Ha allemaal!

Nou daar is ie dan...de 1e blog uit Nieuw Zeeland... De een vindt dat ik teveel mail, de ander vraagt om meer verhalen...het is ook nooit goed ;-) Hier dus een update.. Eigenlijk verdient deze blog een andere titel dan slechts de plaatsnaam van een stadje in NZ...dus bijdezen:


There is not such a thing as "I try". Only "I did" or " I did not" .....


Vorige week zondagnacht kwam ik na 2 uur vertraging aan in Christchurch...een beetje arelaxt dat ik om 1.30u snachts naar mn hostel moest, maar het was niet anders. GElukkig rijden overal shuttlebusjes die je voor je hostel afzetten, ook midden in de nacht. Mijn hostel was een oude gevangenis. Heel apart om daar midden in de nacht binnen te komen haha. Het leek ook echt nog een gevangenis (zover ik kan beoordelen van alle films en tv series haha), wel grappig. Het lag alleen wel echt ver uit het centrum, dat was wat minder. De 1e dag in Christchurch ben ik maar eens gaan kijken hoe alles er aan toe gaat in NZ... In Australie was alles erg logisch en wist ik precies hoe bepaalde dingen werkte...hier niet. Dus na wat informatie her en der verzameld te hebben, kreeg ik ook een steeds beter idee van NZ. Ik had besloten om maar meteen naar de "thrillseeking" stad Queenstown af te reizen. Zo gezegd zo gedaan. De volgende dag heb ik heel de dag in de bus gezeten en heb amper geslapen -> de omgeving was zooooo mooi! Elke bocht was weer een verrassing, NZ is echt het mooiste land wat ik gezien heb tot nu toe! Met een paar tussenstops in Lake Tekapo en Lake Wanaka (waar ik nog heen ga met Anne-Maartje) kwam ik eind vd dag aan in Qtown. Deze stad/dorp draait geheel op avontuurlijke sporten als bungeejumpen, skydiven, canyonswings, raften etc. etc. Dusja...wat zou ik daar nou gaan doen 3 dagen?
De 1e dag heb ik gerelaxt en ben ik naar de Lookout gewandeld/geklommen. Je hebt ook een gondola lift maar sportief als ik ben, ben ik omhoog gehiked...pfff...maar een beetje trainen is niet zo slecht aangezien ik met Anne-Maartje straks een 3 daagse hike ga doen (Routeburn voor de kenners!). Terwijl ik nog aan het uithijgen was op de berg hoor ik ineens mn naam. Staat daar een jongen waarmee ik op Fraser Island in de auto zat! Haha, wat is de wereld toch klein. Hij was daar met nog een paar mensen en zo eindigde we savonds in de kroeg om drankjes te doen, was erg gezellig maar gezien mijn activiteit voor de volgende dag kon ik het natuurlijk niet laat maken...

