse natuur, de steden, de laidback mentaliteit van de mensen, de stranden waar je fantastisch kan golfsurfen, het avontuurlijke en sportieve karakter, en de grootte en uitgestrektheid van dit land spreken mij op de een of andere manier ontzettend aan. Daar komt nog bij dat Australië echt ingesteld is op het backpackersleven en meer westers en geciviliseerd is dan bijvoorbeeld Azië of Zuid-Amerika, terwijl het toch totaal anders is dan een land als Nederland zonder dat je last hebt van een enorme cultuurshock. Voor mij persoonlijk dus een ideale en uitgelezen bestemming voor een half jaar durend avontuur als dit.

Na 8 jaar basisschool, 6 jaar Atheneum, en 4 jaar Universiteit leek het mij wel aantrekkelijk om niet gelijk het serieuze leven in te duiken met een vaste baan, eigen huis en meer van dat soort verantwoordelijkheden. Nee, gewoon eens iets totaal anders dan alle voorgaande jaren en de jaren die nog gaan komen. Niks studeren, niks stage lopen, niks werkervaring opdoen. Gewoon even doen waar je zelf zin in hebt, de wijde wereld intrekken, leren van de mensen om je heen, inspiratie opdoen, je af en toe redden uit onvoorziene situaties en genoeg hebben aan jezelf. Back to basic zou je het kunnen noemen, maar dan wel met de huidige techniek en voorzieningen.

Eigenlijk doe ik dus al jaren aan het mezelf voorbereiden op deze reis. Voorbereiding is ook essentieel, want zonder goede voorbereiding kom je er meestal ook wel, maar doe je dingen lang niet zo efficiënt en effectief. En aangezien mijn motto nog altijd is "als je iets doet, moet je het goed doen", zou het raar zijn als ik nu ineens alleen een ticket boek en de rest ter plekke wel bekijk. Respect voor de mensen die dat kunnen, maar ik ben daar geloof ik niet voor gemaakt.

Op de intropagina van deze travelblog kun je lezen wat de huidige plannen zo ongeveer zijn. Er zal ter plekke ongetwijfeld nog iets aan veranderen, maar de grote lijn is in ieder geval duidelijk. We wilden heel Australië zien en niet alleen maar de beroemde toeristische Oostkust, dus de vraag was hoe we in een half jaar tijd het land zo handig en leuk mogelijk kunnen door crossen. Een aantrekkelijk idee vonden we wel om onze openbaar vervoer lifestyle, mede mogelijk gemaakt door onze zeer gewaarde OV studentenjaarkaart, niet helemaal gedag te zeggen en daarnaast zoveel mogelijk manieren van jezelf verplaatsen te gebruiken. Vliegtuig, trein, bus, campervan en benenwagen it is.

Afgelopen donderdag was het dus zover... de tickets zijn geboekt! Na een eerder bezoek aan Kilroy in Amsterdam, hebben we uiteindelijk in Utrecht het een en ander laten uitzoeken over de vliegreis, een buspas, georganiseerde tours, en niet te vergeten de reis- en annuleringsverzekering. Na een paar dagen praktisch nadenken en overwegen hebben we besloten in ieder geval de vliegtickets, annuleringsverzekering, en eerste 4 overnachtingen in Sydney definitief vast te leggen. De rest komt later wel, want dat vergt nog wat meer tijd. Wordt vervolgd dus!

Het duurt natuurlijk nog een tijd tot eind oktober, maar in al mijn enthousiasme over het waarmaken van mijn droom, moet ik zo af en toe dwangmatig een blog posten over onze voorbereidingen. Want zeg nou zelf, zijn het ernaar toeleven en het maken van plannen niet minsten net zo leuk als de reis zelf?

Groetjes en tot de volgende!

Annemarie