Ha allemaal,

Alweer een update...en veel te vertellen. Bijdezen vast de mededeling dat mn fotos later komen want deze fijne apple computer pakt mn usbstick niet, dus alleen plaatjes kijken zit er nu niet in.

Waar was ik gebleven..zondag naar Milford Sound. Na een super mooie relaxte zaterdag in Queenstown was het zondag helaas weer tijd voor een fijne vertrouwde regenbui. Eigenlijk geen bui te noemen want het werd amper droog. Wij gingen deze druilerige zondag naar Milford Sound. Een van de wonderen van NZ, met zeer hoge rotswanden (fiorden) met veel watervallen (toch een voordeel van veel regen). Met de bus vanuit Queenstown doe je er ongeveer 3 uur over, maar onze busschauffeur moest er een uur of 6 overdoen en ons nog van alles laten zien. Wij hadden echt geen idee hiervan toen we het boekte, maar het was best aardig allemaal. Het weer klaarde zowaar nog een uur of 2 op, maar dat was een desilussie voor de Milford Sound, want daar was het gewoon grijs en regenachtig. Onderweg in de bus nog veel moois gezien en kunnen fotograferen (tijd zat tenslotte). Halverwege de middag kwamen we aan bij de Milford. Daar wachtte een fijne cruize ons op met gratis muffins en thee...fantastisch. Het was ondanks de regen nog steeds zeer indrukwekkend maar ook wel enigszins het zelfde...Dit klinkt een beetje verwend aangezien er mensen zijn die alleen al voor de Milford Sound naar NZ komen...maar goed, het is een must-see maar niet de highlight van mn reis denk ik (weet ik). Al met al hebben we wel veel watervallen gezien en wederom zeehondjes! Overigens waren Anne en ik een beetje underdressed...op slippers met een graad of 15 is niet heel erg warm..maar we gingen de dag erna meteen door naar de Routeburn Track en konden maar beperkt bagage meenemen aangezien we daar 3 dagen lang mee moesten sjouwen. Nu we ook geen zin hadden om 4 dagen onze bergschoenen aan te hebben was ons enige alternatief slippers...een minder goede keus, koude teentjes op de Milford, maar goed. Dat dat nog niet het ergste was van de komende dagen dat bleek later....Na de Milford werden we in Te Anau afgezet vanwaar we maandag de Routeburn Track gingen lopen. Alles wat we bij ons hadden, moesten we dus mee sjouwen (de rest van onze spullen lagen in de auto in Queenstown waar we de track zouden eindigen). Die zondagavond dus al primitieve maaltijd nummer 1: pasta met pesto en courgette...niets meer en niets minder. Yummie.

