Het is weer een tijdje geleden maar oioioi wat een belevenissen hier op Perhentian Island. Een mededeling, mijn Nederlands is naar de knoppen. Ik ben zo gewend om alles in het Engels te doen dat ik nu in Engels denk. Typen gaat nog enigszins maar praten.. ik kan mezelf niet meer aanhoren, het lijkt alsof ik in een heel raar accent praat. Het klinkt nergens meer naar. Maargoed, terug naar mijn verhalen. Ik ben inmiddels alweer bijna 2 maanden hier op Perhentian Island, Maleisie.

Ik heb hier een functie gekregen bij een vrijwilligersorganisatie. Het gezegde is waar, experience is the best teacher! Ik leer meer dan alle jaren school bij elkaar. Maar naast het werken heb ik genoeg vrije tijd en het is een perfecte woonomgeving. Toen we voor een schoolopdracht in een groep ons droomhuis moesten tekenen (om te kijken wat de overeenkomsten waren), tekende ik op het laatste moment een strand naast het huis. De leraar lachte, amber je moet realistisch blijven. Suck it b****es! Ik woon nu aan het strand, draag bij aan een goed doel en ik leer ervan. Mijn ideale situatie. Als je iets wilt en ervoor gaat, lukt het. Dit wilde ik even delen. Oke het project, wat doe ik hier nu eigenlijk? 'Conservation through education' is de slogan. We willen het berdreigde koraal en de bedreigde zeeschildpad beschermen. Het eiland wordt steeds bekender en toeristischer dus dat is een grote bedreiging voor de natuur. In Thailand is het meeste koraal al verdwenen door het toerisme en de gebrekkige aandacht van de regering. In Maleisie is er wel aandacht voor natuurbehoud waardoor campagnes gesteund kunnen worden met regels, wetten en subsidies vanuit de overheid. Direct heb ik weinig hiermee te maken, we hebben vanallerlei activiteiten om het bewustzijn te vergroten onder de locals en de toeristen. We leren de kinderen hoe om te gaan met het milieu en we leren ze over koraalbehoud en het op peil houden van de schildpadden populatie. We leren ze engels voor een betere toekomst en we doen communitywork (ik kan niet op het nederlandse woord komen).

Allereerst heb ik ontzettend veel geluk met de omgeving en de mensen met wie ik samenwerk. Het team is super! We hebben veel lol samen en gaan geregeld samen feesten. Ik woon samen met de manager, een Maleisische vrouw van 30, maar nog steeds into feesten, en een teamleider, een Maleisische jongen. Arme jongen kan ons soms wel vervloeken. 'We want to watch this movie, it's two against one'. 'You want to have a home cooked meal, then you cook'. We zijn de twee luie huisvrouwen die liever goedkoop gaan uiteten dan koken na een werkdag. Toen de manager een paar dagen weg was, moest ik er aan geloven, dat werd toch echt iedere avond koken. Toen ik met de manager alleen was, niks koken, gewoon uiteten, even duur. Samen komen we er altijd wel uit, gelukkig heb ik wat ervaring met samenwonen met meerdere mensen. Huisgenoten bedankt! We wonen in een Moslimdorp dus alcohol is verbannen en moeten we bedekt (schouders en knieen) over straat. Niet altijd leuk met gevoelstemperatuur 44 graden, zelfs de 'koude' douche is te warm om af te koelen. Airco? Nope, helaas. Het pakken van eten en drinken uit de koelkast duurt altijd erg lang.... Er wonen ongeveer 2000 mensen in het dorp dus het is een kleine gemeenschap, hierdoor heb ik wel de kans om een aantal gezinnen te leren kennen. De mensen zijn gastvrij en vriendelijk, de buurvrouw schreeuwt vaker naar ons huis met de vraag of we eten willen. AMBER, YOU WANT NASI LAMAK (coconut rice)?? Sure, thanks! Het is geven en nemen, ze helpen ons met tuinieren en als dank mogen ze een deel van de opbrengst hebben. Een ker per week hebben we Maleisisch diner bij een van de families thuis. Het eten is altijd heerlijk!! We eten met de handen (niks tafel etiquetten, lekker met je handen eten, eindelijk mag het!) en dragen een traditionele rok. Zo leer ik ook de taal een beetje. Inmiddels ken ik de basics en ben ik bezig met mijn advance bahasa malaha (Maleisische taal)!

