Week 3
Familieavonturen; Who needs skydiving when you have Aussie family?

Als laatste schreef ik dat we Wouter en Els ophaalden van Perth Airport. De dagen daarna werden gevuld met het rondleiden van deze twee rookies in Perth en omstreken. De omgeving die mijn een week daarvoor nog compleet onbekend was, leek nu opeens mijn thuis waar ik, althans zo wilde ik het graag laten overkomen, al jaren woonde. Zo leuk om opeens de wijsneus uit te kunnen hangen als je eigenlijk nog maar een groentje bent. Donderdag de 19e november stond The Perth Concert Hall Carine's en mijn eigen planning. Een energiek en daarmee betoverend stuk van Elgar kleurde mijn dag. Om een mooi contrast neer te zetten liepen we vanuit een upperclass omgeving bij het concert rechtstreeks naar de underclass omgeving bij de Hungry Jacks. Boerenburgers en vette (ietwat lauwe) friet voor bijna niets, altijd lekker in je keurige overhemd, gladgestreken broek en strak gekamde haar.

De daaropvolgende zaterdag was er een familiedag gepland, een perfecte gelegenheid om mijn, zo lang voor mij verborgen, familie te ontmoeten. Er wonen hier drie families die ik nooit (bewust) heb ontmoet. Neven, nichten en de bijbehorende kids. Op de gezellige familiedag kon ik ze eindelijk allemaal de hand schudden en de namen (die ik in de voorgaande week uit alle macht in m'n kop had proberen te stampen) bij de gezichten plaatsen. Een superervaring, zeker daar het allen ontzettend leuke en lieve mensen bleken. Hard gelachen met m'n second-cousins over de Neerlandse taal (een altijd werkende grap) en de Aussie blokes. Hier kreeg ik meteen de eerste uitnodiging voor een avondje bij een van de families en even later een dergelijke aanbieding van de volgende. Zo leuk om dat mee te maken en heel bijzonder hoe deze mensen met open armen een voor hen totaal onbekende blonde Dutchie ontvangen.

Zondags met Carine, Els en Wouter naar Rockingham Church gereden om vervolgens een heerlijk Picknick-Dinner at the beach te hebben. Er staan foto's in het fotoboek van ons aan het strand, mij op een eiland (waar ik naartoe gezwommen ben) en een verblindend mooie zonsondergang. Die zijn die avond geschoten, mensen kinderen het potvolblomme november...

Ons volgende avontuur was Wave Rock, een opvallende rotspartij op een dikke drie uur rijden van Perth. Met z'n vieren op pad, een voor plaatselijke begrippen kort ritje voor de boeg. Eenmaal uit de 'dichtbevolkte' bebouwde kom rij je door niemandsland. Als we in drie uur honderd auto's zijn tegengekomen is het veel. Gewoon rijden is hier al een touristische attractie, het land is zo verrekte anders, geldend voor zowel de bewoonde wereld als de lege vlaktes. Ik heb letterlijk met open mond zitten kijken (oke toegegeven, de open mond werd hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door de droge aircolucht in de auto, maar voor het plaatje is het erg mooi) naar het veranderlijke landschap. Daarbij heb ik die rit mijn eerste kangaroos gespot, al waren ze wel allemaal dood, half open en tweederde platgereden, lichte tegenvaller.

Eenmaal in Hyden direct richting de Rock gelopen, een indrukwekkend stukje natuurlijke schoonheid. Het liep tegen de veertig graden, dus we dreven al snel weg van de golvende rotspartij, richting het zwembad. Voor het eten ben ik met Wouter (het duo Wouter 1 & Wouter 2, aan jullie om uit te maken wie wie is, op stap) opnieuw richting de rotsen gegaan en over de rotspartijen geklommen en wat plaatjes geschoten, ook die zijn te bewonderen in het eerder geplaatste fotoalbum.

Die avond voor het eerst in een heus Roadhouse gegeten, een boerenschuur met benzine en druipend vette burger naast elkaar in de schappen, best lachen. Vervolgens nog maar weer een keer de rots opgeklommen om naar de ongelofelijke sterrenhemel te staren. We lagen aan de andere kant van de wereld, maar we kijken naar dezelfde maan, om maar wat relativiteit aan te brengen...

De volgende morgen stond ik om vijf uur naast m'n bed, ach waarom ook niet, 't is niet dat ik op vakantie ben ofzo. Zonsopkomst vanaf de rock was het idee erachter. Vervolgens voor Barbecue Bob gespeeld en Bacon & Eggs staan grillen, Crocodile Dundee in het kwadraat, al zeg ik het zelf.

Woensdag de volgende onderneming. Mundeiring Weir, een enorme dam en bijbehorend pompstation. Na een rondleiding (weer wat geleerd over het vastzettend van een ronde pijp zonder te lassen, ben benieuwd waar ik die kennis zal gaan toepassen) en een fikse wandeling de Barbie maar weer eens laten loeien om onze lunch te bereiden, zo moet het leven zijn.

Hier zal ik voor nu even stoppen, anders wordt het weer zo'n belachelijk lang en daarmee haast onleesbaar verhaal. Ik post morgen de update over week 2 van de tijd die ik achterloop.

Blijf vooral mailen en posten, het is telkens een groot plezier m'n inbox te zien! Ik wens jullie verder natuurlijk ook een ontzettend goed nieuw jaar:-)!

C U L8R

W