Ik zal het idee van de Routeburn nog even verduidelijken. In NZ heb je verschillende meerdaagse "tramping tracks". De Milford Track is de bekendste, de Routeburn de 2e op de lijst. De Routeburn track wordt gemiddeld in 3 dagen gelopen en onderweg staan hutten waarin je kan slapen. Deze moet je uiteraard wel reserveren voor een bedje...Voor het idee: de Milford Track is ongeveer 3 maanden van te voren al vol geboekt, de Routeburn ongeveer 2 weken. Goed, wij hadden een bedje geboekt in 2 hutten en waren dus klaar om te gaan wandelen. Die hutten hebben overigens niks van luxe...je krijgt een bed/matras, gas om op te koken en een houtkachel en houtenbanken...geen douche, geen warm water, geen dekens, kussens etc. Allemaal zelf fijn meesjouwen (behalve de douche uiteraard...). Dus bepakt en bezakt met eten voor 3 dagen, slaapzak, warme kleren, regenkleren, mooi-weer kleren...wij waren er klaar voor...begonnen we maandag aan onze eerste echte tramping ervaring. Zowaar met mooiweer, nouja, het regende niet en de wolken hingen niet heel laag dus het uitzicht was nog redelijk goed en errug mooi! De track was gelijk een aardig stuk de berg op en wij maar tegen elkaar zeggen: Goh, je zou dit maar in de regen moeten lopen, dan ben je echt zuur...Na 4 uur wandelen met super gave uitzichten (valleien -schrijf je dat zo? - omringd met bergen met sneeuwtoppen , watervallen etc kwamen we eind van de dag aan bij McKinzie Hut. Prima hutje, wij lekker eten en koken en een potje Toepen. Wij hadden er nog steeds zin in. Dat werd wel iets minder toen we gingen slapen...de slaapzalen waren ook even wennen: 4 aan eengelsoten matrassen dus met een beetje mazzel lag je naast een wildvreemde snurker de komende 10 uur! Gelukkig had ik slechts Anne en de backpacks aan mn zijde...toch een fijne gedachte om te gaan slapen. Het was alleen echt stervens koud!!! Dus met alle kleren aan die we bij ons hadden (mijn slaapzak is echt gemaakt tot max +10 gr C) getracht te slapen...wel enigszins gelukt maar echt relaxt was het niet. Zeker niet toen we allebei snachts moesten plassen en naar buiten moesten!! ahhh. KOUD. De volgende dag was het helaas niet goed gesteld met de weergoden...REGEN REGEN REGEN. Met het idee in je achterhoofd dat je 5 uur (!!) moet lopen, over toppen van bergen in de wind, ga je niet echt met heel veel goede zin beginnen. Het was uiteraard wel een goede mentale training EN een test vor onze regenkleding. Anne had p de valreep nog een regenbroek gehuurd en ik moest het doen met mn Perry regenpak...Die is natuurlijk hardstikke goed voor een fietstochtje in de regen in NED, maar voor deze weersomstandigheden kwam het toch net iets te kort...spijtig. De tocht was wel echt heel mooi, ja ook in de regen, als er geen wolk voor onze neus zat hadden we gave uitzichten en het voordeel -wederom- van veel regen is heel veel watervallen en grote watervallen! Niet alles aan regen is negatief...Je moet je ook even voorstellen dat r een klein paadje is waar je op kan lopen, maar die na een paar uur meer op een kleine rivier/kreek leek dan een wandelpad. Na al een paar keer misgestapt te hebben en tot enkeldiep in het water te zijn getrapt hadden we de hoop op enigszins droge voeten/schoenen/sokken maar snel opgegeven en zijn we vrolijk door alle plassen gestapt. Soms had je gewoon geen keus en moest je door watervallen (of die vielen recht op je hoofd) en rivieren lopen om uberhaupt verder te komen...een hele nieuwe ervaring voor ons beide, maar het heeft ook veel hilarische momenten opgeleverd. De mindere momenten waren er ook: op bergtoppen in de wolken zonder enig uitzicht weg waaien door harde wind...die zullen we niet missen. Geheel verzopen, tot op de onderbroek doorweekt, hebben we het wel gehaald tot hut 2...daar alles uitgetrokken en een poging gedaan tot warm worden...we hebben 3 uur lang in onze slaapzak gezeten met al onze droge kleren aan en heel veel thee...het was zo koud dat we niet eens doorhadden dat we alleen maar heet water dronken inplaats van thee (een kleine miscommunciatie tussen Anne en mij, haha. "uhm waar heb je het thee zakje gelaten?" "hoezo, die had jij toch?" Nee...heeerlijk die thee! haha -0 okay had je bij moeten zijn). Gelukkig hadden we 45 metgezellen die ook zeiknat waren dus het was goed vertoeven op het houtenbankje en primtieve avond maaltijd 3: pasta met courgette, champies en broccoli! Wat een afwisseling. Overigens stond de 1e avond rijst op het menu. Anyway. Met goede hoop zijn we weer gaan slapen...deze keer was het gelukkig een stuk warmer, en hebben we allebei heel hard gedroomd van mooi weer...maar helaas. Dag 3: REGEN. NON stop..Nu moesten we 3,5 uur lopen, eitje dus! En naar beneden tussen de bomen...het pad was ook hier weer ver te zoeken, volg de waterstroom en je komt er wel! Zo gezegd zo gedaan. Alles wat een beetje droog geworden was de avond ervoor was binnen 10 minuten weeer heerlijk nat. Toch hebben we ook hier weer veel mooie dingen gezien. Een bizar wilde rivier, swing bridges en mooie bomen :-) haha. Na 3,5u lopen hadden we de tocht voltooid. Het was het allemaal waard, ook de regen...al zal he tnog vele malen mooier zijn als je strakblauw is! Maar we moesten blij zijn dat het niet sneeuwd, want alles kan in december op de Routeburn track in NZ...Een ervaring rijker ginen we terug naar Queenstown en hebben we ons tegoed gedaan aan een HELE grote Ferg BURGER en patat...heeerlijk! Vervolgens hebben we onze reis voortgezet richting Wanaka, 1,5 uur ten noorden van Queenstown. Ook hier weer een super mooi meer en de voorspelling voor donderdag (vandaag) was " a fine day...23 gr!" Zou het echt mooi weer worden?
JAAA!! Bijna strakblauw...heaven. En wat doe je in Wanaka als et mooi weer is? Skydiven.

Dat was nog mijn verjaardagscadeau van mn ouders en ik liet mijn kans niet gaan! Anne had zich inmiddels ook bedacht en besloten om mij te vergezellen, super gaaf. Zo gezegd zo gedaan...Rond 3 uur vanmiddag gingen wij met nog 6 anderen de lucht in om uit een perfectly fine aeroplane te springen!! Whohooo! Weer een adrenaline kick...yeah.
Vastgemaakt en wel was ik de 3e die mocht springen. De zenweuen had ik echt super onder controle (dankzij de Bungee?) maar toen de 1e 2 uit het vliegtuig 'vielen' had ik toch wel even wat kriebels...Met mn voeten onder het vliegtuig gevouwen, zittend op de schoot van mn italiaanse instructeur ging ik voor de 2e keer een vrijeval maken in mn leven! Dez duurde alleen 45 sec! Het was echt zoooooo extreem gaaf! Echt, de 1e 10 sec zijn ook echt dood eng...je hebt zooveeel vaart, maar daarna besef je pas hoe tof het is en hoe mooi de omgeving is (ene meer met bergen met sneeuwtoppen...nee het wordt niet saai om naar te kijken). Echt fantastisch!. Als de parachute opengaat lijkt het net of je stilhangt en heb je echt een 'behouden vlucht'. Heerlijk relaxt kan je om je heenkijken. Zo mooi!!! De instructeur haalde nog wat fijne trucjes uit door heel snel rond te gaan draaien haha, werd er duizilig van, maar wel grappig. De landing was ook heel 'smooth' en de adrenaline groot! Anne vond het ook helemaal fantastisch en we hebben allebei ook een DVD! SUper leuk om te kijken! Echt heel anders dan een bungee, niet te vergelijken maar echt GAAF! Daar hebben we de rest van de dag dus over ge dagdroomd en gerelaxd in de zon want het was echt zomer! om de dag af te sluiten zijn we net naar de bios geweest...nu denk je misschien: oh, leuk voor je. Ja dat was het zeker...d ebios in Wanaka is een soort thuis bioscoop. Je zit op gewone banken en met 40 man in een zaal. Super ouwerwets maar echt prachtig. De film was iets minder schattig...Inglorious b******s...maar de bios was echt heel cool! Om te kunnen slapen zonder nachtmerries dus deze blog maar even getypt maar nu is het bedtijd. Morgen door naar de Glaciers!

xxx