Maargoed, op zaterdag zoeken we onze afleiding vaak op Long Beach, een feeststrand. Er zijn geen wegen dus de enige manier om daar te komen is per boot. Hee jongens laten we op stap gaan, bel jij de boot? das weer eens wat anders dan met de fiets of auto. Wat kan ik vertellen over long beach? niks mwuaha. De regel is, what happens in long beach stays in long beach. Wij vertellen niks als de bootsmannen zich misdragen, hun vertellen niet dat wij alcohol drinken en ons vrij kleden. Goede deal! Nee voor ons is het een gezellig avondje uit, zitten op strandmatjes op het strand en drinken een welverdiend, koud biertje. Het zou mooi zijn als de avonden daarbij bleven maar op een of andere manier komen altijd de buckets monkeyjuice erbij en die verpesten het idee van het drinken van een koud biertje. Monkey juice? Niemand kan precies vertellen wat het is, het feit is wel dat iedereen daarna behoorlijk vrolijk is en de weg naar de dansvloer is binnen no time gevonden, alleen elkaar vinden is een groter probleem.

Goed, de reden waarvoor ik aangenomen ben, het lesgeven en leiden van de schoolclubs daar faalde ik in het begin nogal in. Ik had geen idée hoe ik om moest gaan met deze kinderen en ik had geen idée hoe ik les moest geven, helpie! Gelukkig klopt het gezegde, oefening baart kunst. Ik ben er nog steeds niet goed in maar ik kan de lessen overleven. We leren de kinderen Engels en over de natuur. We spelen veel spelletjes met ze. Wie mij goed kent, weet dat ik absoluut niet tegen verliezen kan. Daarom vind ik het leuk om spelletjes met de kinderen te spelen, kan ik tenminste winnen. Slecht.... maar het werkt voor deze kinderen. Ze vinden het leuk om uitgedaagd te worden en vinden het niet leuk als ze makkelijk kunnen winnen. Iets wat ik erg leuk vind, zijn de Engelse lessen voor de vrouwen. Het project heeft een vrouwen assiciatie opezet om de vrouwen uit het huis te halen en bij elkaar te brengen en bij te dragen aan de gemeenschap. Ze koken voor grote groepen en verkopen donuts aan toeristen. Ze hebben gevraagd of ze Engels van ons konden krijgen, het meest hilarische uurtje van de week. Doordat ze inmiddels vrij goed zijn in Engels, maken ze altijd grapjes en zo kunnen wij ook meelachen. Zelfspot, grapjes over elkaar maken, zo zien de lessen er geregeld uit. Als we ze vragen om de theorie toe te passen in zinnen, worden de meest hilarische zinnen gevormd. 'Can you give me a sentence using big, bigger and biggest'. Vervolgens werd de vergelijkende en overtreffende trap toegepast op de omvang van de vrouwen. 'She (vrouw A) is big, she is bigger than me, but she (vrouw B) is the biggest of all'.

Verder doen we constructiewerk en schilderen we muren etc. Jonge ik leer hier nog eens wat! Kleine klusjes zoals rekjes ophangen en lampen vervangen heb ik hier al gedaan. Ik ben altijd trots op mijn resultaat, alleen op een of andere manier krijg ik nu de boormachine niet meer in handen.. Dat ik in een houten buitenwand een te lange schroef gebruikt had en de schroeven dus aan de buitenkant eruit staken is heel jammer, het rekje hing, waterpas! Iets waar ik beter in ben, is verven. Ik heb een onontdekt talent gevonden, inkleuren en schilderen! Ik kan het natekenen van een voorbeeld en het dan op de muur verven. Na iedere opdracht denk ik, amber you're awesome. Dat er naast me iemand zit die echt daadwerkelijk goed kan tekenen dan denk ik weer, jammer dan. Op een of andere manier lijkt mijn werk altijd fout te gaan maar ik kan het altijd weer een beetje recht breien. We maakte de basis blauw en ik gebruikte weinig verf dus het zag er vlekkerig en lelijk uit. Mijn deel werd uitgelachen en er werd gevraagd wie het laatste stukje kon afmaken 'and by someone, I mean NOT amber'. Het droogde uiteindelijk goed op en na een 2e laagje zag de muur er bijna perfect uit en zag de rest dat mijn deel met weinig verf mooier was dan hun dikke laag. Pfoe, had ik weer geluk. Daarna maakten we er een thema op, NEMO! Na mislukte pogingen in Nederland, kan ik schilderen officieel toevoegen aan mijn klusjes cv.

