De eerste blog van het noorder eiland van NZ! Maar voordat ik met mijn belevenissen van hier begin, moet ik nog het eea vertellen over de laatste week op het zuider eiland.

Na onze thrill-seeking ervaring van het skydiven zijn we de volgende dag naar Puzzeling World geweest. Klinkt een beetje kinderachtig maar het is echt een attractie in Wanaka. Dit complex is een en al optical illision! Zo heb je een kamer waar op een muur een spiegel zit, op de muur daar tegenover allemaal zwarte lijnen en figuren en de vloer loopt wat schuin. Op het moment dat je daar binnenloopt ben je in een klap al je evenwicht kwijt en heb je het idee alsof je op een boot staat die op het punt staat te kapseizen. Zo bizar maar erg lachwekkend. Behalve voor Anne want die is er nog een middag misselijk van geweest (het is echt net als wagenziek worden...). Ze hebben ook een te ingewikkelde doolhof waar je echt 1,5uur over kunt doen! Na een uurtje of 1,5 hier te hebben rondgespeeld zijn we door de zeikregen naar Franz Josef gereden. Dit dorp bestaat uit ongeveer 2 straten en is bekend om de Franz Josef Glacier. Deze glacier kan je beklimmen en dat was nou ook net waar wij voor kwamen! Na ons geinstalleerd te hebben in het hostel zijn we naar de "glacier company" gewandeld om te boeken voor de dag erna. Toch wel jammer dat ons blik gelijk op het weerbericht voor de volgende dag viel: REGEN!!!! Niet weer he...maar goed. Bikkels als wij zijn, hebben we gewoon geboekt, ook al moeten we weer een hele dag in de regen wandelen. Die glacier moeten we zien! Aangezien de weergoden ons al weken zeer gunstig gesteld waren (not), zeek het wederom van de regen de dag van de glacier wandeling. Nadat de tocht zelfs een uur was uitgesteld, gingen we alsnog richting het ijs. Wij hadden eigenlijk maar 2 dingen die ons bezighielden: 1. - uiteraard - hoe is het om op ijzers 6 uur lang over een glacier te wandelen? 2. - ook vrij logisch gezien ons wandelverleden - hoe nat gaan we dit keer worden?.

Antwoord vraag 1: Het was gaaf!

Antwoord vraag 2: NAT

De glacier is echt inmens groot! We moesten eerst al 2,2 km door de vallei lopen om er uberhaupt te komen. In eerste instantie leek het echt 500m...dat zegt wel wat over de groote van het ijs oppervlak dat er achter lag! Overigens werd je doorzettingsvermogen gelijk weer getest: na slechts 30 min wandelen moesten we een rivier oversteken waar het water zo hoog stond als onze knieen?! Fijn vooruitzicht die natte sokjes met 6 uur ijstijd voor de boeg. Ik en koude voeten...het zou ook raar zijn als dat deze winter uitgesloten zou zijn! Een fantastisch begin dus.
Deze keer waren we wel iets minder blij gestemd dan tijdens de Routeburn. Daar konden we de lol nog wel inzien van regen, op de glacier niet aangezien alles wederom nat was (ook al hadden we regenkleding van de organisatie aan) en het was KOUD! Na een paar uur zeiken, besloten we maar om er van te genieten. Het werd zowaar droog en de voetjes kregen langzaam aan weer de normale temperatuur. Lopen op het ijs van een glacier is echt een bizarre ervaring. Het bestaat uit allemaal 'golven' van wel 3 a 4 meter hoog! De gids hakt dan vervolgens trappetjes uit zodat wij makkelijk over de golven kunnen wandelen. Soms moesten door spleten ijs etc...erg bizar, maar leuk! Nog een paar leuke feitjes over de glacier: er valt daar elke winter gemiddeld 30 meter sneeuw! Menig skigebied in Europa zou graag willen ruilen! In het dorp zelf valt 5 tot 7 meter regen per jaar...wij hebben het dus zo slecht nog niet in NED! wat een ellende...ik zou er depressief van worden.
Na onze ijs-tijd keerde we moe maar voldaan terug naar ons hostel waar we ons zelf verwend hebben met een sauna-bezoekje: een hokje van 1 bij 2...maar het was warm, heerlijk!

