Golden Bay

Hallo allemaal!

En hierbij het verslagje van mijn week trip naar de Golden Bay, die ik met het Duitse meisje Ulrike heb gemaakt.

Woensdag: Greymouth-> Murchison
En zo zat ik ineens in de auto van Ulrike, op weg naar het noorden, waar ik eigenlijk 'net' vandaan kwam. Stray gaat niet naar Golden Bay (ten noorden van Abel Tasman NP), wat ik erg jammer vond, maar gelukkig heb ik in Greymouth dus Ulrike ontmoet, mét auto (niet onbelangrijk), waarmee ik een weekje naar de Golden Bay e.o. ben geweest. Weer door Punakaiki gereden, en dus weer een bezoekje gebracht aan de beroemde Pancake Rocks. Vervolgens weer verder gereden naar Westport. Onderweg nog gestopt bij Cape Foulwind. Ook daar was de Straybus niet naartoe geweest, terwijl het een mooi plekje is -tussen de buien door dan;)- en waar een zeehonden kolonie te zien is. Rond deze tijd van het jaar krijgen ze jongen, dus dat was extra speciaal. Ik denk dat we wel een uur naar de beestjes hebben zitten staren. Zo fijn dat je alle tijd hebt en dat je niet afhankelijk bent van de buschauffeur die haast wil maken o.i.d.! Ik heb deze week echt wel de voordelen van de auto ontdekt, maar ik heb nu eenmaal al mijn busticket. Ik blijf steeds maar denken: 'ach, de volgende keer....' Niet dat de bus zo verschrikkelijk is, maar je kunt gewoon zoveel meer zien als je je eigen auto hebt.
Na Westport doorgereden over de bochtige wegen langs de Buller River, richting Murchison. En daar overnacht in the Lazy Cow, waar ik een paar weken terug dus ook heb geslapen. De hosts waren me nog niet vergeten en ze gaven mij en Ulrike een warm welkom. We konden zo aanschuiven voor het dessert met vers fruit en room *yummie!*

Donderdag: Murchison--> Takaka (Golden Bay)
De volgende dag zijn we via Motueka en de steile (en enige) weg naar Takaka gereden, het eerste plaatsje in de Golden Bay. Eindelijk hadden we ook het weer van de westkust achter ons gelaten: de zon scheen en het werd zelfs korte-broeken-weer! Takaka is een soort Woodstock plaatsje met allerlei galleries en hippie-kleding winkeltjes. 's Avonds zijn we naar het plaatselijke filmhuis geweest, voor de film "Mongol". Ik denk dat de bios hier de enige vorm van vermaak voor de bewoners biedt, want de hele zaal zat vol locals.

Vrijdag (Sinterklaasavond!): Takaka --> Collingwood (Golden Bay)
Voordat we naar Collingwood reden zijn we eerst nog naar het noordelijke stuk van Abel Tasman National Park geweest. De eerste stop was de verschrikkelijk lelijke Abel Tasman Memorial (een witte saaie paal), maarja, je blijft een Nederlander hé, dus een verplichte stop;) Vervolgens een wandeling naar de Wainui Falls gemaakt, een schitterend plekje midden in het regenwoud. Wel moest je daarvoor over een wiebelige hangbrug, maar dat was een goede hoogtevreestest. Test doorstaan;) In Grove Scenic Reserve ook nog een korte wandeling gedaan, hoewel dichtbij de Falls, was het toch alweer totaal anders. Dat is het leuke aan NZ: achter iedere bocht ligt weer een nieuw landschap te wachten.
Bij Takaka in de buurt nog naar de Waikoropupu Springs (en voor de toeristen simpelweg "Pupu falls") geweest, de grootste en helderste waterbronnen van de wereld (claimen ze zelf dan he!). En het was echt bijzonder. Zo blauw en je kon zo diep kijken...
Vervolgens naar ons hostel gereden, wat een eindje buiten Collingwood ligt. Het is een oude victoriaanse villa en ligt midden in het regenwoud, maar tegelijk maar 200m van het strand, waar we dan ook de rest van de middag hebben gespendeerd. In het zonnetje gelegen, pootje gebaad, en heel vaak "nice" gezegd;)
En Sinterklaasavond kon natuurlijk niet onopgemerkt voorbij gaan, dus ik heb de kruidnootjes van thuis onderuit mijn tas gehaald en in de huiskamer gedeeld met de andere backpackers. Samen met een Nederlands koppel heb ik aan Ulrike en een Zwitsers meisje uitgelegd wat Sinterklaas in Nederland is. Het Nederlandse koppel had ook chocola, dus het Sinterklaasgevoel was toch een beetje aanwezig. Het was een rare (palmbomen in de achtertuin), maar gezellige Sinterklaasavond.