Verder doen we koraal surveys. We gaan een keer week op snorkeltour en doen daarbij onderzoek naar de kwaliteit van het koraal. Hier spotte ik mijn eerste schildpadden in de zee! Na schildpadden eieren zien leggen in Suriname, zag ik ze nu in de zee. Zo lief! Erg frustrerend om te zien dat sommige toeristen de schildpadden aanraken, achtervolgen en vastgrijpen. Ze beseffen niet dat als 100 mensen dat op een dag doen, ze de schildpadden voorgoed wegjagen. Ze komen naar de oppervlakte om te ademen en hier worden ze vastgegrepen voor foto's waardoor ze niet goed kunnen ademen, pijnlijk om te zien. Gelukkig is het toegestaan voor ons om deze mensen weg te trekken, mwuaha. Ook staan op het koraal is slecht, het koraal breekt en gaat dood. We leren de toeristen daarom over de dos en don'ts voordat ze gaan snorkelen. Erg leuk om te doen, de reacties zijn ook vaak erg positief. Vaak is het geen kwestie van opzet of denken ze dat het een rots is. Een lokale snorkelgids vertelde ons gefrustreerd: I tell people! If I see people standing on the coral, I warn them once, if I see it again, I just punch them of the corals!! Niet onze werkwijze, maar de verleiding is soms groot. Mijn grootste angst..... het zien van haaien.... onschuldige haaien maar toch. Ik dacht terug aan mijn snorkel debacle in Australie, waar ik bijna te bang was om te snorkelen. Nu moest ik, want ja, als coordinator moest ik toch echt de tours leiden. Weer een uitdaging gevonden... Een paar keer vertelden ze me date r een haai net langs me zwom maar iedere keer zag ik het te laat, het duurde een maand voordat ik mijn eerste haai spotte... en dat op onze vrije dag nog wel. Ik en de manager snorkelden lekker rond en we werden bijna opgegeten door alle kleine visjes om on sheen. Ze greep ineens mijn arm stevig vast, ik dacht help wat is er aan de hand.. ze wees naast ons en 1 meter naast ons zwom een 1,5 meter lange rifhaai. Holy moly dacht ik, daar is die dan, mijn eerste haai. Wonder boven wonder was ik nog steeds meer geirriteerd door de kleine visjes en bleef ik rustig toen de haai er was. Inmiddels heb ik veel haaien gezien en ben ik niet meer bang. 'Let's go snorkelling in shark point, you might see sharks' aaaaaaah noooo zeggen de vrijwilligers dan. Ik betrap me som zelfs op de gedachte, ach man maak je niet druk er is niks engs aan. Weer een angst overwonnen!

Op zondag mogen we genieten van onze vrije dag die vaak in het teken staan van uitslapen, uitbrakken, slapen op het strand, snorkelen en genieten van het eiland. Het is werkelijk een prachtig eiland. Paradise on earth! Het komt in de buurt van mijn paradijsje in koh kradan, het thaise eiland waar ik van genoten heb. De zee is blauw, lichtblauw.. het strand is wit.. de palmbomen zijn mooi. We kennen de rustige plekjes en hier genieten we van onze vrije zondag. Kortom, ik he been leuke en dankbare baan, de omgeving is perfect en de mensen met wie ik ben zijn gezellig. You won't see me back that soon.