Aangezien we nu echt klaar waren met regen, gingen we de dag erna opzoek naar ons geluk: de zon! Deze vonden wij in het Abel Tasman park. Dit nationaal park is vernoemd naar een Nederlander en is zooooo mooi. De weergoden waren ons hier beter gestemd en na wederom een hele dag touren met Edje, kwamen we met mooi weer aan in Marahau. Dit was zo'n mini dorp dat er niet eens een normale supermarkt was, bereik met onze telefoon of een benzine pomp...maar ach: we hadden zon dus wat wilde we nog meer? De volgende dag was het nogsteeds mooi weer en zijn we gaan kayakken en wandelen in het park. Het kayakken was een iets minder groot succes aangezien we nog steeds blauweplekken hebben op onze rug van die K* stoeltjes...maar goed. Het was wel heel mooi om de kust te bewonderen vanaf zee. Ook mini zeehondjes gezien, te schattig. Om bij te komen van het kayakken zijn we heerlijk gaan bakken op het strand en uiteindelijk 3,5 u terug gaan wandelen naar onze Ed. De wandeling was ook echt zooo mooi! De uitizichten van strand, blauwe zee en bomen...je went er niet aan! Nu we niet mega veel tijd hebben in NZ (ja alles is relatief, ook als je reist) zijn we na deze redelijk intensieve dag doorgereden naar Nelson. Hier hebben we overnacht en zijn we de dag erna (dinsdag) door gereden nar Picton waar we met de boot zijn over gevaren naar het noorder eiland!
De boottocht was volgens mij best mooi (toen we wegvoeren was het uitzicht ala Milford Sound ;-)) maar we hebben ons tegoed gedaan aan een fijne slechte film en een boek.
In Wellington gingen we niet door naar een hostel, maar naar Jessica! Een oud teamgenootje uit Utrecht. Super leuk om elkaar weer te zien en bij te kletsen en alle roddels uit te wisselen :-) haha. Savonds drankjes gedaan en lekker gegeten bij de Mexicaan. Jessica was zo lief dat we bij haar mochten logeren, dat was erg relaxt! Even alles wassen in een normale wasmachine en geen 'checkout' tijd hebben is heerlijk. Aangezien jessica meost werken de dag erna zijn Anne en ik Wellington gaan bekijken, maar hebben eigenlijk vooral veel geshopt :-) Ook leuk, hehe. Savonds naar jessica's werk (het zwembad!) geweest waar internationale schoonspring wedstrijden waren voor de jeugd. Leuk om te zien was vooral de opening waar de 'Haka' gedaan werd door een groep jongeren. Normaal doet alleen het nationale Rugby team dat, maar nu dus ook deze jongens. Zie het fimpje op mn site. Gaaf om een keer in het echt te zien!

Hierna zat onze "AA meet Jessica" tijd er weer op en zijn we donderdag doorgereden naar Taupo. Het landschap op het noorder eiland is wel echt anders dan het zuider eiland, maar niet minder mooi. Het is wat minder ruig en minder extreem maar het heeft ook de 'schotse' groene heuvels en schapen.
Na 6 uur rijden kwamen we aan in Taupo. Daar hebben we zojuist de Tongariro Crossing volbracht. Deze wandeling staat bekend als de mooiste dagwandeling van NZ/ de wereld (hant er vanaf wie je het vraagt). De Crossing gaat over vulkanen en kraters en schijnt fantastisch mooi te zijn. Dus zo gezegd zo gedaan. Vanochtend om 06:20 !!! werden we opgehaald met de bus om naar het beginpunt gebracht te worden. Rond 15u smiddags werden we aan het eind punt, 18km!! verder weer opgehaald...
De wandeling was echt prachtig, zwaar en winderig! Eigenlijk zie je heel veel grijs steen, bruine landschappen maar het is echt heel intrigerend. Eenmaal boven op de krater heb je een fantastisch uitzicht op de meest actieve vulkaan van NZ die allerlei kleuren heeft (rood, bruin, grijs, zwart...) en 3 super helder blauwe meertjes in de vallei onder de krater (die overigens super erg stinken naar rotte eieren). Boven op de krater werd je wel echt weggeblazen door de wind, maar heel koud werd het niet. GElukkig hadden we ook super mooi weer dus het uitzicht was prachtig. De tocht was wel echt zwaar (heel veel ongelijke trappen) maar zeker de moeite waard. Ik denk dat ik het wel eens ben met de 'kenners'; het is een van de mooiste tochten die ik ooit gelopen heb (okay, toegegeven: zoveel zijn dat er niet, maar toch).

Morgen gaan we verder naar het noorden, hopelijk blijft het weer ons goed gezind en willen onze beentjes morgen weer wandelen...nu zijn ze zuur!!!!