-- Hier verwijs ik weer even naar mijn nieuwe 'titel' van deze blog--

Ik kan natuurlijk niet achter blijven. Dus op dag 2 stond de bunjeejump op de planning, de dag waarop ik 10 jaar ouder ging worden! Je hebt verschillende smaken: vanaf de brug: 43 meter, een 'ledge' van 50 m of gewoon de Nevis..134 meter! Ik had nog wel zo aan mn moeder beloofd dat ik echt NIET zou gaan bungeejumpen, maar eenmaal in NZ kon ik de drang toch niet weerstaan. En mijn motto is dan ook: Als je het doet, moet je het goed doen...dus ik ben voor de Nevis gegaan van 134meter..whaaaaah!
Eerst moesten we 45 minuten in de bus naar de plaats van bestemming. Opzich zou je denken dat dat zo ongeveeer de ergste minuten in mn leven zouden zijn, maar het viel echt heel erg mee. De vrije val van de Nevis is 8 sec. dus ik heb wel een x aantal keer tot 8 geteld en kwam dan tot de conclusie dat het toch best lang is...maar daar bleef het bij. Het is ergens zo onwerkelijk (hoog) dat je geen besef hebt van wat je gaat doen, en dat is maar goed ook! Boven op de rots kregen we allemaal een tuigje aan en de laatste aanwijzingen voor het springen. Nee, het is niet domweg naar beneden springen. Je moet net doen of je in een zwembad duikt...nou laat ik dat nou wel aardig kunnen ;-) makkie dus! Alleen nu geen water om in te landen, maar alleen maar lucht?!
Op dit moment waren de zenuwen ook nog steeds aardig onder controle, maar dat veranderde op het moment dat ik de 1e persoon zag springen en ik nog op het 'vaste land' stond. Je moest namelijk met een klein kabelbaantje (horizontaal) naar het 'springplatform' (zie fotos). Niet iedereen kon tegelijk in dat karretje dus vandaar dat we de 1e al zagen gaan...toen besefte ik toch wel dat het echt heeeeeeeeel hoog is!
Na een aantal minuten sta je dan zelf in dat 'zwevende' huisje en word je naar voren geroepen..." team the Netherlands" you're up! Dat was ik!! In een stoel krijg je de bungee aan je voeten gemonteerd en word je helemaal gezekerd. Dan word je uitgenodigd om met je tenen over het platform te gaan staan en vooral niet naar beneden te kijken. Dat vond ik wel een erg goed advies ;-). Daar stond ik dan...3-2-1..JUMP...WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH, ik heb zooo hard gegild dat ik de hele dag pijn in mn keel gehad heb! hahaha. De kick is echt onbeschrijflijk! Je valt en valt en valt...en dan veer je ineens terug en besef je dat je nog leeft! Echt super gaaf!! Boven in het huisje stond ik helemaal te trillen..wat een adrenaline rush geeft dat! SUPER. Het was wel eng, maar omdat het zo onnatuurlijk is om te springen doe je het gewoon...onbeschrijflijk! En ik moet echt toegeven dat ik voor menig waterpolo-wedstrijd nerveuzer ben geweest dan voor deze sprong! hahah...typisch.
Op deze rush heb ik de hele dag verder geleefd...echt fantastisch. Verder niet zoveel meer gedaan behalve biertjes gedronken met 2 meisjes uit Tasmanie van mn hostel...Moet zeggen dat ik best trots in slaap viel..haha.
Vrijdag middag was het tijd om verder te gaan, bestemming deze keer was Dunedin. Een studentenstad aan de oostkust van NZ. ALleen waren ongeveer alle studenten naar huis aangezien het hier zomer vakantie is...(ja het blijft zo apart dat het nu zomer is!). Mn hostel was erg relaxt maar het weer een stuk minder...dus heb veel filmpjes gekeken en vooral weinig gedaan de dagen daar. De mensen in mn hostel waren wel gezellig dus altijd wel aanspraak tec. Mijn uitstapjes bleven bij het bezichten van het station (zie foto van deze blog) Het meest gefotograafeerde geboud van NZ (geloof ik) en het bezoeken van de "worlds steepest street". Die straat gaat echt zooo steil omhoog..ik heb niet eens geprobeerd naar boven te lopen (ja zwak, i know). Verder nog wat mooie uitkijk punten gezien en toen had ik wel zo ongeveer 10 km erop zitten die dag...
Na Dunedin ben ik verder gegaan naar Oamaru. Daar kan je namelijk super goed pinguins spotten! Dat was voor mij een reden om daar zeker een nachtje te stoppen. Oamaru is echt een super schattig dorpje met onwijs oude gebouwen. In 1 straat lijkt het net of je in de middeleeuwen loopt! Heel bizar...ze hebben daar ook een NL bakker met speculaas....yummie! Maar goed, de pinguins. Savonds met een paar meiden van mn hostel naar DE pinguin plek gelopen en echt 150 van die beestjes gezien! Heel cool...(mam, de man die daar werkt zei dat het er 150 waren ;-)). Ze leven daar in het wild, maar ze hebben er uiteraard een beetje een toeristische attractie van gemaakt...maar het is geen dierentuin ofzo. Je mocht ook eigenijk geen fotos maken want van de flits worden ze blind...maar zonder flits toch stiekem gedaan :-). Het was echt super cool om ze uit het water te zien klimmen en over het land zien te hobbelen naar hun nestjes. Dit waren trouwens de blue pinguins. De dag erna ben ik nog een hike gaan maken naar de yellow eyed pinguins, die veel zeldzamer zjin. Ik had geluk, want heb er 1 gespot...alleen was ie wel te snel weg voor een foto, helaas. Vanuit Oamaru ben ik via Christchurch (alleen geslapen) doorgegaan naar Kaikoura. Ik ben hier gister aangekomen en het is hier echt weer zooo mooi! Het ws ook strak blauw en lekker warm, dus na mn dutje in de hangmat met uitzicht op de zee en bergen (wil jullie niet jaloers maken) ben ik rond de peninsula (schiereiland) gaan wandelen. 4 uur lang...met echt prachtige uitzichten en zeehonden die een dutje doen! Woww! Ik besef soms gewoon niet dat dit allemaal echt is en geen dierentuin etc, haha.
Het reizen in NZ is wel wat rustiger dan in Australie, maar ik ben er inmiddels aangewend en het bevalt me wel. A.s. dinsdag komt Anne-Maartje al en gaan we lekker touren in de auto! Dat is wel echt beter dan de bus want er zijn zoveel mooie plekken waar geen bus rijdt...erg veel zin in dus. Maar voordat Anne kmt, ga ik straks nog wijnproeven, morgen met dolfijnen zwemmen en ik denk dat ik zaterdag ga kayakken met de zeehonden...ik vermaak me wel!

Regent het nog in NL? balen!! ;-) Ik word ook in NZ langzaam aan weer wat bruiner...
Tot de voglende keer!!

xxx Anouk