Zaterdag: Collingwood
Ulrike en ik zijn vandaag daar Farewell Spit gereden, het noordelijkste puntje van het zuidereiland. Eerst zijn we naar Wharariki beach geweest, dat alleen te bereiken viel door een wandeling van een half uur tussen de heuvels met schaapjes door. Normaal is het een zeer ruig gebied, met harde wind, maar nu was er alleen maar een klein briesje, dus ik denk dat we echt geluk hadden. Je kan er alleen niet zwemmen, door de gevaarlijke onderstroming. Er was nog vrijwel niemand, maar we waren niet alleen: toen we een kijkje wilde nemen in één van de vele grotten aan het strand, lag daar ineens een enorme zeehond te slapen. Gauw achteruit gegaan, bang dat we hem wakker hadden gemaakt. Regel nummer 1 in NZ: kom nooit tussen een zeehond en de zee. Toen we even later een eindje verderop op het strand waren neergeploft, zagen we hem naar de zee hupsen, een prachtig "Greenpeace-reclame-achtig" gezicht. Ook nog sporen van (we denken) penguins gezien, maar het bleef bij de sporen in het zand.
De volgende stop was Cape Farewell, het noordelijkste puntje. Daar had je een mooi uitzicht over een baaitje (incl. zeehond) en in de verte aan de horizon MT. Taranaki (noordereiland).
Daarna een korte maar zware tocht naar Pillar Point gemaakt. Het was maar een half uur, maar door de droogte en hitte waren we wel behoorlijk uitgeput toen we boven waren. Maar het was het meer dan waard: een schitterend 360 graden uitzicht over de valleien, Cape Farewell, Mt Taranaki en (last but not least) Farewell Spit. Zo van boven leek het erg op de Nederlandse eilanden en het waddengebied. Een dutje gedaan in het gras voor we weer naar beneden zijn afgedaald.
Nog even aan het strand bij Farewell Spit gezeten, en weer teruggereden naar het hostel. Vandaag wel weer genoeg zon gekregen na alle regen van de westkust:)

Zondag: Collingwood--> Motueka
Fancy day! Zoals we gisteren hadden afgesproken, zouden we vandaag voor het eerst allebei onze rokjes onderuit de tas vissen; zo vaak komt het in NZ immers niet voor dat het rokjes-waardig weer is. Vandaag hadden we onze luxe/relaxte dag (niet dat de andere dagen zo zwaar waren, maar toch). Eerst in Collingwood naar Rosy's Glow Chocolate geweest, een choco shop in een schattig roze huisje aan het strand. Zoveel keus... Een paar kilo (nouja bijna dan) chocola rijker en vele dollars armer verlieten we het winkeltje en hebben deel 1 op een bankje in het dorp opgesmikkeld. Heerlijk!
De terugweg naar Takaka hebben we een aantal galleries bezocht: van fotografie, jewellery en potten tot schilderijen in alle stijlen. We hadden dan wel een luxe dag, onze portemonnees lieten het alleen toe om een paar kaarten te kopen...
Vervolgens de Golden Bay verlaten en naar Motueka gereden. Daar hebben we uitgebreid geluncht in één van de vele lunch rooms. In de namiddag in het zonnetje gezeten bij het hostel en door de uitgebreide lunch hadden we nu genoeg aan een fles wijn en toastjes met kaas en brie. En zo kwam er een einde aan onze fancy day.

