Zoals Saskia en Serge ooit zongen: "Het zijn de kleine dingen die het doen." Dat wordt tijdens deze reis weer eens bevestigd. Hierbij een kleine greep uit de kleine dingen die het al dan niet doen.

1. 's Avonds op het Plaza de Armas in Cusco danst een jong gezin op muziek van Bob Marley, uitgevoerd door twee jongens met één gitaar op een bankje.

2. De gids die 's ochtends vroeg bij de entree van Machu Picchu zou staan, komt niet opdagen. Machu Picchu is overigens prachtig, woorden schieten tekort... zie de foto's.

3. In Machu Picchu zien we twee duizendpoten. Een Australiër vertelt dat die minder giftig zijn dan honderdpoten. Hij voegt daar aan toe dat zijn land maar twee soorten dieren kent: "poisonous animals and cute animals."

4. De buschauffeur die ons langs de afgrond van Machu Picchu naar beneden rijdt, zit achterstevoren met passagiers te praten. Hij rijdt een stukje achteruit langs het ravijn om ruimte te maken voor een tegenligger.

5. In de trein terug van Machu Picchu naar Cusco houden de conducteurs (m/v) een modeshow van alpaca-kleding.

6. We zitten in elk vervoermiddel dicht bij een Amerikaanse mevrouw die op luide toon blijft vertellen waar ze is geweest en hoe 'amazing' dat was. Zou het steeds dezelfde vrouw zijn?

7. In Aguas Calientes geeft een klein hondje een grote hond een kopje. Een meisje van een jaar of drie zingt "veinte soles, veinte soles!" Een straatfluitist stopt met My Way om een kleine jongen te troosten die is gevallen tijdens het voetballen in de steile straat.

8. De website van LAN is heel slecht! Inchecken lukt niet.

9. Ons hotel in het centrum van Lima heeft geen kluisje op de kamer en geen drinkwater. Het heeft wel shampoo in kleine 'sachets' die je moet openscheuren. Dat lukt niet met je handen onder de douche, dus dat moet met je tanden - en dan zit je mond vol shampoo.

10. We lopen een uurtje door Lima - vlakbij het hotel zien we een blote vrouw op een bankje liggen - en gaan naar het Sint Franciscus Klooster, inclusief de catacomben vol keurig opgestapelde botten en schedels van de ca. 12.000 Limanesen die graag werden begraven onder een heilige plaats.

11. We eten bij 'L'Eau de Vie', een restaurant dat wordt bestierd door nonnen die de winst weggeven aan de armen. Als alle gasten zijn uitgegeten, zetten ze het Ave Maria in. Dan zijn wij al weg, want we moeten nog een stukje lopen door het relatief onveilige centrum. We wandelen langs de schaarsverlichte panden en hun barokke facades, gekrulde balustrades en immense voordeuren.

12. Rond twee uur 's nachts zijn we wakker en kijken een tijdje van de achtste verdieping door het open raam naar beneden. De stad is doodstil. Er waggelt een dronken man op straat, een politie-auto rijdt langzaam voorbij. Lima heeft iets bijzonders...