Maandag: Motueka --> Punakaiki
En ja hoor, het kon ook niet anders. We hadden de Golden Bay achter ons gelaten en daarmee ook het mooie weer. De regen kwam weer met bakken uit de lucht. Aan het eind van de ochtend zijn we weer via Murchison naar de westkust gereden en onderweg nog gestopt bij de langste swingbridge van NZ. Het was alleen ietsje te toeristisch, en aan de andere kant van de rivier waren alleen maar een paar korte tegenvallende wandelingen. Conclusie: de hangbrug van Wainui Falls, een paar dagen geleden, was een stuk indrukwekkender. Maargoed, de Kiwi's houden nu eenmaal van alles wat ook maar enigszins een record gebroken heeft.
In Punakaiki verbleven we in een hostel dat direct aan het strand ligt. Maar door het slechte weer zat zonnebaden er niet in vandaag.

Dinsdag: Punakaiki --> Greymouth
We wilden eigenlijk gaan kayakken in Punakaiki, in het gebied (Paparoa National Park) waar ik ook de wandeling heb gedaan met de riviercrosing, een paar weken terug. Het weer was alleen nog steeds best wel slecht, dus besloten we eerst maar weer terug te gaan naar Greymouth, wat maar een half uurtje rijden is.

Woensdag: Greymouth - Punakaiki - Greymouth
Hoewel het nog steeds bewolkt was, zag het er al een stuk vriendelijker uit buiten, en dus zijn we 's ochtends vroeg naar Punakaiki gereden om te kayakken. Na de uitleg over de obstakels in de rivier door de ietwat zweverige kayakeigenaar/kunstenaar, hebben we ons in wetsuits en zwemvesten gehesen en hebben we de kleine kayaks naar de rivier getild. De trip was stroomopwaarts, maar het eerste gedeelte was niet zo zwaar omdat het daar het meeste beïnvloed werd door de zee, en nu was het vloed. We hadden de rivier helemaal voor onszelf, wat wel even wat anders was vergeleken met het file-varen in Abel Tasman National Park. De obstakels waren dan ook best pittig: stroomversnellingen (waar we dus uit de kayak moesten om hem lopend stroomopwaarts mee te sleuren), watervalletjes en rotsen/boomstammen. Soms duurde het wel een half uur voor we over een obstakel heen waren. Maar ieder obstakel die getrotseerd was, was een echte overwinning. Toen na 2,5u de stroming te sterk werd, zijn we omgedraaid en stroomafwaarts terug gegaan. Dat ging een heel stuk gemakkelijker, én sneller;) Binnen een half uur waren we terug bij het startpunt. Het weer was inmiddels ook echt mooi geworden. $40,- armer en een hele ervaring rijker stapten we weer in de auto. Voor we terugreden naar Greymouth hebben we nog de Truman Track gelopen.
's Avonds zijn Ulrike en ik als "afscheidsmaal" uit eten geweest in Greymouth. Zij zou de volgende dag richting Christchurch vertrekken terwijl ik in Greymouth in het hostel ga werken totdat Linda, mijn vriendin uit Wageningen, komt met de kerst. Waarschijnlijk gaan Ulrike en ik nog wel meeten in Wellington, over een paar maanden. Het was in ieder geval een zeer geslaagde week geweest!

Tot de volgende keer!
Groeten,
Astrid

p.s. Sorry voor het kweken van jullie vierkante ogen, vanwege mijn lange blog;)

***blog song: Badly Drawn Boy - River Sea Ocean***